"Ωδή - πορείας εγκώμιον- Ωδή Β'" - Σταύρος Ξαρχάκος
ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ "Ωδή - πορείας εγκώμιον - Ωδή Β' - track 2"
Το διπλό cd με γενικό τίτλο "Σταύρος Ξαρχάκος Ωδή - πορείας εγκώμιον" κυκλοφόρησε το 2010 από την εφημεριδα Real News
Παίζει η Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής (Κ.Ο.Ε.Μ.)
Διευθύνει ο Σταύρος Ξαρχάκος
Χορωδία: Οι μουσικοί της Κ.Ο.Ε.Μ.
Αφηγητής: Σταύρος Ξαρχάκος
Η ηχογράφηση έγινε στο Μέγαρο Μουσικής στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης
Σχεδιασμός ηχοληψίας - ηχογράφηση -- mastering: Νίκος Εσπιαλίδης
Μίξη - μοντάζ: Μπάμπης Μπλαζουδάκης
Μοντάζ - αποθορυβοποίηση: Peter DePian
Βοηθός: Γιώργος Μαθιουδάκης
Το εισαγωγικό σημείωμα όπως και τα κείμενα που αναγράφονται κατά τη διάρκεια του βίντεο είναι αποσπασματικά και ανήκουν στον Γιώργο Κοντογιώργη. Ολόκληρο το σημείωμα περιλαμβάνεται στο βιβλιαράκι του διπλού cd "Σταύρος Ξαρχάκος Ωδή - πορείας εγκώμιον".
Οι εικόνες που περιλαμβάνονται στο βίντεο προέρχονται αποκλειστικά από το διαδίκτυο και ανήκουν σε εκείνους που τις τράβηξαν ή που τις ανέβασαν εκεί.
Τα πνευματικά δικαιώματα του βίντεο ανήκουν σε όλους όσοι συμμετείχαν με οποιοδήποτε τρόπο στη δημιουργία του cd "Σταύρος Ξαρχάκος Ωδή - πορείας εγκώμιον".
Η δημιουργός του βίντεο το έφτιαξε αποκλειστικά και μόνο για ψυχαγωγικούς λόγους και δεν έχει καμία απαίτηση από την οποιαδήποτε εμπορική εκμετάλλευσή του.
"Το εγκώμιο του Γούδα στο Μακρυγιάννη....
Τα τραύματα στο σώμα του πολέμαρχου σκιαγραφούν το ζοφερό χρονικό της Μεγάλης Επανάστασης. Ένα χρονικό θυσίας, πλημμυρισμένο με αίμα ηρώων και προδοσίας. Και στο βάθος η τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος, η απόληξη της νεότερης ελληνικής τραγωδίας, η Σμύρνη. Ο θρήνος του Ορέστη αιωρείται πυρακτωμένος πάνω από τις σκιές της Μικρασιατικής καταστροφής, θυμίζοντας στον ελληνικό μύθο την επιστροφή του στις απαρχές, στο χρόνο και στον τόπο των Μυκηναίων. Ο Ερωτόκριτος, με τον εισαγωγικό του στίχο "τσι περαζόμενους καιρούς που Έλληνες όριζαν" υποβάλει ήδη το ερώτημα της αιματηρής κάθαρσης στο βωμό της θυσίας. Το κυπριακό άκουσμα του 17ου αιώνα συμπληρώνει την προσλαλιά του Ερωτόκριτου, πριν ο ήχος του "τσέμπαλου" αναγγείλει των Αναγέννηση μιας ελπίδας στην Ανατολή του νέου κόσμου. Ο έρωτας προβάλλει όχι μόνο ως ο εναλλακτικός αντίποδας του θανάτου, αλλά και ως μυσταγωγία της ζωής στη διαλεκτική της ώσμωση με την ίδια την ύπαρξη. Η Θράκη (ο "Στέργιος") παρεμβάλλεται αντί επιλόγου για να συμβολίσει τη "σημειολογία", τα όρια της νέας εποχής, εκεί όπου καταλαγιάζει, στο πλευρό μιας πανελλήνιας καταγραφής, η Άνοιξη ("τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια")."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου