GOING THROUGH - ΔΝΤ

Αλήθεια, τι σημαίνει ΔΝΤ για τον καθένα από εμάς; Όποια κι αν είναι η απάντηση, για τους Going Through το ΔΝΤ παίρνει σάρκα και οστά ως «Δε Νιώθω Τίποτα». Ένα συγκρότημα που εδώ και πολλά χρόνια έχει συνηθίσει να προκαλεί με τις στιχουργικές του κινήσεις, αλλά και με τις ποικίλες συνεργασίες του, έρχεται φέτος για να δώσει τη δική του άποψη για την έννοια των τριών προαναφερθέντων αρχικών γραμμάτων.
Η μουσική είναι στο γνωστό κι αγαπημένο ραπ ύφος των Going Through, ενώ χρησιμοποιούν και πάλι παιδική χορωδία για τα φωνητικά (όπως είχαν κάνει και παλιότερα στο «Καλημέρα Ελλάδα»). Οι στίχοι του τραγουδιού είναι καυστικοί και απόλυτα εγκλιματισμένοι με το πολιτικό και οικονομικό κλίμα της εποχής μας.
Με άλλα λόγια, μία ακόμα εμφάνιση του κλασικού πλέον ραπ συγκροτήματος που στόχο έχει να τραβήξει την προσοχή των ακροατών. Και θα το καταφέρει.

Στίχοι

Λένε ότι τους χρωστάω και εγώ αλλού κοιτάω
είμαι πια στα αζήτητα, δε νιώθω τίποτα,
δε νιώθω τίποτα…

Λένε πρέπει να πληρώσω και εγώ ρωτάω πόσο
με χτυπάν αλύπητα, δε νιώθω τίποτα, δε
νιώθω τίποτα….

Εδώ και τώρα ήρθε η ώρα μιας απίστευτης κρίσης
προβλήματα η Ευρώπη όλη ψάχνει για λύσεις
μια χώρα που ανήκει πλέον σε τραπεζίτες
και τέως που με δάνεια τις άνοιξαν τρύπες
στα πρόθυρα τις κρίσης και οι σχέσεις
μαζί με τα λεφτά λιγοστεύουν οι ανέσεις
η μόλυνση παντού σε ψυχές και σε δρόμους
με φόντο τελετές με βασιλικούς γόνους.

Μικραίνουν οι συντάξεις ποιον απ όλους να κράξεις
ποια ευκαιρία υπάρχει για να αρπάξεις, τι να πιστέψεις
και σε ποιον να φωνάξεις ποιο μέλλον και ποιον δρόμο
τελικά να χαράξεις, ένα ακόμα ερώτημα και μάλλον
σκόπιμα ποια τα παράνομα και ποια τα νόμιμα
ποιος είναι υπεύθυνος και ποιο το ατόπημα
αφού είναι όλοι έξω, κανένα πρόβλημα…

Λένε ότι τους χρωστάω και εγώ αλλού κοιτάω
είμαι πια στα αζήτητα, δε νιώθω τίποτα,
δε νιώθω τίποτα…
Λένε πρέπει να πληρώσω και εγώ ρωτάω πόσο
με χτυπάν αλύπητα, δε νιώθω τίποτα, δε
νιώθω τίποτα….

Δύο χρώματα δυο κόσμοι ένας τόπος μια ευθύνη
κανένας δεν την πήρε μες την δίνει μόνο κρίνη
εκκρίνει δηλητήριο απ τους αδένες δημοκρατία
και κράτος με σκισμένους τους υμένες, αντίπαλοι
στα λόγια όμως στην πλεύση κείνη όλοι οι υποψήφιοι
μνηστήρες ίδια γεύση, ίδιο σενάριο γραμμένο με άλλο τρόπο
που μοιάζει με κάτι φθηνό που απόκτησες χωρίς κόπο.
Αλλάζω θέμα και στο φέρνω αλλιώς, ποιος απ όλους εκεί έξω
είναι τώρα ο εχθρός; μήπως συμπτωματικά είναι εντός των τειχών
και ζητάει να δουλεύεις άνευ αποδοχών;

Ένα ακόμα ερώτημα και μάλλον σκόπιμα από το αγαπημένο σου πάλι
συγκρότημα πες μου τι νιώθεις πες μου αν σε πόνεσε ή μαζί μου
απλά και πάλι εδώ δικαιώνεσαι..

Λένε ότι τους χρωστάω και εγώ αλλού κοιτάω
είμαι πια στα αζήτητα, δε νιώθω τίποτα,
δεν νιώθω τίποτα…
Λένε πρέπει να πληρώσω και εγώ ρωτάω πόσο
με χτυπάν αλύπητα, δε νιώθω τίποτα, δε
νιώθω τίποτα….  

www.e-orfeas.gr