Πασχάλης "Είμαι μόνο καλλιτέχνης και τίποτα άλλο"

Το να παίρνει ένας δημοσιογράφος συνέντευξη από έναν καλλιτέχνη που έχει πίσω του έναν καθόλου αμελητέο αριθμό επιτυχημένων και διαχρονικών τραγουδιών, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πόσο μάλλον όταν ο συνεντευξιαζόμενος διακατέχεται από άνεση, ευγένεια, απλότητα και ηρεμία. Ο Πασχάλης, εκτός από τα γνωστά θετικά σημεία της καλλιτεχνικής του πορείας, έχει και ένα ακόμα ταλέντο. Κάνει τον άνθρωπο που έχει απέναντί του να αισθάνεται πως μιλάει με έναν καλό του φίλο, χωρίς εκείνη την ψυχρότητα των «πρόσωπο με πρόσωπο» συνεντεύξεων. Μέσα από την χαρακτηριστική φωνή του έχει κάνει πολύ κόσμο να χορέψει και να ονειρευτεί με τα τραγούδια του. Στη συνέντευξη που έδωσε στον ΟΡΦΕΑ, μιλάει για το παρελθόν, τις σκέψεις του, τις απόψεις του και τα μελλοντικά του όνειρα. Και όλα αυτά έγιναν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι Πέμπτης, σε ένα από τα πιο ήσυχα café της Αθήνας. 

Πώς βλέπει ο Πασχάλης, ένας καλλιτέχνης με πάρα πολλά χρόνια εμπειρίας και πολλές επιτυχίες τη μουσική πραγματικότητα του 2011; Αν υπάρχει βέβαια… 

Βεβαίως και υπάρχει. Υπάρχουν τραγουδιστές που ερμηνεύουν πολύ ωραία τραγούδια, καταθέτοντας την ψυχή τους σε αυτά. Πιστεύω όμως ότι οι δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 έβγαλαν πολύ περισσότερους ποιοτικούς τραγουδιστές οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν και ως διαχρονικοί.

Την εποχή που ξεκινήσατε με τους Olympians είχατε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς κάνατε ή το καταλάβατε… κατόπιν εορτής;

Δεν το συνειδητοποίησα αμέσως. Αυτό που κάναμε ήταν το κέφι μας κι αυτό που μας έλεγε η καρδιά μας, η ψυχή μας, η αγάπη για την μουσική που πραγματικά ήταν και είναι πολύ μεγάλη.  Με τους Olympians ακολουθούσαμε την εποχή. Ήταν ένα μεγάλο ρεύμα, παγκόσμιο, το οποίο είχε πρωτοπόρους τους Beatles και επηρέασε πάρα πολύ, όχι μόνον εμάς και τη νεολαία αλλά όλη την κοινωνία, τους πάντες.

Ήσασταν και οι πρώτοι που βάλατε ελληνικό στίχο.

Ναι, ήμασταν οι πρώτοι που τολμήσαμε να βάλουμε ελληνικό στίχο. Ο «Τρόπος» ήταν το πρώτο ποπ τραγούδι με ελληνικό στίχο που ήταν επαναστατικό  και στην άποψή του και στην πρότασή του και στον ήχο του. Γι’ αυτό ακριβώς έκανε και την τεράστια επιτυχία που έκανε, με αποτέλεσμα να ακούγεται μέχρι σήμερα.

Θα μπορούσε σήμερα να διατηρηθεί ένα συγκρότημα με την ομαδικότητα και το πνεύμα των Olympians; Είναι, βέβαια, οι ONIRAMA που κάνουν κάτι αντίστοιχο – αν θα μπορούσαμε να το παραλληλίσουμε κάπως.
Υπάρχουν αρκετά τέτοια συγκροτήματα σήμερα. Μπορώ να παραλληλίσω τους ONIRAMA με τους OLYMPIANS, μόνο που οι ONIRAMA δεν θεωρώ πως έκαναν κάποια καινούργια πρόταση.  

Και στο κάτω – κάτω, τη δεκαετία του ‘60 ήσασταν η απάντηση στο λαϊκό τραγούδι που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή.
Το λαϊκό τραγούδι όντως κυριαρχούσε με μεγαλύτερο εκφραστή του τον Στέλιο Καζαντζίδη. Εμείς ήμασταν το αντίπαλο δέος, που είχαμε μαζί μας όλη τη νεολαία.

Πιστεύετε πως ένας καλλιτέχνης έχει ημερομηνία λήξης στο θέμα της παρουσίας του στον χώρο;
Τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξης. Το θέμα είναι σε τι βάθος χρόνου βρίσκεται αυτή η ημερομηνία. Εν πάση περιπτώσει, αυτή εξαρτάται από το ’’ειδικό βάρος’’ του καλλιτέχνη.                                                                       

Η κόρη σας, η Ζηνοβία Αρβανιτίδη εδώ και αρκετό καιρό κάνει μια καριέρα διαφορετική από τις συνηθισμένες. Η εξέλιξή της σε αυτό το είδος ήταν αναμενόμενη για εσάς;Η εξέλιξή της ήταν αναμενόμενη διότι η Ζίνα από τα 15 της χρόνια άρχισε να γράφει μουσική. Κάνει αυτό που αγαπάει, έχει πολύ ταλέντο και αυτό με κάνει περήφανο.

Έχετε αρκετά χρόνια να κάνετε καινούριο δίσκο. Αν δεν κάνω λάθος, πάνω από 7-8 χρόνια. Σκέφτεστε να κάνετε κάτι νέο;

Πάντα υπάρχουν σχέδια και αναζητήσεις για κάτι νέο. 

Θα μπορούσατε ως νέα πρόταση να πείτε ένα λαϊκό τραγούδι.

Δεν με ενδιαφέρει να πω ένα λαϊκό τραγούδι. Με ενδιαφέρει να πω ένα ωραίο και πρωτότυπο τραγούδι.

Θα συνεργαζόσασταν με έναν ενεργό συνθέτη που να έχει κάνει επιτυχίες, όπως τον Γιώργο Θεοφάνους;

Με το Γιώργο Θεοφάνους έχω συνεργαστεί δισκογραφικά στο παρελθόν με επιτυχία και ασφαλώς θα το  ξανάκανα με χαρά. Άλλωστε μια τέτοια πρόταση από όπου κι αν ερχόταν, θα είχε καλλιτεχνικό λόγο ύπαρξης και ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Θα μπορούσατε να κάνετε κάποιο άλλο επάγγελμα προκειμένου να εξοικονομήσετε τα προς το ζην;

Πάντα θεωρούσα ότι θα μπορούσα να κάνω τα πάντα. Ότι θα μπορούσα να μην είμαι καλλιτέχνης, να κάνω κάτι άλλο. Στην πορεία των χρόνων  όμως διαπίστωσα ότι είμαι ΜΟΝΟ καλλιτέχνης και τίποτα άλλο.

Κάποτε υπήρχε η ποπ μουσική που υπηρετήσετε, η λαϊκή, η ροκ. Γενικά υπήρχαν διάφορες κατηγορίες τραγουδιών. Τώρα, υπάρχουν αντίστοιχες κατηγορίες ή είναι όλα μια μείξη; 

Αυτός που αγαπάει το καλό τραγούδι δεν ενδιαφέρεται για τις κατηγορίες. Τα καλά τραγούδια, ανεξάρτητα από κατηγορίες, όλος ο κόσμος τα αγαπάει. Πάντως σήμερα υπάρχει μία γενική ομογενοποίηση. Το εμπορικό τραγούδι και το έντεχνο έγιναν ένα.

Μα ποιος μπορεί να κρίνει αν κάποιος είναι έντεχνος ή όχι; Δεν είναι δυνατόν…

Το κρίνει ο ίδιος που βάζει την ταμπέλα. Αυτός το αξιολογεί. Δυστυχώς αυτό λειτούργησε και λειτουργεί χρόνια τώρα επηρεάζοντας πολλές φορές πολλούς.

Υπάρχει κάποια συνεργασία με κάποιον συνάδελφό σας ή συνθέτη που δεν έχετε κάνει, αλλά θα θέλατε να είχε γίνει ή να γίνει στο μέλλον;

Ναι, πάντα θα ήθελα να τραγουδήσω σε πρώτη εκτέλεση κάποιες ερωτικές μπαλάντες του Μάνου Χατζιδάκι. Πιστεύω ότι θα τις ερμήνευα μοναδικά.

Η εποχή μας επιτάσσει την αναγκαία ενασχόληση με το διαδίκτυο. Εσείς έχετε κάποια επαφή;

Έχω μία επαφή, αλλά δεν το κατέχω. Θα ήθελα να ανεβάσω στο ίντερνετ δικό μου υλικό, όχι όμως χωρίς τα στοιχεία που πρέπει να το συνοδεύουν. Όταν ανεβαίνει ένα τραγούδι στο ίντερνετ, θα πρέπει να αναγράφεται ο καλλιτέχνης, ο τίτλος, ο συνθέτης, ο στιχουργός και η ημερομηνία έκδοσής του και να έχει και μια καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου.

Αισθάνεστε καλύτερα πλέον όταν εμφανίζεστε σε μικρούς χώρους, όπως το Small Cafe ή θα θέλατε να τραγουδήσετε και σε μεγαλύτερους;

Αισθάνομαι καλά στους μικρούς χώρους από πλευράς επικοινωνίας. Πιστεύω ότι ο κόσμος  περνάει καλύτερα. Απολαμβάνει και  εισπράττει πολύ περισσότερο αυτά που του δίνει ο καλλιτέχνης. Αλλά και σε μεγαλύτερους χώρους που έχουν πιο πολύ κόσμο δεν νιώθω ξένος. Ούτε αισθάνομαι να μειονεκτώ επικοινωνιακά. Οι μικροί χώροι, μου θυμίζουν τις μπουάτ του ’60 και αυτό μου αρέσει. Είναι αυτή η επικοινωνιακή ανάγκη που μας κάνει περισσότερο ανθρώπους, πιο αισθηματίες.

Κλείνοντας, πείτε μου για το «Εγχειρίδιο του καλού τραγουδιστή».

«Το εγχειρίδιο του καλού τραγουδιστή» είναι μια καταγραφή εμπειριών  και  συμβουλών, που θα φανούν πολύ χρήσιμες σε αυτούς που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με το τραγούδι, αλλά και σε πολλούς άλλους, που θέλουν να έχουν μια άποψη για το τι συμβαίνει σ’ αυτόν τον χώρο. Στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο. Στις δυσκολίες  και στις «ευκολίες» που έχει αυτός ο καλλιτεχνικός κόσμος που ασχολείται με τη μουσική και το τραγούδι.
Είναι ένας πολύτιμος οδηγός για έναν νέο τραγουδιστή, για έναν εν ενεργεία, ακόμα και γι’ αυτόν που οδεύει προς τη δύση της καριέρας του. Είναι ένα αλφαβητάρι που περιλαμβάνει λέξεις-κεφάλαια, όπου μπορεί ο ενδιαφερόμενος να βρει το θέμα του και στη συνέχεια να ανατρέξει στη σελίδα, όπου αυτό αναπτύσσεται.
Η γλώσσα απλή καθομιλουμένη, κάνει το ανάγνωσμα άμεσο, κατατοπιστικό και ευχάριστο, αφού αναφέρεται πολλές φορές σε πραγματικά γεγονότα με πρωταγωνιστές μεγάλους και πολύ γνωστούς τραγουδιστές.

www.e-orfeas.gr