Η Δόμνα Κουντούρη ανήκει στη γενιά εκείνων των ταλαντούχων καλλιτεχνών που έγιναν γνωστοί στο κοινό μέσω των μουσικών reality. Έκτοτε, τα χρόνια πέρασαν και εκείνη, βιώνοντας αξιομνημόνευτες συνεγασίες με πασίγνωστους δημιουργούς, όπως τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Στέφανο Κορκολή και αφού πέρασε από πολλά εμπόδια, είναι εδώ, έτοιμη να συστηθεί για μία ακόμα φορά στον κόσμο με ένα ολοκαίνουριο καυστικό τραγούδι με τίτλο «Η Πλουσία» σε δική της μουσική και στίχους Γιώργου Κεμερλή. Αυτή ήταν και η αφορμή για την κουβέντα που ακολουθεί.
Επειδή γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, τολμώ να πω πως είσαι σε μία καλή επαγγελματική περίοδο της ζωής σου. Ισχύει;
Αν εννοείς το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς μας, ναι, είμαι σε ένα πολύ καλό δρόμο και ετοιμάζω αρκετά νέα πράγματα που σιγά σιγά θα βγουν για να φανεί μια άλλη πλευρά μου. Αυτή του δημιουργού. Όσο περνάνε τα χρόνια αυτό είναι που με γεμίζει περισσότερο παρά τα live και οι εμφανίσεις.
Βρίσκεσαι στον καλλιτεχνικό χώρο αρκετά χρόνια. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν ποιες στιγμές θα σου μείνουν αξέχαστες και γιατί;
Πραγματικά έχω υπάρξει τυχερή σε αυτό το επίπεδο. Γνώρισα και συνεργάστηκα με καλλιτέχνες τεράστιους, όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Γιάννης Πάριος. Αλλά, η καλύτερή μου στιγμή πιστεύω ότι ήταν η Γλυκιά Συμμορία. Μια παράσταση που κάναμε στο τότε VOX σε σκηνοθεσία Νίκου Σούλη, παραγωγή Ερωδιός και Μαρασούλης.
Θα έλεγες ότι έχεις κάνει λάθη που θα ήθελες να διορθώσεις ή δε θα άλλαζες τίποτα από τα παλιά;
Αυτό που είμαι σήμερα είναι αποτέλεσμα όλων όσων έχω ζήσει, συμπεριλαμβανομένων και των λαθών. Είμαι ευχαριστημένη με την ύπαρξή μου, οπότε τα αγκαλιάζω όλα και προχωρώ.
Σήμερα, στο τέλος του 2019, εάν σου πρότειναν να εμφανιστείς σε ένα μεγάλο μαγαζί (είτε της παραλιακής είτε του κέντρου) παρέα με καλλιτέχνες της λεγόμενης «πρώτης γραμμής», θα το έκανες;
Τα προγράμματα της πρώτης γραμμής έχουν γίνει πολυσύνθετα τα τελευταία χρόνια και έχουν μια γκάμα μουσικών ειδών στο πρόγραμμά τους. Αν έστηνα ένα κομμάτι του προγράμματος όπως θα ήθελα και υπήρχε σύμπνοια με τους συνεργάτες, θα το έκανα.
Φτάνουμε στην «Πλουσία». Γράφει στο δελτίο τύπου ότι γράφτηκε εν μέσω κοινωνικής, πολιτικής και προσωπικής κρίσης. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις ως ένα κοινωνικό τραγούδι;
Κοινωνικό μια και παίζει με τον πόνο μας. Το ότι δε ρέει το χρήμα τα τελευταία χρόνια, την εξάρτηση που έχουμε από αυτό και πόσο τραγικό είναι ένα κομμάτι χαρτί να καθορίζει την ποιότητα της ζωής σου. Όλα αυτά με χιούμορ από την πλευρά της «Πλουσίας» .
Στην εποχή μας υπάρχουν καλά τραγούδια; Βασικά, τί σημαίνει για σένα καλό τραγούδι;
Φυσικά υπάρχουν καλά τραγούδια, ανάλογα με το γούστο του καθενός. Εμένα μπορεί να μου αρέσουν τα κλαρίνα και εσένα τα όμποε. Θα έχουμε σίγουρα άλλη άποψη για το τί είναι καλό τραγούδι. Τελικά πιστεύω πως τα καλά τραγούδια φαίνονται από τη διάρκειά τους στο χρόνο. Αν περνάνε τα χρόνια κι ακόμα ακούγονται, αυτό σημαίνει κάτι.
Μπορείς να αποτυπώσεις μέσα σε μία πρόταση όλα όσα είσαι ως Δόμνα; Εννοώ τόσο στον χαρακτήρα όσο και επαγγελματικά.
Εραστής της τέχνης ήμουν και θα είμαι.
Κλείνοντας κι αφού αναφερθείς στα επόμενα σχέδιά σου, θα ήθελα να σκεφτείς μια θετική πρόταση που σε χαρακτηρίζει ως άτομο και που θα είναι η ιδανική ευχή για το 2020...
Μετά την «Πλουσία» θα ακολουθήσουν δύο ακόμα single, ένα στα ελληνικά και ένα στα αγγλικά. Επίσης, για τα Σάββατα του Δεκεμβρίου θα εμφανίζομαι στο ΜιΛαΡε, στην Οδό Ευελπίδων 87. θα σας παραθέσω ένα ρεφρέν που έχω γράψει για ένα τραγούδι μου που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα και αυτή θα είναι η ευχή μου.
«Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι, δεν αξίζει
Γιατί ό,τι σκέφτεσαι, αυτό και θα ‘σαι.
Ν’ αγαπάς, ν’ αγαπάς και να θυμάσαι
Η ζωή είναι μικρή, μην τη φοβάσαι»
