Ο Ζαχαρίας Καρούνης δε χρειάζεται συστάσεις. Βρίσκεται αρκετά χρόνια στο χώρο, έχει κάνει σημαντικές συνεργασίες, ενώ είναι ένας νέος άνθρωπος που
αγαπάει τον τόπο του, που δεν ξεχνάει όλους εκείνους που τον βοήθησαν
και που κάνει πραγματοποιήσιμα όνειρα. Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε η δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Τα υλικά των μυστικών» και στις 30 Σεπτεμβρίου 2014 θα είναι στο Ηρώδειο μαζί με το Σταύρο Ξαρχάκο,
όπου θα ολοκληρωθεί η καλοκαιρινή περιοδεία της παράστασης «Μάνα μου
Ελλάς». Εν μέσω αμέτρητων προβών για εκείνη τη βραδιά, ήρθε στα γραφεία
του Ogdoo Music Group για μια πολύ ήρεμη κουβέντα.
Ας ξεκινήσουμε από το σήμερα. Πού βρίσκεται καλλιτεχνικά ο Ζαχαρίας τον Σεπτέμβρη του 2014;
Όλο το καλοκαίρι κάναμε συναυλίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο, την Ηρώ Σαΐα και τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στη μουσική παράσταση «Μάνα μου Ελλάς» όπου παρουσιάστηκαν τραγούδια από τη μουσική πορεία και καριέρα του Σταύρου Ξαρχάκου. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει ο δίσκος μου «Τα υλικά των μυστικών» και τώρα, 30 Σεπτεμβρίου έχουμε τη συναυλία στο Ηρώδειο.
Όλο το καλοκαίρι κάναμε συναυλίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο, την Ηρώ Σαΐα και τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στη μουσική παράσταση «Μάνα μου Ελλάς» όπου παρουσιάστηκαν τραγούδια από τη μουσική πορεία και καριέρα του Σταύρου Ξαρχάκου. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει ο δίσκος μου «Τα υλικά των μυστικών» και τώρα, 30 Σεπτεμβρίου έχουμε τη συναυλία στο Ηρώδειο.
Πριν πούμε για τον δίσκο, πες μου τι συνέβη με την περιοδεία «Μάνα μου Ελλάς» και ακυρώθηκαν πολλές παραστάσεις;
Ξεκίνησε με κάποια προβλήματα με την παραγωγή, η οποία ανέλαβε από την αρχή την παράσταση αυτή. Υπήρξαν κάποιες διαφωνίες. Την παράσταση την ανέλαβε άλλος παραγωγός, ο οποίος για να οργανώσει τις επόμενες συναυλίες, ήθελε ευλόγως κάποιο χρόνο για να οργανωθεί και γι’ αυτό κάποιες συναυλίες ακυρώθηκαν.
Ξεκίνησε με κάποια προβλήματα με την παραγωγή, η οποία ανέλαβε από την αρχή την παράσταση αυτή. Υπήρξαν κάποιες διαφωνίες. Την παράσταση την ανέλαβε άλλος παραγωγός, ο οποίος για να οργανώσει τις επόμενες συναυλίες, ήθελε ευλόγως κάποιο χρόνο για να οργανωθεί και γι’ αυτό κάποιες συναυλίες ακυρώθηκαν.
Υπάρχει κάποια σκέψη να συνεχιστεί μέσα στο χειμώνα η παράσταση σε κλειστούς χώρους;
Ναι, υπάρχει. Θα γίνει το Ηρώδειο τώρα και υπάρχει κάποια περίπτωση να γίνουν συναυλίες σε κλειστούς μεγάλους χώρους στη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή και στην Αθήνα.
Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή που έζησες φέτος το καλοκαίρι στο πλευρό του Σταύρου Ξαρχάκου;
Όταν τις συναυλίες τις διευθύνει ο Σταύρος Ξαρχάκος, όλες οι στιγμές είναι έντονες και συναισθηματικά, αλλά και από πλευράς ενθουσιασμού και χαράς. Προσωπικά θα ξεχώριζα τη συναυλία που δώσαμε στο Σαϊνοπούλειο στη Σπάρτη, γιατί κατάγομαι από εκεί, ενώ ο μαέστρος κατάγεται από τη Μάνη. Είχα μια συγκινησιακή φόρτιση παραπάνω από ό,τι σε άλλους τόπους, αλλά οι αντιδράσεις του κοινού δε διέφεραν από τόπο σε τόπο. Υπήρχε ο ίδιος ενθουσιασμός για τα πασίγνωστα και πολυτραγουδισμένα τραγούδια τα παράστασης.
Πάμε στο cd σου. «Τα υλικά των μυστικών» είναι ένα προσωπικό σου στοίχημα; Τι ήθελες να πετύχεις με αυτόν τον δίσκο;
Θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος ήταν το κλείσιμο μιας περιόδου για μένα μετά από όλες αυτές τις συνεργασίες που είχα όλα αυτά τα χρόνια με πολύ μεγάλους συνθέτες και γενικότερα, πνευματικούς ανθρώπους του χώρου, όπως τη Δόμνα Σαμίου, το Νίκο Μαμαγκάκη, το Γιώργο Νταλάρα, τη Μαρία Φαραντούρη, το Σταύρο Ξαρχάκο. Στα τραγούδια αυτά συνεργάστηκα με στιχουργούς όπως το Μιχάλη Γκανά, τη Λίνα Νικολακοπούλου, το Μάνο Ελευθερίου, το Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο. Πιστεύω ότι μέσα από τους στίχους τους και από τον τρόπο με τον οποίο ήθελα εγώ να τους ερμηνεύσω, θέλησα να δείξω όλες αυτές τις εμπειρίες που έχω πάρει από τις συνεργασίες που έχω κάνει μέχρι τώρα. Δεν αναφέρω τους συνθέτες, γιατί είναι νεότερης γενιάς – εκτός από τη Δάφνη Αλεξανδρή-. Το στοιχείο αυτό, ότι οι συνθέτες είναι νέοι, με μια άλλη οπτική ματιά είναι αυτό που θέλω να ακολουθήσω από εδώ και πέρα χωρίς, βέβαια, να απορρίπτω όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που έχω συνεργαστεί. Αυτοί μου έδωσαν όλη την εμπειρία, μου άνοιξαν δρόμους για να περπατήσω καλλιτεχνικά, αλλά από αυτή τη στιγμή θα κινηθώ με ανθρώπους της νεότερης γενιάς.
Από τα τραγούδια του δίσκου, ποιο πιστεύεις ότι ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του Ζαχαρία; Δηλαδή, ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που, όταν το τραγουδάς λες «εδώ είμαι εγώ 100%»;
Τα τελευταία χρόνια γνώρισα μια στιχουργό, με την οποία ήθελα πάντα να συνεργαστώ και είναι η Λίνα Νικολακοπούλου. Πραγματικά οι στίχοι της μιλάνε πολύ μέσα στην καρδιά μου και παρόλο που είναι πολύ δύσκολη η ερώτησή σου – και στο λέω ειλικρινά – θα έλεγα ότι το τραγούδι αυτό είναι η «Βακτριανή».
Είσαι ένας καλλιτέχνης που τιμά την παράδοση σε κάθε ευκαιρία. Σε τι επίπεδο βρίσκεται στη νέα γενιά αυτό το μουσικό είδος; Ενδιαφέρονται οι νέοι για την παράδοση;
Πιστεύω ότι το λάθος που γινόταν μέχρι πριν κάποια χρόνια είναι ότι αντιμετωπίζαμε την παράδοση σαν μουσειακό είδος κι έτσι, προσπαθούσαν μερικοί άνθρωποι, πολύ σημαντικοί να τη διασώσουν και ήταν πολύ χρήσιμη αυτή τους η ενέργεια. Από τη άλλη, η παράδοση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συνέχεια ανανεώνεται και που μας τροφοδοτεί με μουσικές ιδέες. Επίσης, τα τελευταία χρόνια βλέπω μια στροφή αρκετών νέων προς τα παραδοσιακά όργανα και σε αυτό έχουν παίξει πολύ μεγάλο ρόλο και τα μουσικά σχολεία. Πιστεύω ότι η παράδοση δε θα χαθεί, έχει υποστηρικτές, ο ήχος της συγκινεί ακόμα και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ζει ακόμα και μέσα από τα καθημερινά μας τραγούδια, ακόμα και μέσα από τις συνθέσεις πολλών δημιουργών. Δεν ξέρω μετά από χρόνια τι θα ονομάζουμε παραδοσιακό τραγούδι, αλλά προσωπικά εύχομαι να περάσουν στη σφαίρα του παραδοσιακού τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, παρά «Τα καγκέλια».
Συμφωνώ. Έχεις κάποια σχέδια για το μέλλον που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Στις 12 Οκτωβρίου θα είμαι στο Μέγαρο Μουσικής με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και το Γιάννη Κότσιρα σε μια συναυλία της Λίνας Νικολακοπούλου με τα τραγούδια της. Επίσης, ετοιμάζω έναν καινούριο δίσκο με έναν νέο συνθέτη. Τέλος, έχουμε έτοιμο και θα κυκλοφορήσει ένα τραγούδι με τον Μιχάλη Δέλτα σε δικούς του στίχους και μουσική. Λέγεται «Μαζί» και νιώθω πολύ τυχερός για αυτή τη συνεργασία με έναν τόσο σημαντικό δημιουργό. Τον ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύθηκε.
Πολλά και καλά πράγματα, λοιπόν… Κλείσε αυτή τη συνέντευξη με τον τρόπο που θες εσύ.
Να αγαπάμε…
Όταν τις συναυλίες τις διευθύνει ο Σταύρος Ξαρχάκος, όλες οι στιγμές είναι έντονες και συναισθηματικά, αλλά και από πλευράς ενθουσιασμού και χαράς. Προσωπικά θα ξεχώριζα τη συναυλία που δώσαμε στο Σαϊνοπούλειο στη Σπάρτη, γιατί κατάγομαι από εκεί, ενώ ο μαέστρος κατάγεται από τη Μάνη. Είχα μια συγκινησιακή φόρτιση παραπάνω από ό,τι σε άλλους τόπους, αλλά οι αντιδράσεις του κοινού δε διέφεραν από τόπο σε τόπο. Υπήρχε ο ίδιος ενθουσιασμός για τα πασίγνωστα και πολυτραγουδισμένα τραγούδια τα παράστασης.
Πάμε στο cd σου. «Τα υλικά των μυστικών» είναι ένα προσωπικό σου στοίχημα; Τι ήθελες να πετύχεις με αυτόν τον δίσκο;
Θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος ήταν το κλείσιμο μιας περιόδου για μένα μετά από όλες αυτές τις συνεργασίες που είχα όλα αυτά τα χρόνια με πολύ μεγάλους συνθέτες και γενικότερα, πνευματικούς ανθρώπους του χώρου, όπως τη Δόμνα Σαμίου, το Νίκο Μαμαγκάκη, το Γιώργο Νταλάρα, τη Μαρία Φαραντούρη, το Σταύρο Ξαρχάκο. Στα τραγούδια αυτά συνεργάστηκα με στιχουργούς όπως το Μιχάλη Γκανά, τη Λίνα Νικολακοπούλου, το Μάνο Ελευθερίου, το Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο. Πιστεύω ότι μέσα από τους στίχους τους και από τον τρόπο με τον οποίο ήθελα εγώ να τους ερμηνεύσω, θέλησα να δείξω όλες αυτές τις εμπειρίες που έχω πάρει από τις συνεργασίες που έχω κάνει μέχρι τώρα. Δεν αναφέρω τους συνθέτες, γιατί είναι νεότερης γενιάς – εκτός από τη Δάφνη Αλεξανδρή-. Το στοιχείο αυτό, ότι οι συνθέτες είναι νέοι, με μια άλλη οπτική ματιά είναι αυτό που θέλω να ακολουθήσω από εδώ και πέρα χωρίς, βέβαια, να απορρίπτω όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που έχω συνεργαστεί. Αυτοί μου έδωσαν όλη την εμπειρία, μου άνοιξαν δρόμους για να περπατήσω καλλιτεχνικά, αλλά από αυτή τη στιγμή θα κινηθώ με ανθρώπους της νεότερης γενιάς.
Από τα τραγούδια του δίσκου, ποιο πιστεύεις ότι ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του Ζαχαρία; Δηλαδή, ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που, όταν το τραγουδάς λες «εδώ είμαι εγώ 100%»;
Τα τελευταία χρόνια γνώρισα μια στιχουργό, με την οποία ήθελα πάντα να συνεργαστώ και είναι η Λίνα Νικολακοπούλου. Πραγματικά οι στίχοι της μιλάνε πολύ μέσα στην καρδιά μου και παρόλο που είναι πολύ δύσκολη η ερώτησή σου – και στο λέω ειλικρινά – θα έλεγα ότι το τραγούδι αυτό είναι η «Βακτριανή».
Είσαι ένας καλλιτέχνης που τιμά την παράδοση σε κάθε ευκαιρία. Σε τι επίπεδο βρίσκεται στη νέα γενιά αυτό το μουσικό είδος; Ενδιαφέρονται οι νέοι για την παράδοση;
Πιστεύω ότι το λάθος που γινόταν μέχρι πριν κάποια χρόνια είναι ότι αντιμετωπίζαμε την παράδοση σαν μουσειακό είδος κι έτσι, προσπαθούσαν μερικοί άνθρωποι, πολύ σημαντικοί να τη διασώσουν και ήταν πολύ χρήσιμη αυτή τους η ενέργεια. Από τη άλλη, η παράδοση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συνέχεια ανανεώνεται και που μας τροφοδοτεί με μουσικές ιδέες. Επίσης, τα τελευταία χρόνια βλέπω μια στροφή αρκετών νέων προς τα παραδοσιακά όργανα και σε αυτό έχουν παίξει πολύ μεγάλο ρόλο και τα μουσικά σχολεία. Πιστεύω ότι η παράδοση δε θα χαθεί, έχει υποστηρικτές, ο ήχος της συγκινεί ακόμα και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ζει ακόμα και μέσα από τα καθημερινά μας τραγούδια, ακόμα και μέσα από τις συνθέσεις πολλών δημιουργών. Δεν ξέρω μετά από χρόνια τι θα ονομάζουμε παραδοσιακό τραγούδι, αλλά προσωπικά εύχομαι να περάσουν στη σφαίρα του παραδοσιακού τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, παρά «Τα καγκέλια».
Συμφωνώ. Έχεις κάποια σχέδια για το μέλλον που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Στις 12 Οκτωβρίου θα είμαι στο Μέγαρο Μουσικής με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και το Γιάννη Κότσιρα σε μια συναυλία της Λίνας Νικολακοπούλου με τα τραγούδια της. Επίσης, ετοιμάζω έναν καινούριο δίσκο με έναν νέο συνθέτη. Τέλος, έχουμε έτοιμο και θα κυκλοφορήσει ένα τραγούδι με τον Μιχάλη Δέλτα σε δικούς του στίχους και μουσική. Λέγεται «Μαζί» και νιώθω πολύ τυχερός για αυτή τη συνεργασία με έναν τόσο σημαντικό δημιουργό. Τον ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύθηκε.
Πολλά και καλά πράγματα, λοιπόν… Κλείσε αυτή τη συνέντευξη με τον τρόπο που θες εσύ.
Να αγαπάμε…
