31/7/13

Στέφανος Κορκολής "Ανεμόπτερο"



Με τη συμμετοχή των Δήμητρας Γαλάνη, Ανδριάνας Μπάμπαλη, Γιώργου Νταλάρα, Dulce Pontes και Άλκηστης Πρωτοψάλτη  κυκλοφόρησε το 2004 το cd του Στέφανου Κορκολή «Ανεμόπτερο» σε στίχους Ρεβέκκας Ρούσση. Ήταν η πρώτη συνεργασία των δύο δημιουργών, η οποία αποδείχθηκε μια πάρα πολύ καλή κίνηση. Το «Ανεμόπτερο» είναι ικανό να δημιουργήσει ευχάριστα μουσικά συναισθήματα, τόσο από άποψη μουσικής και στίχου, αλλά και από άποψη ερμηνειών.

Το ομότιτλο τραγούδι, που είναι και το πρώτο στη λίστα, ακούγεται διά στόματος Μπάμπαλη και είναι ένα κομμάτι που, σύμφωνα με τα λόγια του συνθέτη «σε σένα το τραγούδι “Ανεμόπτερο” βρήκε τον πιλότο του». Τα «Φοβήθηκες», «Κράτα με» και «Η μέρα σκοτεινή» είναι η δεύτερη δισκογραφική συνεργασία του Κορκολή με τη Γαλάνη, μετά από το δίσκο «Παλίρροια» του 1989. Το τραγούδι «Πόσο κρατάει ένα όνειρο» με το Γιώργο Νταλάρα είναι ίσως από τα πιο αισιόδοξα κομμάτια που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια και «Η διαδρομή» με την Πρωτοψάλτη ήταν ο καταλληλότερος προπομπός για την επερχόμενη συνάντηση των καλλιτεχνών που θα απόφερε πολλές μεγάλες επιτυχίες, όπως το «Ο άγγελός μου». Τα «Βελάκια» ερμηνεύει ο ίδιος ο Κορκολής, θυμίζοντας τον παλιό, τραγουδιστικό εαυτό του της δεκαετίας του ’90. Η Dulce Pontes με το «Por Esse Mar» σε πρωτότυπους στίχους του Παρασκευά Καρασούλου και σε πορτογαλικούς του Joao Mendonca μεταφέρει τον ακροατή στους δρόμους της μακρινής Πορτογαλίας. Για το τέλος, έμεινε ένα τραγούδι που αποτελεί μια ξεχωριστή νότα τόσο για το δίσκο, όσο και για εκείνους που τους αρέσουν τα «περίεργα» κομμάτια. Το «Havana» - που υπάρχει σε δύο διαφορετικές ενορχηστρωτικά εκτελέσεις - με τις φωνές των Νταλάρα και Pontes μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα πιο πρωτότυπα ντουέτα που έχουν γραφτεί εδώ και πολύ καιρό. Δεν χρειάζονται παραπάνω λόγια. Μια ακρόαση αρκεί. Το «Ανεμόπτερο» είναι ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος που περιέχει τραγούδια άμεσα συνδεδεμένα μεταξύ τους με έναν τέτοιο τρόπο όμως, που τους επιτρέπει να σταθούν και αυτόνομα. Ο Στέφανος Κορκολής και η Ρεβέκκα Ρούσση δημιούργησαν ένα πάρα πολύ καλό cd, το οποίο αποτελείται από εξαιρετικές συμμετοχές τραγουδιστών και μουσικών. Ένα cd γεμάτο με εύηχες μουσικές εικόνες.

27/7/13

Απόστολος Μόσιος "Δεν ικανοποιούμαι εύκολα από τον εαυτό μου"


Ο Απόστολος Μόσιος είναι ένας νέος και πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης που επιμένει να ζει στην επαρχία…και συγκεκριμένα στο Βόλο. Το ύφος της μουσικής του είναι δύσκολο να περιγραφεί μέσα σε λίγες λέξεις, αφού ασχολείται ταυτόχρονα με πολλά είδη. Έχοντας στο βιογραφικό του μεγάλη μουσική προίκα και λίγο πριν κυκλοφορήσει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, έρχεται ξανά στην Αθήνα για να ξεσηκώσει το κοινό του σε μια μοναδική εμφάνιση στην αυλή του θεάτρου «Χυτήριο», τη Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο www.ogdoo.gr μιλάει για τα άμεσα σχέδιά του, αλλά και για όλα εκείνα που τον απασχολούν.

Τι ζητάει να ζήσει στην καριέρα του ένας καλλιτέχνης που βρίσκεται στην ηλικία των τριάντα;
Επειδή είμαι άνθρωπος που δεν σταματά να κινείται και δεν ικανοποιούμαι εύκολα με τον εαυτό μου ειδικά στη μουσική, νιώθω ακριβώς όπως ένιωθα στα δεκαεπτά μου που ξεκίνησα να παίζω ζωντανά. Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον ή τι ακριβώς θέλω από αυτό, δεν κάνω πολύ μακρινά σχέδια συνήθως. Το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να κάνω μουσική και αυτή να φτάνει στα αυτιά του κόσμου. Αν αρέσει κιόλας, ακόμα καλύτερα!

Σε τρομάζουν οι δύσκολοι καιροί που περνάει η ελληνική δισκογραφία; Αν ναι, έχεις το λεγόμενο «plan b» για να επιβιώσεις στον χώρο;
Plan b, όχι. Μπήκα στη δισκογραφία επίσημα το 2011, όπου ήδη το πράγμα είχε πάρει την κάτω βόλτα για τα καλά και έμαθα να πορεύομαι με αυτό σαν δεδομένο.

Ζεις μόνιμα στον Βόλο. Πόσο εύκολο είναι να κάνει κάποιος καριέρα από μια επαρχιακή πόλη; Θα μετακόμιζες ποτέ στην Αθήνα;
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, έχει γίνει πολύ πιο εύκολο να επικοινωνείς με το κοινό από όπου και να είσαι στην Ελλάδα. Μου κάνει καλό γιατί οι ρυθμοί της Αθήνας δεν μου ταιριάζουν τελικά τόσο πολύ σαν ποιότητα ζωής. Δοκίμασα να ζήσω στην Αθήνα και δεν μου άρεσε ή μάλλον, δεν μου ταίριαζε. Γυρίζοντας στο Βόλο και έχοντας αποκομίσει εμπειρίες και ερεθίσματα, απόκτησα καλύτερη μουσική σχέση με την Αθήνα από ό,τι παλιότερα. Η μπάντα μου επίσης είναι εδώ. Το στούντιο που γράφω είναι εδώ. Δε λείπει κάτι βασικό. Το μόνο που έχανα και τώρα προσπαθώ να το αλλάξω, είναι η συναναστροφή με άλλους καλλιτέχνες, να βλέπω συναυλίες, να συζητώ, να μαθαίνω τι γίνεται στην Αθήνα, η οποία καλώς ή κακώς είναι η καρδιά της μουσικής σε ένα μεγάλο βαθμό. Τώρα πια την επισκέπτομαι πολύ πιο συχνά και έχω και καλούς φίλους εκεί.

Ποιες είναι οι διαφορές του κόσμου που ζει στην επαρχία με τον κόσμο που ζει στην πρωτεύουσα;
Οι ρυθμοί στην πρωτεύουσα είναι εξοντωτικοί. Αν και αυτό πάει να γίνει γενικό κακό πια. Στην πρωτεύουσα απλά δεν φτάνει ο χρόνος, ρε παιδιά!

Έχεις όνειρα για το μέλλον σου περισσότερο πραγματοποιήσιμα ή… άπιαστα;
Έχω μπόλικα και από τα δύο, ναι. Μου αρέσει να κάνω όνειρα και σχέδια, όπως σου είπα δεν ικανοποιούμαι εύκολα από τον εαυτό μου. Πολλά τα έχω καταφέρει, πολλά άλλα όχι, αλλά συνεχίζω με όλη μου την ενέργεια.

Πώς συνδυάζεται το μουσικό ύφος της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας στην οποία συμμετέχεις με τη ροκ μουσική που παίζεις στα live σου;
Εδώ θα σταθώ αρκετά. Είμαι της άποψης ότι στη μουσική δεν χωρούν ταμπέλες. Για μένα η μουσική είναι μία, γιατί έτσι μεγάλωσα, με πολυμορφία και ανοιχτούς ορίζοντες. Κατανοώ ότι μπορεί να μπερδεύει τον κόσμο από τη μία να τραγουδώ με την Εστουδιαντίνα το «Που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» σε ένα θέατρο και από την άλλη σε μία μουσική σκηνή το «Child In Time» των Deep Purple. Είναι εντελώς αντίθετα άκρα και δεν σου κρύβω πως ακόμα και με δικούς μου ανθρώπους διαφωνούμε πολύ σε αυτό. Εγώ από την άλλη κρατώ ανοιχτούς ορίζοντες, μου αρέσει να μπλέκω πράγματα, ακόμα και στην ίδια παράσταση ή στον ίδιο δίσκο, χωρίς όμως να είναι κάτι επιτηδευμένο. Και δεν αποκλείεται στο μέλλον να ακούσετε πράγματα, τα οποία είναι εντελώς έξω από τον ηλεκτρικό ήχο, τον οποίο έχω υιοθετήσει στη μέχρι τώρα προσωπική μου δουλειά. Πιστεύω απλά ότι υπάρχει καλή και κακή μουσική, τίποτα παραπάνω. Και πάλι αυτό είναι υποκειμενικό εντελώς. Ακολουθώ απόλυτα τη δική μου αισθητική και τα αυτιά και η ψυχή μου είναι κλειστά σε όσους περιμένουν από μένα κάτι συγκεκριμένο, εγκλωβισμένο σε κατασκευασμένες φόρμες. Ακούω γνώμες και τις σέβομαι, πολλές τις ακολουθώ κιόλας όταν καταλάβω ότι λανθάνω, αλλά η καρδιά μιλά από μόνη της πάντα στη μουσική.

Όταν νιώθεις απογοητευμένος, ζορισμένος, στεναχωρημένος, ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που σε κάνει να αλλάζεις διάθεση;
Επειδή αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, αυτό τον καιρό είναι το «Θα Τρελαθώ». Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου ηχητικά, και λόγω της ευχάριστης μουσικής ατμόσφαιρας και του χιουμοριστικού στίχου, φτιάχνει τη διάθεση σε όλη την παρέα και σε μένα φυσικά. Κατά τα άλλα, υπάρχουν πολλά τραγούδια που με ανεβάζουν, και ελληνικά και ξένα, διαφορετικά κατά καιρούς.

Όπως είπες παραπάνω, έχουν περάσει δύο χρόνια από την κυκλοφορία της πρώτης σου δισκογραφικής δουλειάς και αυτόν τον καιρό ετοιμάζεις τη δεύτερη. Τα καινούρια τραγούδια θα έχουν κοινά στοιχεία με αυτά του «Μια αρχή» ή θα είναι σε άλλο ύφος;
Νομίζω ότι θα υπάρχουν σαφείς διαφορές. Η εξωστρέφεια σίγουρα είναι κάτι που παίζει ρόλο σε όλο το υλικό, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι πιο εσωτερικές στιγμές. Η μπάντα είναι στα καλύτερά της πια στο στούντιο. Άλλαξε επίσης και ο τρόπος που επεξεργάζομαι και ηχογραφώ τα τραγούδια. Επίσης, η νέα μου συνεργασία με το στιχουργό Νίκο Αναγνωστάκη και το συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη είναι κάτι το ιδιαίτερο στο δίσκο που έρχεται, καθώς και ότι όλο αυτό συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό κάτω από νέα μουσική στέγη και εννοώ τη δισκογραφική εταιρεία Ogdoo Music Group. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

Στις 29 Ιουλίου θα εμφανιστείς μετά από πάρα πολύ καιρό στην Αθήνα. Μίλησέ μου για όλα αυτά που θα συμβούν στο «Χυτήριο».
Σίγουρα θα περάσουμε όμορφα στην αυλή! Πρόκειται για μία ευχάριστη παράσταση, θα μπλέξουμε αρκετά πράγματα μεταξύ τους με όμορφο πιστεύω τρόπο. Θα χαμογελάσουμε, θα συγκινηθούμε και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα χορέψουμε κιόλας. Έχουμε και νέα τραγούδια και είμαι ειλικρινά γεμάτος ανυπομονησία και θετική ενέργεια!
Για το τέλος, δώσε μου τη δική σου εξήγηση στην έννοια «ευτυχία»…
Όλοι έχουμε πια καταλάβει, πως η ευτυχία δεν είναι μία σταθερή κατάσταση, είναι απλά κάποιες μικρές πολύτιμες στιγμές. Εγώ προσωπικά θεωρώ πως η υγεία είναι πολύ σημαντική. Χωρίς αυτό δεν κάνεις τίποτα. Αυτό και θετική διάθεση προς όλα είναι αυτό που ο άνθρωπος χρειάζεται, και δυστυχώς σπανίζει. Πήξαμε στη μιζέρια! Αν υπάρχουν αυτά που ανάφερα, τότε τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου, αρκεί να προσπαθείς. 

17/7/13

Λένα Αλκαίου "Ο κόσμος έρχεται όπου υπάρχει αλήθεια και ζεστασιά ψυχής"


Μια τραγουδίστρια με χαρακτηριστική και καθαρή λαϊκή φωνή, όπως είναι η Λένα Αλκαίου, έχει όλα τα προσόντα για να κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Λίγες μέρες, λοιπόν, πριν τις δύο εμφανίσεις της στην αυλή του θεάτρου Badminton, αλλά και του Βεακείου, μιλάει στο ΟΓΔΟΟ για τις καλοκαιρινές αναμνήσεις της, για τα τραγούδια που θέλει ο κόσμος να ακούει, αλλά και για τα όνειρα που θέλει να πραγματοποιήσει.


Βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού. Πείτε μου μια ανάμνηση που έχετε από αντίστοιχη εποχή των παιδικών σας χρόνων….
Θάλασσα… Παιχνίδια… Βουτιές… Με τους δικούς μου είχα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια…

Ποιος είναι ο ορισμός της μουσικής για εσάς;
Έρωτας, αγάπη, ταξίδι…

Ο κόσμος αναφέρεται συχνά στο όνομά σας όταν του έρχονται στο νου καλές ενεργές λαϊκές τραγουδίστριες. Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι έχετε ξεχωρίσει;
Κατ’ αρχήν, πιστεύω ότι έχω δική μου φωνή, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ότι είμαι εγώ. Επίσης, προσπαθώ να έχω συνέπεια σε ό,τι κάνω και αλήθεια. Πιστεύω ότι ο κόσμος αυτό το εκτιμά.

Το «Ίχνος» είναι ένα τραγούδι αληθινό, ερωτικό και σύγχρονο. Πιστεύετε ότι το κοινό έχει ανάγκη από αντίστοιχα τραγούδια ή ότι, λόγω των πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων οφείλει να προσαρμοστεί το ελληνικό τραγούδι;
Ο κόσμος έχει ανάγκη από καλά τραγούδια. Η μουσική πιστεύω ότι είναι μεγάλη εκτόνωση για τον κόσμο. Σίγουρα, επειδή όλους μας επηρεάζει η κατάσταση στη χώρα μας, θα γραφτούν τραγούδια με μηνύματα πολιτικά και πολύ καλά θα κάνουν να βγουν, γιατί τα χρειαζόμαστε.

Τον χειμώνα που μας πέρασε εμφανιστήκατε σε αρκετά νυχτερινά μαγαζιά είτε ως guest είτε κάνοντας δικά σας πράγματα. Θα θέλατε να παρουσιάσετε κάτι διαφορετικό σε μουσική σκηνή στο άμεσο μέλλον;
Κάθε φορά που τελειώνει μια εμφάνιση, σκέφτομαι την επόμενη. Κάθε φορά προσπαθώ να βρω κάτι καινούριο να κάνω, κάτι που θα έχει ενδιαφέρον για εκείνους που θα έρθουν να με δουν. Το ίδιο κάνω και τώρα, γιατί πιστεύω ότι ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να επαναπαύεται, αλλά συνεχώς να αναζητά.

Κάθε καλλιτέχνης πορεύεται στον χώρο έχοντας κάποιους στόχους που θέλει να πετύχει. Εσείς το έχετε καταφέρει αυτό; Έχετε ανεκπλήρωτους στόχους;
Πιστεύω ότι πολλά όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα. Συνεργάστηκα με πολύ αξιόλογους ανθρώπους και δημιουργούς και τραγουδιστές, κάποιους από αυτούς τους θαύμαζα από μικρή. Δεν έχω παράπονο, γιατί θα ήταν αχαριστία αν είχα. Βέβαια, έχω και κάποια όνειρα θα τα έλεγα και όχι στόχους, γιατί σε αυτή τη δουλειά που δεν είναι δουλειά για μένα, αλλά μεράκι και αγάπη, είναι πολύ σημαντικό να μην σταματήσουμε να ονειρευόμαστε.

Πώς σχολιάζετε τη στάση του κοινού απέναντι στις ζωντανές εμφανίσεις τώρα που τα προβλήματα όλων είναι ατελείωτα; Έρχονται με χαρά τραγουδώντας ή τους έχει επηρεάσει η καθημερινότητα;
Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιεσμένοι, πολύ απογοητευμένοι με αυτήν την κατάσταση, όμως, ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη να ξεφύγει λίγο από την σκληρή πραγματικότητα, να τραγουδήσει, να διασκεδάσει. Όπου υπάρχει αλήθεια και ζεστασιά ψυχής, έρχεται.

Στις 23 Ιουλίου θα βρεθείτε στα πάτριά σας εδάφη και συγκεκριμένα στο Βεάκειο. Τι θα γίνει, λοιπόν «Στου Προφήτη Ηλία τα σοκάκια»;
Κατ’ αρχήν, καλά το είπατε. Πάτρια εδάφη. Ο Πειραιάς είναι η πόλη μου, η πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω ακόμα εδώ. Είναι, λοιπόν, διπλή η χαρά και η συγκίνησή μου που θα παίξω εδώ μαζί με την Κατερίνα Κούκα – που είναι τόσο αξιόλογη με τα τόσα πολλά τραγούδια της που μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια και τα αγαπάμε, αλλά εκτός αυτού, η Κατερίνα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και φίλη μου πια - και τον Γιάννη Νικολάου, αυτόν τον τόσο χαρισματικό δημιουργό! Του χρωστάω τα πιο σημαντικά τραγούδια της καριέρας μου όπως το «Ίχνος» και το πρόσφατο «Τι γυρεύω εδώ» και άλλα πολλά. Και βέβαια, έχει γράψει πάρα πολλά τραγούδια που έχουν γίνει επιτυχίες όλα αυτά τα χρόνια. Θα πούμε τραγούδια που αγαπάμε πολύ και θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στα τραγούδια του Πειραιά. Θα είναι πιστεύω μια όμορφη βραδιά.

Και μετά το Βεάκειο, τι θα ακολουθήσει; Θα ξεκουραστείτε ή θα κάνετε νέες εμφανίσεις;
Πρέπει να σας πω κάτι πολύ σημαντικό. Πριν το Βεάκειο στις 19 και 20 Ιουλίου θα κάνω δύο βραδιές στο προαύλιο του Badminton που θα είναι αφιέρωμα στον Γιώργο Ζαμπέτα. Θα είμαι παρέα με την Ελένη Δήμου και την Ερωφίλη. Ο τίτλος είναι «Viva Ζαμπέτα» και η ιδέα είναι του Μιχάλη Κουμπιού. Αισθάνομαι πολύ περήφανη, γιατί αγαπώ όλα τα τραγούδια του Ζαμπέτα. Επίσης, αγαπώ πολύ και σέβομαι την Ελένη Δήμου και εκτιμώ την Ερωφίλη.

Ας κλείσει αυτή η συνέντευξη με ένα αγαπημένο σας τετράστιχο....
Πόσο θα ‘θελα να ήμουνα βαρκούλα
απ’ αυτές που ζωγραφίζουν τα παιδιά
να χαθώ μες τη γαλάζια τη λιμνούλα
και να γίνω ένα με τη ζωγραφιά…

3/7/13

"Αιγαίο" - Βασίλης Δρογκάρης και Μανώλης Πάππος


«Αποπνικτικό μουσικό τοπίο γύρω μας κι εμείς πάνω του κρεμασμένοι βουλιάζουμε»… Με τη φράση αυτή ξεκινάει ο Σταύρος Ξαρχάκος τη γραπτή του εισαγωγή για το cd «Αιγαίο» των Βασίλη Δρογκάρη και Μανώλη Πάππου που κυκλοφόρησε το 2003 και που δημιουργήθηκε για τη σειρά της ΝΕΤ «Αιγαίο Νυν και Αεί». Όπως είναι προφανές, βασικό θέμα των τραγουδιών είναι η θάλασσα του Αιγαίου και τα αρώματά της… Ο Δρογκάρης και ο Πάππος συνέθεσαν δεκαπέντε μελωδίες οι οποίες, αναβλύζουν την αλμύρα του Αιγαίου… 
Δημιουργούν στον ακροατή την αίσθηση ότι, θα κλείσει τα μάτια και θα βρεθεί μεσοπέλαγα, πάνω σε ένα καΐκι με προορισμό κάποιο απόμερο και αγαπημένο νησί άλλης εποχής. Μιας εποχής που οι ναυτικοί έφευγαν από το σπίτι τους για να επιστρέψουν εκεί μετά από πολύ καιρό, γεμάτοι με αποθέματα ελπίδας, αγάπης και νοσταλγίας για όσα έζησαν, αλλά περισσότερο, για όσα δεν έζησαν ακόμα… Το cd περιλαμβάνει εννιά ορχηστρικά κομμάτια και έξι ολοκληρωμένα τραγούδια, τα οποία ερμηνεύουν οι Γλυκερία, Γιάννης Κότσιρας, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μπάμπης Τσέρτος και ο Μανώλης Πάππος. Στα φωνητικά συμμετέχουν η Ερωφίλη και η Μαρία Λούκα, ενώ προλογίζουν ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Κώστας Γουζέλης και ο Γρηγόρης Ψαριανός. Το τελευταίο τραγούδι δεν είναι άλλο από το παραδοσιακό «Μπρατσέρα» με τις Άννα και Αιμιλία Χατζηδάκη, ηχογραφημένο το 1947. Στο «Μια βάρκα μόνη» στίχους έχει γράψει ο Χρήστος Σπουρδαλάκης, ενώ στο «Σαν αεράκι» η Αρβανιτάκη τραγουδάει στίχους του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη. Τα υπόλοιπα ανήκουν στους δύο συνθέτες. Το «Αιγαίο» των Δρογκάρη και Πάππου, οι μελωδίες, οι ενορχηστρώσεις, οι ερμηνείες, οι στίχοι και γενικά, ολόκληρη η παραγωγή αυτού του cd, αποτελούν σημείο αναφοράς για όσους επιζητούν την «επιστροφή» στην πραγματική αιγαιοπελαγίτικη μουσική παράδοση, μακριά από ήχους και βήματα που παρεκκλίνουν συνεχώς από εκείνη. 






 

Πένυ Ξενάκη "Είναι ευλογημένη η σχέση με το κοινό"


Είναι κάποιοι καλλιτέχνες που ακολουθούν μια πορεία αξιοζήλευτη, γεμάτη από μοναδικές εμπειρίες, χωρίς, ωστόσο να προκαλούν την άνευ λόγου προβολή τους. Στην κατηγορία αυτή ανήκει η Πένυ Ξενάκη, αφού, διαβάζοντας το βιογραφικό της, είναι πολύ εύκολο να αναρωτηθεί κανείς κατά πόσο είναι εφικτό να έχει κάνει ένας και μόνος άνθρωπος τόσες πολλές και καλές συνεργασίες… Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Όγδοο μιλάει για την καριέρα της, για τα επόμενα σχέδιά της, ενώ προσκαλεί όλον τον κόσμο στις 8 Ιουλίου στην αυλή του θεάτρου «Χυτήριο» για να παρακολουθήσει την παράσταση που διοργανώνει ο Νίκος Αβαγιανός και έχει τίτλο «Κάποιο ρεφρέν | Το τραγούδι στο θέατρο».

Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, άρα έχετε το στοιχείο της θάλασσας μια ζωή μέσα σας. Θα μπορούσατε να μείνετε μόνιμα σε κάποιο νησί, αφήνοντας πίσω σας την «τρέλα» της μεγάλης πόλης;
Γεννήθηκα στην Καστέλα και η πρώτη λέξη που είπα μετά το «μαμά», «μπαμπά» ήταν «καράβι». Η γειτονιά μου παραμένει γραφική και σίγουρα πολύ πιο ανθρώπινη από την «τρέλα» της μεγαλούπολης. Αγαπώ τα νησιά, ιδιαίτερα τις Κυκλάδες, αλλά η ζωή, οι συνήθειες, οι φίλοι είναι εδώ…

Τραγουδάτε επαγγελματικά 32 χρόνια. Τα όνειρα που είχατε στο ξεκίνημά σας, πραγματοποιήθηκαν; Αν όχι, τι παραπάνω θα θέλατε να κάνετε;
Το όνειρο  και ο στόχος που είχα ξεκινώντας την πορεία μου ήταν να μην «λερώσω» και να  υπηρετήσω όσο πιο σωστά μπορούσα αυτό που αγαπώ, το τραγούδι. Αισθάνομαι πως το κατάφερα. Συνεργάστηκα με όλους τους μεγάλους μας συνθέτες. Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Μάριος Τόκας, Γιώργος Κατσαρός. Κώστας Χατζής,  Ηλίας Ανδριόπουλος, Στέφανος Κορκολής και φυσικά, ο Μάνος Χατζιδάκις στους Αγώνες τραγουδιού της Κέρκυρας. Το μόνο που νιώθω πως δεν κατάφερα, είναι λίγο μεγαλύτερη δισκογραφία.

Όπως μόλις είπατε, οι συνεργασίες σας στις ζωντανές εμφανίσεις με ανθρώπους εξαιρετικά αξιόλογους δεν έχουν τελειωμό. Υπάρχει κάποιος μεγάλος δημιουργός με τον οποίο δε συνεργαστήκατε, αλλά θα θέλατε να το κάνετε;
Ναι, ο Μίκης! Είχα όμως την τύχη και την τιμή να τραγουδήσω τραγούδια του μαζί με τον Αντώνη Καλογιάννη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και να εισπράξω πολύ θερμά λόγια από εκείνον.

Πόσο σημαντική είναι για εσάς η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στις εμφανίσεις σας;
Δεν έχει σημασία θεωρώ το πολύ ή το λίγο, αρκεί το κοινό να εισπράττει την αλήθεια μας και να μας αναγνωρίζει την προσπάθεια. Είναι ευλογημένη αυτή η σχέση, μεθυστική...

Ας υποθέσουμε ότι η ελληνική δισκογραφία δεν είναι στη φάση που βρίσκεται τώρα, αλλά στη μεγάλη της άνθιση. Με ποιους νέους συνεργάτες θα θέλατε να κάνετε έναν δίσκο που να έχει όλα τα φόντα επιτυχίας;
Εικονική πραγματικότητα πια… Τη δισκογραφία δυστυχώς την «σκότωσαν». Υπάρχουν πολλοί νέοι και αξιόλογοι δημιουργοί που θα ήθελα να συνεργαστώ. Αλλά πες μου, πως;

Πριν από ένα μήνα εμφανιστήκατε στο «Χυτήριο» παρέα με την Μαρία Κανελλοπούλου και τη Χριστίνα Γκόλια, όπου είπατε τραγούδια ελληνίδων δημιουργών. Πιστεύετε ότι οι γυναίκες δημιουργοί είναι αδικημένες σε σχέση με τους άνδρες;
Όχι δεν το πιστεύω αυτό, απλά η παράσταση αυτή έχει στόχο να αναδείξει τον γυναικείο λόγο. Τραγούδια που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε, μπορεί να μην έχουμε αντιληφθεί ότι είναι γραμμένα από γυναίκα δημιουργό. Είναι μια παράσταση που αγαπάμε πολύ!

Στις 8 Ιουλίου θα βρεθείτε και πάλι στη σκηνή της αυλής του «Χυτηρίου» με μια εντελώς διαφορετική παράσταση. Μιλήστε μου για αυτή τη βραδιά.
Ο αγαπημένος μας φίλος και εξαιρετικός καλλιτέχνης Νίκος Αβαγιανός, είχε την έμπνευση για μία παράσταση αφιερωμένη στα υπέροχα τραγούδια του θεάτρου με τίτλο «Κάποιο ρεφρέν». Θα είναι πιστεύω μια εξαιρετική βραδιά, τα τραγούδια διαλεγμένα ένα- ένα, οι συμμετέχοντες Μαρία Κανελοπούλου, Γιάννης Σαμσιάρης, Σόφη Ζαννίνου, ο  Αβαγιανός φυσικά, ο μαέστρος μας Γιώργος Τσοκάνης στα πλήκτρα, ο Πάρης Καρακανάς στο μπουζούκι και εγώ θα αποδώσουμε τα μοναδικά αυτά τραγούδια με αγάπη μεγάλη.

Θα σας ενδιέφερε να συμμετάσχετε σε μια καθαρά θεατρική παράσταση, που να συνδυάζει πρόζα και τραγούδι, όπως τα μιούζικαλ; Αν ναι, ποιον ρόλο θα θέλατε να ενσαρκώσετε;
Είχα την τύχη τον χειμώνα που μας πέρασε να συμμετέχω σε μια υπέροχη παράσταση. Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λιβανού, συμμετείχα για πρώτη φορά στο θέατρο στην «Κωμωδία του Έρωτα» του Ερρίκου Ίψεν. Ένα μιούζικαλ εξαιρετικό με θαυμάσιες φωνές και ερμηνείες. Ενσάρκωνα τον ρόλο της κυρίας Χάλμ. Απίστευτη εμπειρία και μακάρι να επαναληφθεί η παράσταση στο  Στούντιο Κυψέλης και τον χειμώνα που μας έρχεται.

Μιλήστε μου για τα επόμενα σχέδιά σας.
Το καλοκαίρι αυτό θα κάνω συναυλίες με τον Γιάννη Σπανό σε αρκετά μέρη της Ελλάδας. Όσο για τα επόμενα βήματα, είμαι σε αναμονή μιας καινούργιας δισκογραφικής δουλειάς.

Κατά περιόδους σε πολλούς ανθρώπους «κολλάει» στο μυαλό ένα τραγούδι. Εσείς αυτή την περίοδο έχετε κάποιο; Αν ναι, ποιο;
 «Η Τζένη των Πειρατών» από την «Όπερα της πεντάρας» των Κούρτ Βάιλ και Μπέρτολντ Μπρέχτ. Ένα από τα τραγούδια που θα ακουστούν στο «Χυτήριο» στις 8 Ιουλίου