ΚαλήΦωνο: Ιανουαρίου 2013

30/1/13

Γιάννης Κότσιρας «Το μουσικό κουτί»

Μπαίνει το cd στον υπολογιστή… Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούγεται ένας ήχος που θυμίζει τα μουσικά κουτιά που έχουν όλα σχεδόν τα πιτσιρίκια εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο ρυθμός του είναι βαλς. Κρίμα που είναι πολύ μικρή η διάρκειά του. Ίσως, όμως, τελικά να έπρεπε να είναι τόσο μικρή η διάρκειά του ούτως ώστε να θυμίζει τη χρονική διάρκεια που είχαν τα κομμάτια στο κλασικό μουσικό κουτί. Αρχίζει το δεύτερο τραγούδι με τη φωνή του Σπύρου Παπαδόπουλου σε ραπ ύφος («Το φως πριν λιώσει ψάχνει σχοινιά απ΄ το βυθό του να γλιτώσει…»). Ακολουθεί ο Γιάννης Κότσιρας σε ρυθμό πρωτότυπου τσιφτετελιού («Κι εμείς σε διαμερίσματα να ρίχνουμε νομίσματα με κόκκινα καλώδια τυλιγμένοι»). Τρίτο τραγούδι, «Κάντε όλοι στην άκρη». Ένα κομμάτι στο αγαπημένο μουσικό ύφος του Κότσιρα. Ακολουθεί το «Για σένα», ένα πάρα πολύ ερωτικό τραγούδι ιδανικό για όλους όσοι έχουν βρει το έτερον τους ήμισυ… Το «Παίρνω ό,τι δίνω» παίρνει τη σκυτάλη για να θυμίσει ότι «Είναι ο χρόνος τιμωρός, φίλος καλός ή και εχθρός». Αλήθεια, έτσι δεν είναι;
Τραγούδι νούμερο έξι με τίτλο «Όλα είναι ψέματα». Ρυθμός ανατρεπτικός, δυναμικός και στίχος πέρα για πέρα αληθινός… Στο επτά βρίσκεται «Ο σκύλος μου ο Ρωμιός» που «δε γουστάρει τα γατιά». Εννοείται ότι η έννοιά του είναι μεταφορική… Οι «Δυο ξένοι» ξεκινούν με κιθάρα, μπουζούκι, προϊδεάζοντας τον ακροατή για ένα κλασικό ζεϊμπέκικο, το οποίο επισφραγίζεται με τη φωνή της Ραλλίας Χρηστίδου στα φωνητικά. Υπάρχει και μια υποσημείωση… «Τραγούδι που γράφτηκε για τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου»… Στο νούμερο εννιά βρίσκεται το «Καρτ ποστάλ», ένα τραγούδι με βαθύ νόημα για την εποχή μας. Το «Όσες φορές είπα να ‘ρθω» έχει ένα πολύ αργό, ανατολίτικο ηχόχρωμα και μιλάει για τις λάθος αποφάσεις που παίρνει ο καθένας. «Τα μπλουζ των Βαλκανίων» είναι ένα ακόμα βαρύ ζεϊμπέκικο, ο στίχος του οποίου αντικατοπτρίζει την καρδιά του Έλληνα («Ελλάδα που σου έβαλαν στα μάγουλά σου ρουζ, μα θάλασσες γαλάζιες ονειρεύεται ο νους»). Το δωδέκατο κομμάτι έχει τίτλο «Η μπαλάντα του γέρου» και αναφέρεται στην καθημερινότητα, όπου όλοι προσπερνούν όλους εκείνους που βρίσκονται μπροστά τους… Λίγο πριν ολοκληρωθεί το «Μουσικό κουτί» ο Γιάννης Κότσιρας λέει ένα ορχηστρικό «Αντίο», γράφοντας στο βιβλιαράκι του cd κάποια λόγια του Ν. Καζαντζάκη («Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες… Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκουπίδια»).

Αυτή ήταν η αναλυτική περιγραφή των τραγουδιών του ολοκαίνουριου cd του Γιάννη Κότσιρα. Το «Μουσικό κουτί» ανήκει συνθετικά στον ερμηνευτή, ενώ στιχουργικά «εμπλέκονται» οι Σταύρος Σταύρου, Άρης Δαβαράκης, Όλγα Μοσχοχωρίτου, Οδυσσέας Ιωάννου, αλλά και ο ίδιος ο Κότσιρας. Το «Μουσικό κουτί» είναι από εκείνες τις δισκογραφικές εκδόσεις που χαίρεται ο ακροατής να ακούει ξανά και ξανά. Είναι δεκατρία track, εκ των οποίων είναι καλύτερα τα… δεκατρία. Κάθε κομμάτι βγάζει ένα ξεχωριστό συναίσθημα που, κάποιες φορές, είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Απλά, πρέπει να ακουστεί… Οι μελωδίες του συνθέτη Γιάννη Κότσιρα είναι προσεγμένες, δημιουργικές και πολύ καλά ενορχηστρωμένες. Οι στίχοι είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν όλοι εκείνοι που ακολουθούν τον τραγουδιστή όλα αυτά τα χρόνια. Κάτι που θα μπορούσε άνετα να λεχθεί είναι ότι το «Μουσικό κουτί» είναι ο καλύτερος προσωπικός δίσκος του Γιάννη Κότσιρα από κάθε άποψη.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01.   ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ
02.   ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ
03.   ΚΑΝΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ
04.   ΓΙΑ ΣΕΝΑ
05.   ΠΑΙΡΝΩ Ο,ΤΙ ΔΙΝΩ
06.   ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ
07.   Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΡΩΜΙΟΣ
08.   ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ
09.   ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ
10.   ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ‘ΡΘΩ
11.   ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
12.   Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ
13.   ΑΝΤΙΟ…

www.e-orfeas.gr

27/1/13

«Ήχοι της Ελλάδας» στον Ρυθμό - Τραγούδια με παρελθόν, παρόν και μέλλον

κλικ εδώ

25/1/13

Πένυ Παπακωνσταντίνου - Ο νοτιάς των λίγων

Είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι υπάρχουν στο ελληνικό τραγούδι άνθρωποι που τιμούν την παράδοση του τόπου και που επιλέγουν να πουν καινούρια και παλιά τραγούδια σε αυτό το είδος, φέρνοντάς τα -πάντα - στο δικό τους στυλ. Aκόμα πιο ελπιδοφόρο είναι να δημιουργούν νέοι καλλιτέχνες μέσα από τη δουλειά τους ένα ξεχωριστό μουσικό ύφος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Πένυ Παπακωνσταντίνου που, λίγους μήνες πριν, κυκλοφόρησε το δεύτερό της cd με τίτλο «Ο Νοτιάς των λίγων».
Το cd περιέχει δέκα καινούρια κομμάτια σε στίχους και μουσική των Χάρις Τσεκούρα, Μαρίας Καναβάκη, Λιζέτας Καλημέρη, αλλά και της ίδιας της Πένυς Παπακωνσταντίνου, ενώ πολύ καλή είναι η διασκευή που έγινε στον παραδοσιακό «Μπουρνοβαλιο αμανέ». Υπάρχουν, επίσης και δύο συμμετοχές. Η πρώτη στο τραγούδι «Ο νοτιάς των λίγων» με την Καλλιρόη Μυριαγκού και η δεύτερη στο «Ο πόνος όταν τραγουδά» με τη Σαββέρια Μαργιολά. Και τα δύο αυτά τραγούδια αξίζουν της προσοχής των ακροατών, αφού το καθένα με τη σειρά του, έχει την ικανότητα για να ξεχωρίσει. Η ενορχήστρωση ανήκει στη Μαρία Καναβάκη και τον Κώστα Παύλη, δυο μουσικούς με ιδιαίτερο ενορχηστρωτικό ύφος.
Η Πένυ Παπακωνσταντίνου, μέσα από αυτό το cd που δεν προήλθε από κάποια δισκογραφική εταιρία, προσπαθεί να εναποθέσει στο μουσικό πάνθεον το δικό της λιθαράκι, κάνοντας μικρά και σταθερά βήματα. Μακάρι η προσπάθειά της αυτή να βρει τους κατάλληλους αποδέκτες και να επιτύχει τον στόχο της. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι σπάνιο στις μέρες μας να βγαίνουν αφενός καινούρια cd και αφετέρου, καινούρια cd από δημιουργούς που τα βάζουν με τα συνήθη θηρία του ελληνικού καλλιτεχνικού στερεώματος…
Ο δίσκος είναι διαθέσιμος αποκλειστικά και μόνο μέσω διαδικτύου.
Καλή επιτυχία, Πένυ!

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

1.    Το σ’ αγαπώ
2.    Ο νοτιάς των λίγων (συμμετέχει η Καλλιρόη Μυριαγκού)
3.    Μπουρνοβαλιος μανές (διασκευή παραδοσιακού τραγουδιού)
4.    Ηως
5.    Ο πόνος όταν τραγουδά (συμμετέχει η Σαββέρια Μαργιολά)
6.    Ακροβάτης
7.    Μάτια Μπλουζ
8.    Ρούχα φαρδιά
9.    Επιστροφή
10. Μέσα στη λίμνη του καφέ
11. Απ΄ το τέλος στην αρχή

www.e-orfeas.gr

Γιάννης Νικολάου "Οι Λαθρεπιβάτες ήταν της νεότητάς μου το συγκρότημα"

Όλοι όσοι παρακολουθούν το ελληνικό τραγούδι, είναι σίγουρο ότι γνωρίζουν εκείνο το παλιό συγκρότημα που πρωτοβγήκε τη δεκαετία του ’80, τους «Λαθρεπιβάτες». Ο ένας από τους δύο, ο Γιάννης Νικολάου, είναι ο δημιουργός τεράστιων επιτυχιών που όλοι τραγουδούν, όπως επίσης και δημιουργός τραγουδιών που έχουν μείνει στην εθνική μας ιστορία (ένα από αυτά είναι το «Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω). Στις 31 Ιανουαρίου θα εμφανιστεί σε έναν από τους κλασικότερους χώρους της Αθήνας, το Χυτήριο, μαζί με τη Λυδία Σέρβου στο τραγούδι. Η μεγάλη έκπληξη είναι ότι θα βρεθεί ξανά στην ίδια σκηνή με το έτερο μέλος των «Λαθρεπιβατών», τον Παντελή Θαλασσινό, για να πουν τραγούδια που γνωρίζουν οι πάντες! Αυτή, λοιπόν, είναι η αφορμή για αυτή τη συνέντευξη. Γιατί, ο Ορφέας στηρίζει όλους όσοι αξίζουν. Ο Γιάννης Νικολάου σίγουρα αξίζει.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποια ήταν τα ακούσματά σας κατά τη διάρκεια της παιδικής – εφηβικής ηλικίας;
Γεννήθηκα στον Πειραιά. Στα τζουκ μποξ της περιοχής υπήρχαν τα πάντα. Ο παππούς μου Γιάννης Νικολάου όμως μου τραγουδούσε ρεμπέτικα τουΜάρκου Βαμβακάρη του Τσιτσάνη και άλλων. Ο πατέρας Κων/τίνος Νικολάου έπαιζε κιθάρα φλαμένγκο και χαβάγια ισπανόφωνα. Κατόπιν ανακαλύπτω την ροκ τους Beatles και τους μεγάλους Έλληνες δημιουργούς. Όλα τα αγάπησα πολύ και δημιούργησαν το πάζλ της μουσικής μου.

Πότε πήρατε τη μεγάλη απόφαση να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη σύνθεση και τη μουσική βιομηχανία γενικότερα;
Δεν πήρα καμία απόφαση. Όλα συνέβησαν από την στιγμή που έπιασα την κιθάρα μου. Έγραφα τραγούδια από ανάγκη για έκφραση στην αρχή μέχρι που αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στην δισκογραφία. Το 1987, λοιπόν, κυκλοφόρησαν τα πρώτα τραγούδια μου στον δίσκο «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» και έτσι μπήκα στην μουσική βιομηχανία ως επαγγελματίας.

Μαζί με τον Παντελή Θαλασσινό συστήσατε το 1987 τους «Λαθρεπιβάτες». Πάντα είχα την απορία από πού προήλθε αυτή η επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος…
Στον δίσκο «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» έγραψα το τραγούδι «Λαθρεπιβάτης». Ο παραγωγός μας Ηλίας Μπενέτος μας βάπτισε λοιπόν Λαθρεπιβάτες…

Νοσταλγείτε κάτι από την εποχή των «Λαθρεπιβατών»; Αν ναι, ποιο είναι αυτό;
Ούτως η άλλως εξιδανικεύουμε το παρελθόν. Οι Λαθρεπιβάτες ήταν της νεότητάς μου το συγκρότημα. Πολλά νοσταλγώ. Τον αυθορμητισμό, την τρέλα, τις περιοδείες, τη χαρά που ένοιωσα ακούγοντας τα πρώτα μου τραγούδια στο ραδιόφωνο και άλλα πολλά.

Πείτε μου τι ακριβώς θα γίνει στις 31 Ιανουαρίου στο Χυτήριο. Βλέπω στην αφίσα ότι θα συμμετέχει ο Παντελής Θαλασσινός…. Άρα, θα απολαύσουμε ξανά τους Λαθρεπιβάτες εν δράσει;
Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά…..(Κατσιμίχα). Αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον να συναντώνται δυο παλιοί, καλοί φίλοι.

Είστε ο «ένοχος» για τη δημιουργία κάποιων εξαιρετικών τραγουδιών, όπως το «Ίχνος» με τη φωνή της Λένας Αλκαίου και το «Ανησυχώ» με την Ελένη Δήμου. Ποιο είναι το κριτήριό σας όταν ξεκινάτε να γράφετε για ένα τραγούδι; Η φωνή που θα το ερμηνεύσει, η περιγραφή του στίχου ή η εκάστοτε διάθεσή σας;
Σπάνια σκέφτομαι κάποια φωνή. Ο στίχος με ερεθίζει να τον ντύσω μουσικά και όταν γράφω εγώ (στίχο) πολλές φορές τρέχει παράλληλα ο στίχος με την μουσική. Σαφώς και παίζει ρόλο η εκάστοτε διάθεση μου.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν νέες φωνές στον χώρο που να αξίζουν της προσοχής των δισκογραφικών εταιριών (όσες υπάρχουν δηλαδή), συνεπώς και των ακροατών;
Σαφώς και υπάρχουν και τις ξέρουμε. Υπάρχει, όμως, έλλειψη λαγωνικών που θα προτείνουν νέα μουσικά ρεύματα. Λόγω της κρίσης σπουδαίοι δημιουργοί και ερμηνευτές μένουν στα αζήτητα. Οι ελάχιστες πλέον δισκογραφικές πουλάνε την πραμάτεια τους στις εφημερίδες. Το δε διαδίκτυο κάνει σχετικά γνωστή την δουλειά σου, αλλά δεν σε πληρώνει… Πιστεύω ότι θα δούμε μεγάλη άνθηση των τεχνών μετά την λήξη της κατοχής…

Αν ξεκινούσατε σήμερα την καλλιτεχνική σας πορεία, θα κάνατε τα πάντα για να επιτύχετε τον στόχο σας ή θα τα παρατούσατε, διαλέγοντας κάποιο άλλο βιοποριστικό χώρο;
Πιστεύω ότι μετά από 30 χρόνια που ζω μόνο από την μουσική και έχοντας καταθέσει αρκετά τραγούδια που αντέξανε στον χρόνο, μάλλον κάποιος με έταξε σε αυτό. Αν, όμως, ξεκινούσα τώρα και δεν έβρισκα ανταπόκριση, σαφώς και θα έψαχνα διέξοδο σε κάποιο επάγγελμα που θα ήταν καλλιτεχνικό……

Ετοιμάζετε καινούρια τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν άμεσα;
Πάντα έχω καινούργια τραγούδια. Κυκλοφορούν διαδικτυακά ήδη τα εξής «Ίκαρος»με τον Βασίλη Σκουλά, ο «Βασιλιάς των καναπέδων» ντουέτο με τον Σπύρο Πετρουλάκη «Το μαγικό φίτρο» με την Λυδία Σέρβου. Επίσης, έγραψα δυο τραγούδια για τον Βασίλη Λέκκα, ετοιμάζω και τα δικά μου τα οποία θα κυκλοφορήσουν εν ευθέτω χρόνο….

Η τελευταία ατάκα της συνέντευξής μας είναι δική σας….
Έρχονται χρόνια δύσκολα, κύματα αγριεμένα
Μα είναι γενναίο το σκαρί με υλικά γερά..
Χιλιάδες χρόνια τώρα ζει, χιλιάδες επιπλέει
Και μια πυξίδα μαγική πάντα θα το οδηγά…

Γιάννης Νικολάου 24/1/2013

www.e-orfeas.gr

23/1/13

"Μαγικό φίλτρο" - Λυδία Σέρβου

"Μαγικό φίλτρο" - Λυδία Σέρβου

Μουσική: Γιάννης Νικολάου

Στίχοι: Σπύρος Πετρουλάκης

2013

Το τραγούδι είναι PROMO. Δημιουργήθηκε και θα ολοκληρωθεί με την αρωγή των Ομάδων του ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ, με πρωτοβουλία της ομάδας ΧΑΝΙΩΝ -- ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ

Οι εικόνες προέρχονται από το διαδίκτυο και ανήκουν σε εκείνους που τις τράβηξαν ή που τις ανέβασαν

Πρώτη ανάσα, πρώτο κλάμα και να η ζωή γεννά το θαύμα

Δυο μάτια ψάχνουν ζεστασιά, τροφή απ' το σώμα, απ' την καρδιά.

Καίει ο αέρας μες τα στήθια, στο πρώτο βλέμμα όλη η αλήθεια.

Δυο χέρια ψάχνουν στο κορμί πηγή αγάπης για τροφή.

Κι είναι ζωή, είναι ευχή, σε μια αγκαλιά παντοτινή

Η μάνα μέσα απ' το κορμί να δώσει αίμα και ψυχή

Κι είν' η αλήθεια σαν παραμύθι, πρώτη τροφή από τα στήθη.

Σταλαγματιά απ' τον ουρανό, δάκρυα απ' άλλης γης Θεό....

Χείλη στο δέρμα ακουμπούν κι απ' την καρδιά ήχους μετρούν.

Ένστικτο αρχέγονο, αγνό, πηγή μ' αθάνατο νερό.

Μες το κορμί καίει η φωτιά, αγάπης δάκρυ, ζεστασιά.

Σμίγουν τα μάτια κι η στιγμή σκορπίζει λάμψη μαγική...

Κι είναι ζωή, είναι ευχή, σε μια αγκαλιά παντοτινή

Η μάνα μέσα απ' το κορμί να δώσει αίμα και ψυχή

Κι είν' η αλήθεια σαν παραμύθι, πρώτη τροφή από τα στήθη.

Σταλαγματιά απ' τον ουρανό, δάκρυα απ' άλλης γης Θεό....

Ο Θ. Μικρούτσικος στο Παλλάς «Η λαϊκότητα του έντεχνου»

κλικ εδώ

21/1/13

Ζωή Παπαδοπούλου "Μ’ αρέσει να λειτουργώ μέσα σ’ ένα πλαίσιο"

Η Ζωή Παπαδοπούλου είναι μια τραγουδίστρια με φωνή ιδανική για σχεδόν όλων των ειδών τα τραγούδια. Έχει μια πολύ γλυκιά παρουσία, η οποία προδιαθέτει τον ακροατή και τον θεατή που την παρακολουθεί να την προσέξει και γιατί όχι, να την «ακολουθήσει» στα επαγγελματικά βήματά της. Από την Παρασκευή 25 Ιανουάριου και για τέσσερις ακόμα Παρασκευές θα βρίσκεται στο πλευρό του Κώστα Μακεδόνα και της ορχήστρας «Έμμετρον» στη μουσική σκηνή Ρυθμός Stage. Η Ζωή Παπαδοπούλου μιλάει στον Ορφέα για αυτή τη συνεργασία, αλλά και την εξέλιξη της καριέρας της.

Η μουσική σου πορεία ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη, όπου σε ξεχώρισε ο Μανώλης Ρασούλης. Πιστεύεις ότι, αν δεν τον είχες συναντήσει στη ζωή σου, θα ήταν όλα διαφορετικά;
Δεν ξέρω.. αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι η γνωριμία μου με τον Μανώλη Ρασούλη με επηρέασε πολύ! με βοήθησε σε πολλά σημεία, στον τρόπο αντίληψης της μουσικής, και της θέσης μου μέσα σ’ αυτήν.

Ένα ντουέτο που έκανες μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου το 2002 («Αχ και να σ’ είχα εδώ») ήταν αρκετό για να σου «ανοίξει» την πόρτα για μεγάλες συνεργασίες (π.χ. Κότσιρας, Αρβανιτάκη, Μακεδόνας κ.α.). Πόσο εύκολο είναι να προχωρήσεις την καλλιτεχνική σου πορεία έχοντας στο παρελθόν σου συνεργασίες με ονόματα – σταθμούς;
Είχα την χαρά να συνεργάζομαι με καταξιωμένους ερμηνευτές, από τα πρώτα μου βήματα στον χώρο. Ο σπουδαίος Δημήτρης Μητροπάνος ήταν αυτός που με «ανακάλυψε» και μου έκανε την πρόταση να κατέβω από Θεσσαλονίκη Αθήνα. Εκεί με είδε η Χάρις Αλεξίου και μου έδωσε το εισιτήριο για να μπω στην δισκογραφία κάνοντας την παραγωγή στον πρώτο μου δίσκο «ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΙΛΙΑ», στο οποίο τραγουδήσαμε το ντουέτο «ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ Σ’ΕΙΧΑ ΕΔΩ». Ήταν μία σπουδαία εμπειρία για μένα να βρίσκομαι τόσο νέα, δίπλα σε τόσο μεγάλους του χώρου, με βοήθησε να λειτουργώ ως ομάδα, με δυνάμωσε ως παρουσία στην σκηνή και με έκανε να καταλάβω τι να κρατήσω και τι να αφήσω πίσω μου προχωρώντας και ζώντας μέσα στην μουσική..

Πριν από λίγες εβδομάδες σε απόλαυσα σε κεντρική αθηναϊκή μουσική σκηνή στο πλευρό του Γιώργου Θεοφάνους, όπου ερμήνευσες αγαπημένα τραγούδια του συνθέτη, ανάμεσα στα οποία ήταν κάποια ποπ, όπως το «Το μόνο που θυμάμαι». Πώς προέκυψε αυτή σας η συνεργασία, δεδομένου ότι, μέχρι τώρα, έχεις δείξει έναν εαυτό περισσότερο λαϊκό – ροκ;
Δεν ξέρω αν έχω όντως δείξει περισσότερο τον λαϊκό ή πιο ροκ εαυτό μου, όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο. Αισθάνομαι άνετα πάντα σε ό,τι είναι κοντά στην ψυχή μου και με κάνει να συγκινούμαι, να χαίρομαι…

Ποιο είδος τραγουδιού δε θα μπορούσες με τίποτα να υποστηρίξεις και γιατί;
Αγαπώ τα διαφορετικά είδη και ύφη στην μουσική, άλλωστε αυτή είναι η μαγεία της μουσικής, η συνεχής κίνηση και η χαρά του να ανακαλύπτεις νέους ήχους, στίχους… ό,τι είναι ειλικρινές, απλό και βαθύ μπορώ και θέλω να το τραγουδώ και να το υποστηρίζω χωρίς ενοχές..

Από την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου και για τέσσερις ακόμα Παρασκευές θα βρίσκεσαι στον Ρυθμό Stage, μαζί με Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής «Έμμετρον», τον Κώστα Μακεδόνα και τον ηθοποιό Ορέστη Τζιόβα. Πες μου δυο λόγια για αυτή τη συνεργασία.
Είναι πολύ όμορφο να συμβαίνουν τέτοιες συνεργασίες ειδικά τώρα που μάλλον, μεγαλώνει η ανάγκη του κόσμου να γυρίσει στα γνώριμα αγαπημένα και μεγάλα..και αυτό ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτήν την παράσταση, με τον Μανώλη Γεωργοστάθη, ο οποίος είναι και ο εμπνευστής αυτής της ιδέας αλλά και ο μαέστρος της ορχήστρας «Έμμετρον», ο οποίος επαναφέρει σπουδαίες μουσικές, εικόνες, στο σήμερα, με τον αγαπημένο Κώστα Μακεδόνα και τον Ορέστη Τζιόβα στο ερμηνευτικό κομμάτι, αλλά και μία πολύ ωραία σειρά βίντεο-αποσπασμάτων των ταινιών στις οποίες τραγουδήθηκαν όλα αυτά τα σπουδαία τραγούδια, Φαίδρα, Θάλασσα πλατιά, κ.λ.π…

Θα μπορούσες να επιστρέψεις στη Θεσσαλονίκη μόνιμα, τώρα που η δουλειά σου βρίσκεται σε εξέλιξη ή ισχύει αυτό που λένε, ότι όλη η Ελλάδα βρίσκεται στην Αθήνα;
Μπορεί αυτό να ίσχυε λίγο περισσότερο τα προηγούμενα χρόνια, αλλά νομίζω ότι τώρα σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας και να βρίσκεσαι μπορείς να κάνεις γνωστή την μουσική σου μέσα από το ίντερνετ.. Παρ’ όλα αυτά εγώ δεν ξέρω αν χρειάζεται να γυρίσω στην πόλη μου, γιατί ούτως ή άλλως την επισκέπτομαι συχνά, για να δω την οικογένεια μου ή για να κάνω κάποιο live και νομίζω η σχέση που έχουμε τώρα είναι πιο υγιής απ’ ό,τι όταν έμενα μόνιμα.

Πες μου τα ονόματα ενός συνθέτη, ενός στιχουργού κι ενός τραγουδιστή με τους οποίους δεν έχεις συνεργαστεί, αλλά θα ήθελες να το κάνεις στην πορεία.
Σταμάτης Κραουνάκης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Παντελής Θαλασσινός, Δώρος Δημοσθένους, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, εντάξει, δεν είναι ένα,αλλά τι να κάνω που αγαπώ και θαυμάζω τους συγκεκριμένους κι άλλους τόσους. Η Ελλάδα, άλλωστε, έχει πολλούς σημαντικούς συνθέτες, στιχουργούς, ερμηνευτές…

Έχεις βάλει κάποιο συγκεκριμένο στόχο στα επαγγελματικά σου ή αφήνεις να εξελιχθεί η καριέρα σου ομαλά και όπου βγει;
Μ’ αρέσει να λειτουργώ μέσα σ’ ένα πλαίσιο, γιατί αν μ’ αφήσεις με τα όνειρα μου, τα τραγούδια και τις σκέψεις επί σκέψεων, πάει μ’ έχασες. Ο στόχος μου είναι να αντέξω, να μην τα παίξω, να τραγουδάω πάντα με οδηγό την ψυχή μου, να βρίσκω συνοδοιπόρους και βέβαια να το λάβει και ο κόσμος αυτό που κάνω και τόσο αγαπώ!

Αν κοιτάξεις πίσω, υπάρχει κάποιο λάθος που θα ήθελες να διορθώσεις;
Ναι αλλά έχω μάθει από αυτό και δεν μένω ποτέ πίσω. Προχωράω!

Ας κλείσουμε «ονειρικά», λέγοντας στους αναγνώστες του Ορφέα το πιο τρελό όνειρο που είχες όταν ήσουν παιδί…
Να τραγουδάω μπροστά σε κόσμο και να τον κάνω να χαμογελάει..

www.e-orfeas.gr

18/1/13

Μαρία Λούκα "Δεν αγχώνομαι για το μέλλον σε κανένα επίπεδο"

Ένα πολύ κρύο απόγευμα του Γενάρη ο ΟΡΦΕΑΣ συνάντησε τη Μαρία Λούκα στο στούντιο όπου ηχογραφεί τα καινούρια της τραγούδια. Μέσα σε πολύ λίγη ώρα, το κρύο χάθηκε, αφού ο περιβάλλων χώρος γέμισε με την ηρεμία, την αμεσότητα και τη φυσική ευγένεια της Μαρίας. Βρίσκεται στον χώρο της μουσικής εδώ και δέκα χρόνια και με τις μέχρι τώρα κινήσεις της, έχει καταφέρει να επιτύχει συνεργασίες με ανθρώπους που ήδη έχουν βάλει το λιθαράκι τους στο πάνθεον της ελληνικής μουσικής. Η Μαρία Λούκα έχει στις αποσκευές της δύο ολοκαίνουρια κομμάτια σε δική της μουσική και στίχους. Για αυτά και για ακόμα περισσότερα, μιλάει στη συνέντευξη που ακολουθεί.

Έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε η πρώτη σου προσωπική δουλειά με τίτλο «Καλημέρα». Τι έχει συμβεί στη ζωή σου από τότε;
Πάρα πολλά πράγματα! Κατ’ αρχάς μεσολάβησε μια δεύτερη προσωπική δουλειά, οι «Ιστορίες» που ήταν ανεξάρτητη παραγωγή δική μου και πάρα πολλές συμμετοχές. Φωνητικά στο δίσκο του Μάλαμα, του Παυλίδη, με τον Νίκο Ζουρνή, γενικά αρκετές συμμετοχές και πάρα πολλές εμφανίσεις. Αυτά αφορούν το πρακτικό κομμάτι. Όσον αφορά το ψυχικό κομμάτι σε σχέση με την επαγγελματική μου ζωή, μεσολάβησαν πάρα πολύ ωραίες διαδρομές. Κατάφερα δηλαδή ολοκληρώνοντας την πρώτη μου δουλειά που ουσιαστικά μου έφυγε όλο αυτό το παρθενικό άγχος, να βρίσκω σιγά σιγά κομμάτια του εαυτού μου. Δηλαδή, τι θέλω να κάνω, τι ρεπερτόριο θέλω να ακολουθήσω, να εξελίξω τη γραφή μου, να μπορώ να φτάνω πιο κοντά σε αυτό που θέλω να φτιάξω στα τραγούδια. Αν και πιστεύω ότι αυτό δεν το έχω αγγίξει ακριβώς μέχρι σήμερα, γιατί αν το είχα κάνει, θα είχα σταματήσει να γράφω. Επίσης, έζησα πάρα πολύ ωραίες διαδρομές σε σχέση με συνεργάτες. Γνώρισα πολύ ωραίο κόσμο, αγαπημένο κόσμο και νιώθω και πολύ ευλογημένη γι’ αυτό.

Οι Διονύσης Σαββόπουλος, Γιάννης Μαρκόπουλος, Ελένη Βιτάλη, Μίλτος Πασχαλίδης και Σωκράτης Μάλαμας είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχεις ήδη συνεργαστεί. Θέλω να μου πεις τι κέρδισες από αυτές τις συνεργασίες.
Αρχικά, δεκαεννιά χρονών ξεκίνησα με τον Σαββόπουλο. Όπως καταλαβαίνεις, ήταν πάρα πολύ άμεσο το ξεκίνημα. Μπήκα ξαφνικά σε έναν μεγάλο χώρο, μια μεγάλη σκηνή, αφού παίζαμε τότε στον Κεραμικό μαζί με τον Νίκο Παπάζογλου με κοινό χιλίων ατόμων. Οπότε, μπήκα κατευθείαν στα βαθιά. Αυτό έγινε μετά από τις πολύ μικρές σκηνές που δούλεψα ένα – δυο χρόνια. Πέραν του ότι ήταν μια συγκλονιστική συνεργασία σε επίπεδο παραγωγής και από τον ίδιο τον Σαββόπουλο, ο οποίος είναι εξαιρετικά ευφυής και πολύ προστατευτικός με τα νέα παιδιά. Ακολούθησε η συνεργασία με τον Σωκράτη Μάλαμα. Επίσης είχαμε μεγάλο κοινό, επίσης ήταν πολύ μεγάλες παραγωγές. Μετά ξανά με τον Παπάζογλου, τη Βιτάλη. Όλα αυτά ήταν για μένα ένα μέρος ενηλικίωσης, ένα βήμα προς το μεγάλο μου άλμα. Μεγάλωσα δηλαδή μέσα σε αυτή τη δουλειά. Ο καθένας τους σαν προσωπικότητα, εμένα μου άφησε ανεξίτηλα σημάδια. Πρόχειρα αν σκεφτώ, μπορώ να απομονώσω την οργανωτικότητα του Σαββόπουλου, την αυθεντικότητα του Σωκράτη, το πάθος της Βιτάλη, τη λαϊκότητα του Παπάζογλου και αφήνω απέξω πάρα πολλούς αξιόλογους συνεργάτες. Θέλω να πω ότι, σε αυτά τα δέκα χρόνια που είμαι ουσιαστικά μέσα σε αυτόν τον χώρο, ευλογήθηκα να είμαι με πολύ σημαντικούς ανθρώπους δίπλα μου. Οπότε, μεγάλωσα με καλλιτεχνική ηθική αν μου επιτρέπεται ο όρος.

Αυτό, όμως, δε σε αγχώνει τώρα που είσαι δέκα χρόνια στο χώρο, έχεις κάνει τις συνεργασίες που έχεις κάνει, σχετικά με το πώς θα εξελιχθεί στο μέλλον η πορεία σου;
Γενικά δεν αγχώνομαι για το μέλλον σε κανένα επίπεδο. Κι αυτό γιατί έχω φοβερή εμπιστοσύνη στη ζωή και στις επιλογές του κάθε ανθρώπου. Πιστεύω ότι, ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνει κάποιος, αυτές θα δώσουν και μια πορεία στη ζωή του. Ό,τι και να συμβεί θα είναι καλό. Άρα, προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και αφήνω το αποτέλεσμα στον Θεό. Δεν αγχώνομαι σε επίπεδο συνεργασιών, γιατί πάντα υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι για να δουλέψει κανείς μαζί τους.

Πες μου ονόματα καλλιτεχνών που δεν έχεις συνεργαστεί μέχρι στιγμής, αλλά θα ήθελες να το κάνεις στο μέλλον.
Σίγουρα με τον Ορφέα Περίδη. Τον αγαπώ πάρα πολύ, τον θαυμάζω πάρα πολύ και δεν έχει τύχει ακόμα να βρεθούμε στην ίδια σκηνή, εκτός από κάποιες φορές περιστασιακά. Επίσης με τη Χαρούλα Αλεξίου θα ήθελα να συνεργαστώ. Είναι μια γυναίκα που θαυμάζω από μικρή. Από αυτούς τους ανθρώπους, μόνο διδαχή μπορείς να πάρεις.

Θα μπορούσες να κάνεις πράγματα που να φαίνονται εκ πρώτης αντίθετα με αυτό το προφίλ που έχεις μέχρι τώρα; Δηλαδή, να συνεργαστείς με έναν καλλιτέχνη που να είναι από άλλο είδος τραγουδιού;
Αν το τραγούδι είναι καλό, από όποιο χώρο και από όποιο είδος και να ‘ναι, δεν παύει να είναι καλό τραγούδι. Όταν ξεκίνησε η Βιτάλη, ήταν μέσα στα λαϊκά μαγαζιά. Δεν παύει να είναι μια εξαιρετική φωνή που έχει πει διαμάντια. Επίσης, γράφονται ωραία λαϊκά τραγούδια, όπως και ωραία ποπ τραγούδια. Αν έχεις ένα διαμάντι στα χέρια σου, γιατί να έχεις στεγανά; Έχω ταμπού μόνο όσον αφορά το επίπεδο της ηθικής ενός ανθρώπου. Δηλαδή, δε με ενδιαφέρει να συνεργαστώ με κάποιον, τον οποίο θεωρώ αναξιοπρεπή κι ανήθικο. Κι αυτό όχι γιατί τον σνομπάρω, αλλά γιατί δεν μπορώ να τον υποστηρίξω μέσα μου. Δεν μπορώ να κάνω παρέα μαζί του.

Μια μερίδα του κόσμου σε έχει συνδέσει με τον Σωκράτη Μάλαμα λόγω των περιοδειών που κάνατε για πολλά χρόνια. Θεωρείς ότι αυτό έκανε και κάνει καλό στην πορεία σου ή ότι σε κρατάει πίσω από την άποψη ότι για κάποιους θεωρείσαι το δεύτερο όνομα πίσω από τον Μάλαμα;
Κατ’ αρχάς, δε θα μπορούσε να μη μου κάνει καλό, γιατί ο Σωκράτης ήταν αυτός ο οποίος μου έδωσε χώρο μέσα στα προγράμματα. Αν δεν ήταν ο Σωκράτης, τα πράγματα σίγουρα δε θα ήταν ίδια. Οπότε, για όσο συνεχίζω να κάνω αυτή τη δουλειά, θα του οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Από εκεί και πέρα, το αν θα συνεχίζει ο κόσμος να με συνδέει με εκείνον, αυτό οφείλεται καθαρά σε μένα. Δηλαδή, αν καταφέρω να κάνω κάτι τόσο δυνατό και κάτι τόσο καλό, ούτως ώστε να με απεγκλωβίσει από αυτή την εικόνα και από αυτό το άκουσμα, έχει να κάνει μόνο με μένα και το υλικό που πρεσβεύω. Αν δεν το ‘χω κάνει, εύχομαι να το κάνω.

Μια και είσαι και η ίδια δημιουργός, λογικά καταλαβαίνεις ποιο είναι το μουσικό στίγμα που ζητάει ο κόσμος σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ποιο είναι, λοιπόν;
Αυτό δεν μπορώ να στο απαντήσω, γιατί κι εγώ ως ακροατής δεν έχω ένα στάνταρ στίγμα κι έναν στάνταρ ήχο που θέλω να ακούω. Ανάλογα με τη διάθεση που βρίσκομαι, με το τι περνάω, με την παρέα με την οποία βρίσκομαι, αλλάζουν και τα πράγματα που θέλω να ακούσω. Εγώ δεν μπορώ να γράψω τα πάντα. Δεν μπορώ, δηλαδή, να γράψω ένα ποπ τραγούδι, μέχρι στιγμής, τουλάχιστον. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι το εξυπηρετούν πάρα πολύ καλά αυτό το είδος. Αυτά που μπορώ να χειριστώ τουλάχιστον, είναι πιο λαϊκότροπα ακούσματα. Πιο παραδοσιακά, λαϊκά, σύγχρονα. Τώρα, αν αυτό είναι αποτελεσματικό, θα φανεί μέσα στον χρόνο. Αλλά δε νομίζω ότι κάθε εποχή έχει στάνταρ μουσικά ακούσματα. Έχει τέσσερα – πέντε είδη, τα οποία ίσως βοηθιούνται λίγο περισσότερο, για να περάσει η πληροφορία στον κόσμο. Αλλά, από όποιο είδος και να προέρχεται ένα τραγούδι, αν είναι καλό, αργά ή γρήγορα θα φτάσει στον ακροατή. Γίνονται πολλά και διαφορετικά πράγματα στην εποχή μας και ο καθένας μπορεί να επιλέξει τι θα ακούσει.

Υπόθεσε ότι σου δίνουν ένα κουτί, στο οποίο θα μπορούσες να βάλεις δύο λάθη σου και που, βγάζοντάς τα μετά, θα ήταν διορθωμένα. Ποια θα ήταν αυτά;
Ωραία ερώτηση είναι αυτή! Το πρώτο σημαντικό λάθος που θα διόρθωνα σχετικά με το επαγγελματικό ξεκίνημά μου, θα ήταν οι φοβίες μου. Είχα πάρα πολλές φοβίες σε σχέση με τον Τύπο, με την έκθεση και μου άρεσε όσο το δυνατόν να μη φαίνομαι πουθενά. Αυτό θα το άλλαζα όχι σε επίπεδο υπερέκθεσης, αλλά σε επίπεδο κατευνασμού. Το δεύτερο που θα άλλαζα είναι το να είχα συμπεριφερθεί πιο έξυπνα σε σχέση με τα οικονομικά μου. Θα μπορούσα να είχα κάνει κινήσεις που θα μου επέτρεπαν να είμαι πιο γενναιόδωρη με τους συνεργάτες μου, δίνοντάς τους πιο πολλά χρήματα. Αυτό δεν το κατάφερα.

Μίλησέ μου για τα δυο νέα σου τραγούδια που κυκλοφορούν διαδικτυακά.
Αρχικά να σου πω ότι είναι μια ευτυχής συγκυρία, αφού ξαναγυρίζω λίγο στις ρίζες μου. Το καλοκαίρι κατέβηκα στην Κρήτη και είχα την χαρά να δουλέψω μόνο με Κρητικούς μουσικούς. Συνειδητοποίησα ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο υλικό στο νησί από ωραίους μουσικούς. Είχα την τύχη να βρεθεί ένα ωραίο στούντιο, να έχω μαζί μου ανθρώπους με φρέσκια οπτική, να γράψουμε τα τραγούδια εκεί και να τα κυκλοφορήσουμε μέσα από το διαδίκτυο. Το έκανα με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η δωρεάν διοχέτευση και ο άλλος είναι με ένα πολύ μικρό ποσό, για να δούμε αν ο κόσμος έχει μάθει να αγοράζει πια μουσική μέσα από το διαδίκτυο και όχι απλά να την κατεβάζει δωρεάν. Προς το παρόν τα δείγματα είναι πολύ θετικά κι αυτό εμένα μου λύνει τα χέρια, γιατί θα μπορώ να μην έχω καμιά εξάρτηση από τις εταιρίες. Όχι ότι δε θα ΄θελα να έχω κάποιον να μου πληρώνει τη δουλειά, αλίμονο. Αλλά κι αν δεν το έχω, θα μπορώ τουλάχιστον να το κάνω έτσι μόνη μου. Μέχρι στιγμής τα τραγούδια πάνε καλά, τα ραδιόφωνα έχουν συμπεριφερθεί αρκετά καλά, αφού υπάρχει μια αποδοχή.

Το τραγούδι «Η αυλή» έχει - στην εισαγωγή του κυρίως – ηπειρώτικο παραδοσιακό ήχο. Τι σχέση έχει η Κρήτη με την Ήπειρο για τη Μαρία Λούκα;
Η μισή μου καταγωγή είναι από την Κρήτη και η άλλη μισή είναι από τη Λάρισα, αλλά αγαπώ την Ήπειρο, γιατί έχω πάρα πολλούς φίλους και πάρα πολύ ισχυρούς δεσμούς. Πέραν του ότι ακούω Ηπειρώτικα και πολυφωνικά, ήθελα με κάποιον τρόπο να τα εντάξω μέσα στο δικό μου υλικό. Στην «Αυλή» έβαλα τσαμπούνα που είναι ένα Κρητικό όργανο, αλλά έπαιξε με έναν τρόπο Ηπειρώτικο. Η πολυφωνία είναι καθαρά ηπειρώτικη. Εύχομαι αυτή η παραξενιά να πέτυχε!

Μια χαρά πέτυχε! Μετά τα δυο τραγούδια, θα ακολουθήσει ολοκληρωμένος δίσκος; Γενικά, ετοιμάζεις καινούρια πράγματα;
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ήδη ένα υλικό, το οποίο περιμένει να μπει στο στούντιο για να γραφτεί. Απλά, έχει γίνει μια παύση επειδή ξεκινάμε με τον Δημήτρη Καρρά μια σειρά εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα (πράγμα το οποίο αγαπώ) που ξεκινάει από τις 20 Ιανουαρίου. Τελειώνοντας την περιοδεία, δηλαδή γύρω στο Πάσχα και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θέλω να ξεκινήσω να γράφω το καινούριο υλικό, το οποίο φαντάζομαι ότι θα βγει κάπου στο καλοκαίρι.

Βάζοντας το χέρι στην καρδιά, ποια είναι η ευχή που θέλεις να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2013;
Να είμαι υγιής και να έχω και να δίνω αγάπη. Αν έχω αυτά, θα είμαι καλυμμένη υπέρ του δέοντος.

www.e-orfeas.gr

5/1/13

Όταν ο Σταύρος συνάντησε τη Βίκυ

Σταύρος Ξαρχάκος – Βίκυ Μοσχολιού ή αλλιώς… Όταν ο Σταύρος συνάντησε τη Βίκυ... Τότε συνέβη η μεγάλη αλλαγή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Ο μεν Ξαρχάκος, υπέρ του δέοντος ταλαντούχος συνθέτης με μυαλό και ένστικτο χιλιόμετρα μπροστά, η δε Μοσχολιού υπέρ του δέοντος λαϊκή ερμηνεύτρια με πολλή ψυχή και σεβασμό σε εκείνους που αξίζουν…
Ο Σταύρος Ξαρχάκος εμπιστεύθηκε για πρώτη φορά τη Βίκυ Μοσχολιού το 1964 με το τραγούδι «Χάθηκε το φεγγάρι» για την ταινία «Λόλα». Έκτοτε, οι δύο καλλιτέχνες συνεργάστηκαν πάρα πολλές φορές, αφήνοντας στις επόμενες γενιές αμέτρητους λόγους για να αναφέρονται σε αυτή τη συνεργασία. Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος… Όλα τα τραγούδια τους ήταν ένα κι ένα… Εννοείται ότι σε αυτό συνέβαλαν και οι στιχουργοί αυτών των τραγουδιών, οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να μείνουν αλησμόνητες αυτές οι «συναντήσεις» στην μνήμη όλων όσοι γνωρίζουν το καλό, ελληνικό τραγούδι. Απόψε, λοιπόν, ο Ορφέας θυμάται τα τραγούδια αυτά… Κι αν λείπουν κάποια, το μέλλον είναι μπροστά! Καλή ακρόαση!

«Χάθηκε το φεγγάρι»

μουσική : Σταύρος Ξαρχάκος

στίχοι : Βαγγέλης Γκούφας

δίσκος : «Λόλα»/1964

Κατηγορίες

30/1/13

27/1/13

25/1/13

23/1/13

21/1/13

18/1/13

5/1/13

3/1/13

2/1/13