Στέφανος Κορκολής – Ένας συνθέτης χωρίς σύνορα

Το να γράφει κάποιος για τον Στέφανο Κορκολή είναι πολύ ευχάριστο, ειδικά αν έχει παρακολουθήσει έστω και στο ελάχιστο την καλλιτεχνική του πορεία. Το βιογραφικό του, είναι λίγο πολύ γνωστό. Χαρακτηρίστηκε παιδί θαύμα, έκανε εξαιρετικές σπουδές στην Αθήνα, τις οποίες συνέχισε με μοναδική επιτυχία στη Γαλλία και από τότε, ασχολείται με τη μουσική του. Είναι «υπεύθυνος» για τη δημιουργία πάρα πολλών πασίγνωστων ελληνικών τραγουδιών, τα οποία είτε τα τραγούδησε εκείνος την εποχή που αποφάσισε να γίνει «ερμηνευτής των τραγουδιών του» - όπως ο ίδιος έχει τονίσει πολλές φορές – είτε τα ερμήνευσε ένας μεγάλος αριθμός ελλήνων και ξένων τραγουδιστών, χαρίζοντας στους ακροατές δεκάδες μελωδικά τρίλεπτα στιγμιότυπα. Επίσης, είναι «υπεύθυνος» για την ενασχόληση με τη μουσική κάποιων ανθρώπων που, αν δεν τον παρακολουθούσαν όλα αυτά τα χρόνια, δε θα είχαν κάνει ούτε τα μισά βήματα από αυτά που έχουν ήδη κάνει στον τομέα της μουσικής. Σε γενικές γραμμές, είναι «υπεύθυνος» για πάρα πολλά καλά μουσικά γεγονότα τις τελευταίες δεκαετίες που εκείνος ασχολείται είτε ως συνθέτης είτε ως ενορχηστρωτής με το πολύπαθο «ελληνικό τραγούδι».
Με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί εντός και εκτός Ελλάδας τα τελευταία 13 χρόνια, έχει αποδείξει ότι, όταν ένας συνθέτης έχει ακέραιο ταλέντο, τότε μπορεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να γεμίζει άνετα μεγάλους χώρους παγκοσμίως ακόμα και σε καιρό οικονομικής κρίσης. Τελευταία του μεγάλη συναυλία στην Αθήνα ήταν τον Σεπτέμβριο του 2012, όπου 5.000 κόσμου γέμισαν το Ηρώδειο για να απολαύσουν τη μουσική του και τις φωνές τεσσάρων εξαιρετικών καλλιτεχνών (Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Σόνια Θεοδωρίδου, Αντώνης Ρέμος, Ελεονώρα Ζουγανέλη). Εκεί, όλοι όσοι είχαν την τύχη να παραβρεθούν απόλαυσαν τον συνθέτη Στέφανο Κορκολή σε μια παράσταση που δεν είχε γίνει στο παρελθόν από εκείνον. Στη συνέχεια, γύρισε όλον σχεδόν τον κόσμο, πραγματοποιώντας εμφανίσεις με μοναδικό όπλο την αγάπη του για τη μουσική.

Τώρα, στις 3 Δεκεμβρίου εμφανίζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο πλαίσιο του προγράμματος «Γέφυρες» με την παράσταση «Ρεσιτάλ χωρίς σύνορα» αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά αυτό που διαρκώς λέει στις συνεντεύξεις του, ότι η μουσική είναι μία. Και η μουσική είναι μία, όταν αυτή υπηρετείται από καλλιτέχνες με επαγγελματικό ήθος, δυναμική εκφραστικότητα και απόλυτη κατανόηση όλων των πτυχών της. Ο Στέφανος Κορκολής, θα δώσει για μία ακόμα φορά ένα ρεσιτάλ στο οποίο, θα ακουστούν κομμάτια μεγάλων κλασσικών συνθετών, αλλά και δικά του. Είναι, λοιπόν, μία ακόμα ευκαιρία για τους λάτρεις της καλής μουσικής να απολαύσουν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε αυτή η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες σε μια βραδιά απόλυτα δική του.
Στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στον Ορφέα, ο βιρτουόζος πιανίστας δήλωσε μεταξύ άλλων πως «η μουσική οφείλει να είναι ετερόκλιτη» και είχε δίκιο. Αρκεί να γνωρίζει πάρα πολύ καλά ο εκάστοτε καλλιτέχνης πώς να την ταιριάξει. Και ο Στέφανος Κορκολής το γνωρίζει πάρα πολύ καλά, ίσως καλύτερα από κάθε άλλον συνομήλικο συνάδελφό του.
Το περιοδικό μας ήρθε για δεύτερη φορά σε επαφή με τον συνθέτη, ο οποίος απάντησε σε πέντε ερωτήσεις που αφορούν την επερχόμενη εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής και κάποια από τα μελλοντικά του σχέδια.
Ραντεβού στις 3 Δεκεμβρίου, λοιπόν, σε ένα ρεσιτάλ όπου η Μουσική αποδεικνύει για μία ακόμα φορά τη δύναμή της και μάλιστα, από τα χέρια ενός ανθρώπου που την υπηρετεί πιστά με όλο του το είναι….

Τι θα γίνει στο Μέγαρο Μουσικής στις 3 Δεκεμβρίου;
Θα γίνει ένα ρεσιτάλ γεμάτο «χρώματα», με διαφορετικές μουσικές διαφορετικών συνθετών, αλλά με κοινή συνισταμένη το συναίσθημα, όποιο κι αν είναι αυτό.

Δηλώνεις ότι η μουσική δεν έχει όρια. Υπάρχει κάποιο είδος μουσικής που δεν έχεις γράψει και που θα ήθελες άμεσα να γράψεις;
Σίγουρα η μουσική δεν έχει όρια όπως άλλωστε και όλες οι τέχνες. Είναι μία «μουσική ακολουθία» που τείνει στο άπειρο. Αυτό που δεν έχω γράψει ακόμη αλλά που έχω αρχίσει και το ετοιμάζω, είναι ένα ορατόριο βασισμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη. Το ξεκινήσαμε με την αείμνηστη Ιφιγένεια Γιαννοπούλου πριν κάμποσα χρόνια και βρίσκομαι τώρα στο σημείο να το ολοκληρώσω.

Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι – ή η πρώτη μελωδία - που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τις λέξεις «Ρεσιτάλ» και «Σύνορα»;
Συγκεκριμένα δεν μου έρχεται τίποτα από τα δύο. Ρεσιτάλ σημαίνει για μένα η απόλυτη σχέση με το πιάνο. Όσον αφορά τα σύνορα, δεν πιστεύω στα σύνορα, άλλωστε γι’ αυτό κι ο τίτλος «ρεσιτάλ χωρίς σύνορα». Αλίμονο αν οι τέχνες και δη η μουσική είχαν σύνορα και χρειαζόταν κάποιος διαβατήριο ή βίζα, για να περάσει από την μία μουσική στην άλλη. Για να παίξω Rachmaninoff  δεν χρειάζομαι βίζα. Για να πάω στη Ρωσία χρειάζομαι…

Αποκάλυψέ μου ένα μη αναμενόμενο μουσικό «πάντρεμα» που θα κάνεις τη Δευτέρα στο Μέγαρο Μουσικής.
Δεν θα έλεγα για κάποιο μη αναμενόμενο «πάντρεμα», αλλά σίγουρα το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού θα είναι το κυρίαρχο.

Κλείσε αυτή τη «μίνι» συνέντευξη με μια φράση που σε αντιπροσωπεύει…
Η μουσική είναι μία.

www.e-orfeas.gr 

Στέλιος Ρόκκος "Η νύχτα είναι και πουτάνα, σε παραμυθιάζει"

Ο Στέλιος Ρόκκος έχει καταφέρει μέσα από τη δισκογραφία του, τις ζωντανές του εμφανίσεις, αλλά και τις δηλώσεις του να μην περνάει απαρατήρητος. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που διαθέτουν ταλέντο τόσο μουσικά, όσο και φωνητικά και που έχουν το θάρρος να παραδέχονται την αξία τους. Στη συνέντευξη που έδωσε στον Ορφέα, απόδειξε για μία ακόμα φορά όλα τα παραπάνω, εκφράζοντας τις απόψεις του με σθένος, δυναμικότητα και μοναδική εκφραστικότητα… Ίσως αυτό που να λείπει από τους συναδέλφους του στις μέρες μας είναι αυτή η ένταση που βγάζει στα λεγόμενά του. Ίσως πάλι όλα αυτά να μην έχουν πλέον καμιά αξία. Τα συμπεράσματα δικά σας…

Καινούριος δίσκος με τίτλο «Ταυτότητα». Πείτε μου δυο λόγια για αυτή σας τη δουλειά.
Τα λόγια ανήκουν σε εσάς πια, γιατί εγώ τη δουλειά την έκανα για να την ακούσετε εσείς. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι έγινε με πολλή αγάπη, με πολύ μεράκι, παρέα με ταλαντούχους ανθρώπους. Σου κάνω την ίδια ερώτηση και περιμένω να μου πεις την άποψή σου.

Θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχετε κάνει. Επίσης, μου θυμίζει παλιότερες δισκογραφικές σας κινήσεις – με την καλή έννοια πάντα, όπως τον δίσκο «Εν βρασμώ ψυχής».
Εμένα δε μου θυμίζει καμιά προηγούμενη δουλειά. Έχει πολύ φρέσκο ήχο, έχει άλλο σκεπτικό ενορχήστρωσης. Βέβαια, υπάρχουν κάνα δυο κομμάτια που θυμίζουν παλιό Ρόκκο, αλλά σε γενικές γραμμές δεν έχει σχέση με τις άλλες δουλειές. Έχει πάρα πολύ καλά τραγούδια κι αυτό ήταν το κριτήριο για να μπουν στο cd. Να μας αρέσουν πολύ και όχι αν αυτό που θα βγει θα είναι επιτυχία.

Είστε από τους λίγους καλλιτέχνες που, με όλη αυτή την κρίση κατάφεραν να βγάλουν έναν ολοκληρωμένο δίσκο με 13 ολοκαίνουρια τραγούδια. Δε σας φοβίζει αυτή η κίνηση τόσο οικονομικά, όσο και καλλιτεχνικά;
Απ’ ό,τι μου είπαν, έγινε τέσσερις – πέντε φορές πλατινένιος. Αποδείχτηκε τελικά ότι είχα δίκιο. Από τότε που άκουσα τη λέξη «κρίση», η δουλειά μου πάει δέκα φορές καλύτερα. Πιστεύω ότι, ένα από τα καλά της κρίσης (ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή βέβαια, γιατί λόγω της κρίσης υποφέρει πάρα πολύς κόσμος) είναι το ξεσκαρτάρισμα που γίνεται στη δουλειά μας. Ο κόσμος πια δεν έχει περισσευούμενα για να δοκιμάζει από όλα τα είδη. Διαλέγει ποιο είναι πραγματικά αυτό που αξίζει τον κόπο και όταν θα περισσεύουν 10 ευρώ για να ακούσει έναν τραγουδιστή, θα πάει να ακούσει πχ. τον Ρέμο, κάποιον δηλαδή που να αξίζει τον κόπο. Παλιά πήγαινε παντού και χανόταν κιόλας, παραμυθιαζόταν. Η νύχτα είναι και πουτάνα, σε παραμυθιάζει. Φώτα, ποτά, με αποτέλεσμα να πας και να ακούς ένα μπάζο και να νομίζεις ότι είναι και καλός αν έχεις πιει και τρία τέσσερα ουίσκι! Όπως λένε, «δεν υπάρχουν γυναίκες άσχημες, υπάρχουν άνδρες που δεν πίνουν»…

Ποια πιστεύετε πως είναι η μουσική ταυτότητά σας και ποια της εποχής μας; Αν έχουμε, βεβαίως…
Μιλάς και με έναν άνθρωπο που δεν έχει ταυτότητα. Έχω ένα στυλ, αλλά ταυτότητα δεν έχω. Δηλαδή, δε θα σας φανεί παράξενο αν αύριο κάνω ρεμπέτικα ή νησιώτικα. Έχουν γίνει επιτυχίες ροκ τραγούδια μου και καθαρά λαϊκά. Όσο για την εποχή μας, είναι πολλά τα ακούσματα που παίζουν στην Ελλάδα κι αυτό είναι το ωραίο. Είμαστε πιστεύω ανοιχτόμυαλος λαός όσον αφορά τα ακούσματα.  Έχουμε τη βάση που είναι η λαϊκή μας μουσική, όπως και η παραδοσιακή. Είναι άλλα τα κρητικά, άλλα τα ηπειρώτικα, άλλα τα ποντιακά και άλλα τα νησιώτικα. Αλλάζεις 50 χιλιόμετρα και ακούς άλλο στυλ μουσικής. Άρα, ούτε η Ελλάδα έχει κάποια συγκεκριμένη μουσική ταυτότητα. Έτσι είναι ο Έλληνας. Δυο βαθμούς να πέσει η θερμοκρασία σκέφτεται αλλιώς.

Στο τραγούδι «Φεγγάρια» σε στίχους της Κορίνας Καπτάνη η Ελλάδα αναφέρεται ως «πόρνη, μα ακόμα αυτοκρατόρισσα». Μετά από όλα αυτά που μας συμβαίνουν, ισχύει αυτό;
Η Ελλάδα είναι αυτοκρατόρισσα με την έννοια ότι είναι η πιο όμορφη χώρα στον κόσμο και δεν μπορεί κανένας να διαφωνήσει με αυτό. Αλλά επίσης είναι πόρνη και μάλιστα, πορνάρα. Έχει γαμήσει πολύ κόσμο αυτή η χώρα.

Πριν από αρκετά χρόνια είχατε διασκευάσει το «Να μ’ αγαπάς» που έγινε γνωστό με τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Δε συμφωνώ ότι έγινε γνωστό με τη φωνή του Σιδηρόπουλου.

Υπήρχε κόσμος που το ήξερε με τη φωνή του Σιδηρόπουλου. Ήταν γνωστό τουλάχιστον στους «σιδηροπουλικούς».
Ναι αλλά γνωστό γίνεται όταν το ξέρει όλη η Ελλάδα. Και μέχρι να το πω εγώ δεν το άκουγε όλη η Ελλάδα.

Ήταν ένα γνωστό τραγούδι ακόμα και σε εκείνους που δεν άκουγαν πολύ Σιδηρόπουλο.
Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Εγώ αυτή την εποχή την έζησα καλύτερα, εσύ είσαι πιο μικρή από μένα. Όταν το ‘λεγα δεν το ήξεραν όλοι. Μετά το έμαθαν. Εδώ σε μια συναυλία του Κότσιρα του φώναξαν «πες μας το «Να μ’ αγαπάς» του Ρόκκου» κι αυτός έγινε έξαλλος….

Τότε, είχατε λάβει κριτικές ποικίλου ύφους. Θα τολμούσατε σήμερα να ξανακάνετε μια παρόμοια διασκευή αντίστοιχου κλασικού τραγουδιού;
Να τολμήσω; Σιγά την τόλμη το να πεις το «Να μ’ αγαπάς»! Τολμάς όταν μπαίνεις στη διαδικασία να πεις κάτι πολύ δύσκολο. Αυτό είναι ένα πολύ απλό ερωτικό τραγούδι που το είπε κάποιος με τον οποίον έχουν ταυτιστεί κάποιες περιθωριακές ομάδες νέων. Αυτό με αφήνει παγερά αδιάφορο. Ούτε γλείφω ούτε ψήνω κανέναν να με ακούσει. Το τραγούδι το έχω κάνει γνωστό εγώ και όχι ο Σιδηρόπουλος. Και το λέω ξέροντας την αλήθεια και το ποιοι το ‘ξεραν πριν. Ποτέ δεν ήμουν φαν του Σιδηρόπουλου. Άκουγα πάντα πραγματική ροκ μουσική, δεν άκουγα ελληνική ροκ κι ούτε θεωρώ ότι υπάρχει ελληνική ροκ, καλές προσπάθειες υπάρχουν. Αλλά μπαίνεις στη διαδικασία της πρόκλησης όταν πας να τραγουδήσεις κάτι πολύ δύσκολο. Για μένα στη μουσική είναι πολύ απλά τα πράγματα. Ή μπορείς ή δε μπορείς.

Τώρα θα λέγατε διασκευασμένο ένα μη αναμενόμενο τραγούδι, όπως το «Μάνα μου Ελλάς», το οποίο είναι και επίκαιρο;
Όχι, δε μου κάνει τίποτα. Το «Αχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ» μου αρέσει πιο πολύ. Βαριέμαι με αυτές τις αντιλήψεις πάρα πολύ. Εμείς έχουμε να κάνουμε και μια άλλη αποστολή, εκτός από το να περνάει καλά ο κόσμος. Πρέπει να παράγουμε πολιτισμό. Κι όταν μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία, υπάρχουν κάποιοι κομπλεξικοί που λένε «τι δουλειά έχει ο Ρόκκος με αυτό το τραγούδι;». Δε μένουν στην ουσία, αλλά λένε και καλά κάποιοι σπουδαίοι που έχουν άποψη… Τρεις τον πούτσο κλαίγανε κι ήταν κι ένας Κύπριος... Θέλω να σου πω δηλαδή ότι για μένα είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα. Αν κάτι το αγαπήσω και το γουστάρω, δε με ενδιαφέρει καθόλου αν το ‘χει πει ο Φρέντυ Μέρκιουρι ή αν το ‘χει πει ο οποιοσδήποτε. Αρκεί να γουστάρω να το ακούω κι από μένα. Στο «Να μ’ αγαπάς», αυτό που έβγαινε στο σύνολο με κάλυπτε. Και δεν έχω πει μόνο αυτό. Έχω πει και Αλεξίου και Μενιδιάτη. Γιατί ανάφερες αυτό το τραγούδι;

Γιατί μου άρεσε πάρα πολύ η δική σας εκτέλεση.
Όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά γιατί ήταν στο μόνο που ξεσηκώθηκαν κάποιοι κομπλεξικοί λέγοντας κάτι παπαριές που τις γράφω στ’ αρχίδια μου. Γράψ’ το αυτό. Εγώ γι’ αυτό τα λέω, για να τα διαβάζουν.

Δεδομένου ότι βρίσκεστε εδώ και δυο δεκαετίες στη δισκογραφία και πολλά περισσότερα χρόνια στη νύχτα γενικότερα, θα ήθελα να μου πείτε ποιες διαφορές παρατηρείτε τόσο στο κοινό όσο και στη συμπεριφορά των καλλιτεχνών.  
Παλιά το τραγούδι ήταν σαν το βιβλίο. Τώρα το τραγούδι είναι σαν την ταινία, έχει δηλαδή οπτικοποιηθεί. Παλιά γινόσουν γνωστός από το ραδιόφωνο και όχι από την τηλεόραση που ερχόταν στην πορεία. Εκεί ήταν πιο ωραία τα πράγματα. Δηλαδή, άκουγες ένα τραγούδι του Τερζή κι έλεγες «πω πω ένας παίδαρος!», έμενες δηλαδή στην ουσία. Τι σε νοιάζει εσένα το πώς είναι; Ακούς την κομματάρα του Τερζή και ψηφίζεις ναι. Τώρα πρέπει να περάσεις από την ιερά εξέταση που είναι η τηλεόραση για να πεις «καλός είναι αυτός, αλλά δε γράφει…».

Ότι δηλαδή δεν έχει το πακέτο.
Τι μαλακίες είναι αυτές… Έχουν βγει πολλοί τηλεοπτικοί τραγουδιστές που αυτοί που αξίζουν τον κόπο είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το καλό είναι ότι συνέχεια βγαίνουν πράγματα. Η Ελεονώρα Ζουγανέλη για παράδειγμα, άσχετα από το ότι είναι πολύ όμορφη, βγήκε από το ραδιόφωνο. Άρα, ακόμα και τώρα βγαίνουν από το ραδιόφωνο πράγματα. Αυτά μου αρέσουν εμένα. Αυτά που τα ακούς και στέκεσαι στην ουσία. Που είναι τόσο δυνατά που δεν μπαίνεις στη διαδικασία να πεις οτιδήποτε.

Το «Έμεινα εδώ» βγήκε στην επιφάνεια μετά από 10 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία. Το ερμηνεύουν όλοι σχεδόν οι καλλιτέχνες όπως ακριβώς έγινε και με την «Πριγκηπέσσα» του Μάλαμα.
Είναι ακριβώς η ίδια ιστορία και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.

Ποιο είναι - κατά τη δική σας άποψη - αυτό το ιδιαίτερο χάρισμα του συγκεκριμένου τραγουδιού που το κάνει τόσο ξεχωριστό;
Υπάρχουν πολλά τραγούδια μου σαν το «Έμεινα εδώ» που έχουν αυτή την ιστορία. Αυτό έρχεται να μας πει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο άμα αξίζει τον κόπο. Κάποτε θα βρει τον δρόμο του. Το απόδειξε περίτρανα αυτό το κομμάτι, όπως και άλλα κομμάτια, αλλά αυτό έδωσε ρεσιτάλ.

Αφού όλοι αναρωτιόντουσαν ποιος το είπε πρώτος, όπως με την «Πριγκηπέσσα»
Ναι, τσακώνονταν στα μαγαζιά. Την «Πριγκηπέσσα» τη λέω κι εγώ ακόμα με την εκτέλεση του Μάλαμα βέβαια. Όχι ότι το έχει πει άσχημα ο Καρράς, αλλά εκείνη του Μάλαμα η πιο ακουστική μου ταιριάζει πιο πολύ.

Έχετε συνεργαστεί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες, απόρροια των οποίων ήταν κάποιες εξαιρετικές δισκογραφικές και ζωντανές συναντήσεις. Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα θέλατε να συνεργαστείτε ξανά;
Με όλους! Είχα τις καλύτερες σχέσεις με όλους κι έχω περάσει και καλά. Καμία σχέση με αυτό που περνάμε με τον Αντώνη Ρέμο, γιατί μας δένει και μια φιλία πριν από αυτό που κάνουμε φέτος. Και με τον Σάκη θα ‘θελα να συνεργαστώ ξανά και με τον Πάριο, με την Πάολα θα ΄θελα να ξανασυνεργαστώ… Υπάρχουν και πάρα πολύ άλλοι με τους οποίους θα ΄θελα να συνεργαστώ, όπως τη Νατάσα Θεοδωρίδου, την Ελεονώρα.

Ποιος είναι ο κυριότερος φόβος σας και ποια η πιο θετική σας σκέψη για το προσεχές και το μακρινό μέλλον;
Με την υγεία θέλω να ‘μαι καλά. Καμιά φορά ακούω για κάποιον γνωστό που έχει πρόβλημα και λέω «όλα αυτά που λέμε είναι μαλακίες». Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να είσαι υγιής. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Το πιο θετικό που σκέφτομαι είναι να κάνει μπονάτσα μέσα στον χειμώνα για να πάω για ψάρεμα.

Περιγράψτε με τρεις λέξεις τη ζωή σας.
Της πουτάνας γίνεται...

Πείτε μου λίγα λόγια για τη φετινή σας συνεργασία με τον Αντώνη Ρέμο και την Ελένη Φουρέιρα.
Εντάξει, δεν υπάρχει! Καταπληκτική! Με τον Αντώνη έχουμε δέσει πάρα πολύ. Όταν τον έβλεπα αγχωμένο στις πρόβες, του ‘λεγα να μη φοβάται. Κι εγώ αγχώνομαι, αλλά σε αυτή την περίπτωση αυτός είναι ο καπετάνιος, εμείς είμαστε στον χώρο του. Θυμάμαι, μετά τη τζενεράλε μιλούσαμε 7 η ώρα το πρωί και του ‘λεγα ότι δεν είναι τίποτα αυτά. Έχει πολύ ωραία δισκογραφία, έχω καλή δισκογραφία, έχουμε καλή αισθητική, θα πούμε ωραία τραγούδια. Αυτό που δε μπορεί κανείς να βγάλει με τίποτα είναι αυτή η ενέργεια που βγάζουμε εμείς η δύο. Όταν είμαστε πάνω στην πίστα, χαίρεται ο ένας που είναι απέναντί του ο άλλος. Αυτό θα το εκλάβει ο κόσμος και δε θα θέλει τίποτα άλλο. Με τη Φουρέιρα μοιραζόμαστε ένα κομμάτι. Είναι ένα καινούριο αστέρι, το οποίο δε βαριέσαι να το βλέπεις. Έχει δέσει κι αυτή μαζί μας, περνάει πολύ καλά ο κόσμος.

Τι θα θέλατε να πείτε ή να ευχηθείτε στους ανθρώπους που σας ακολουθούν σε κάθε σας βήμα όλα αυτά τα χρόνια;
Εκτός από υγεία που το λέω πάντα τι να πω… Ξέρουν αυτοί γιατί το κάνουν να με ακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύω ότι αυτό που τους τραβάει πολύ σε μένα είναι αυτή η ωμή ειλικρίνεια που έχω απέναντί τους. Δεν τους νοιάζει πόσο μεγάλη επιτυχία θα γίνει το κάθε τραγούδι. Αυτό που τους νοιάζει είναι ότι ψάχνω ακόμα με πάθος να βγάζω τραγούδια τα οποία θα αγγίξουν την καρδιά τους και την ψυχή τους είτε τα ακούσουν στο ραδιόφωνο είτε όχι. Υπάρχουν άτομα που δεν το ‘ξερα – μέσω της τεχνολογίας το ανακαλύπτω και είναι πολύ σημαντικό -, τα οποία με αγαπάνε πολύ. Πίστεψέ με, αυτό με κάνει και πιο δυνατό, αλλά και πιο υπεύθυνο.

www.e-orfeas.gr 

Ρέμος – Ρόκκος – Φουρέιρα στο Αθηνών Αρένα «Ποια κρίση;»

κλικ εδώ

«Μαζί αυτοσχεδιάζουμε» στον Ζυγό «Με μία λέξη… άριστα!»

κλικ εδώ

Αφιέρωμα στον Κώστα Βίρβο «Τιμή σε έναν ζωντανό θρύλο»

κλικ εδώ

Στις αγορές του Μ. Χατζιδάκι «Αναπόληση, αγάπη, γαλήνη και μουσική πληρότητα»

κλικ εδώ

Ματίνα Πάντζαλη "Το τραγούδι είναι ο αέρας που αναπνέω"

Είναι πάρα πολύ παρήγορο να γνωρίζει κάποιος ανθρώπους που έχουν έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να υπηρετήσουν μια συγκεκριμένη μορφή τέχνης και που τελικά, καταφέρνουν να το επιτύχουν. Η Ματίνα Πάντζαλη ανήκει στην κατηγορία εκείνων που γεννήθηκαν για να τραγουδούν. Η χροιά της είναι ξεκάθαρα λαϊκή κι αυτό τη βοηθάει στο να μπορεί να ερμηνεύσει άνετα όλων των ειδών τα τραγούδια. Εκτός αυτού, είναι ένας άνθρωπος που πατάει γερά στα πόδια του, με αποτέλεσμα να γίνεται συμπαθής σε όλους όσοι την πλησιάζουν. Πριν από λίγες εβδομάδες έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση σε αθηναϊκή σκηνή - και μάλιστα, δίπλα στο πλευρό του Γιώργου Θεοφάνους - κάνοντας τους θαμώνες να τη χειροκροτούν διαρκώς. Η Ματίνα, δίνει την πρώτη της συνέντευξη στον «Ορφέα». Ο «Ορφέας» με τη σειρά του της εύχεται από καρδιάς καλή επιτυχία σε όλα!

Σύστησέ μου τον εαυτό σου. Πού μεγάλωσες; Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι; Τι μουσικές επιρροές έχεις;
Γεννήθηκα πριν από 22 χρόνια στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Εύβοια και συγκεκριμένα στο Αλιβέρι. Σ’ ό,τι αφορά τις  σπουδές μου βρίσκομαι στο πτυχίο του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου που εδρεύει στην Καλαμάτα. Παράλληλα με αυτές τις σπουδές, παρακολουθώ μαθήματα στο Μουσικό Εργαστήρι του Γιώργου Θεοφάνους στην Αθήνα. Από  μικρή είχα αρχίσει σπουδές στη Μουσική σε ωδείο στην πόλη του Αλιβερίου, εκεί όπου είχα μια καθηγήτρια φωνητικής από την Ιταλία, η οποία με το που είπα το πρώτο τραγουδιστικό «Αα» μου είπε «Εδώ είμαστε. ’Έχεις  φοβερό μέταλλο στη φωνή σου αν και σε ηλικία μεταφώνησης (ήμουν 11 ετών, ίσως και πιο μικρή). Καλλιέργησέ το». Αυτό το γεγονός, πέρα από το ότι μου άρεσε το τραγούδι, έγινε το έναυσμα για να ασχοληθώ αργότερα  πιο συστηματικά με τη μουσική και το τραγούδι. Γενικότερα μου αρέσει να ακούω τα πάντα, αλλά τα ακούσματα που με έχουν επηρεάσει περιστρέφονται γύρω από το έντεχνο και το λαϊκό τραγούδι. Συγκεκριμένα ακούω Χάρις Αλεξίου, Γλυκερία, Μαρινέλλα, Αντώνη  Ρέμο και Νατάσα Θεοδωρίδου.

Τι είναι για σένα το τραγούδι και η μουσική γενικότερα;
Για μένα το τραγούδι είναι ο αέρας  που αναπνέω,  πηγή ζωής και έκφρασης. Έχει μπει για τα καλά στη ζωή μου και προσπαθώ καθημερινά με τους καθηγητές μου, αλλά και μόνη μου να βελτιώνομαι. Γι’ αυτό το λόγο συνεχίζω ακόμα μέχρι και σήμερα τις σπουδές μου γύρω από το τραγούδι. Επειδή, όμως, δε μπορεί να υπάρξει  ξεκομμένο το τραγούδι  από τη μουσική - θεωρώ ότι η μουσική αποτελεί το απαραίτητο υπόβαθρο του τραγουδιού-,  προσπαθώ να ενημερώνομαι από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το διαδίκτυο, αλλά και από τις συναυλίες για τα διάφορα μουσικά δρώμενα και ρεύματα.

Σε ποιο είδος τραγουδιού θα ήθελες να αφοσιωθείς;
Το είδος του τραγουδιού που θα ήθελα να αφοσιωθώ και να υπηρετήσω είναι το έντεχνο και το λαϊκό τραγούδι.

Πριν λίγες μέρες κέρδισες ένα δισκογραφικό συμβόλαιο ως μία από τις δύο νικήτριες της σχολής του Γιώργου Θεοφάνους («Μουσικό Εργαστηράκι»). Τι σημαίνει για σένα αυτή η νίκη;
Η νίκη αυτή σημαίνει για μένα ότι ανοίγονται καινούργιοι επαγγελματικοί ορίζοντες στο χώρο της δισκογραφίας, αλλά και ότι πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις από σειρά εμφανίσεων σε διάφορες μουσικές σκηνές, κάτι που με καθιστά ακόμα πιο υπεύθυνη με τον χώρο αυτόν που έχω επιλέξει να ασχοληθώ.

Εκτός αυτού του γεγονότος, την Παρασκευή 26 και το Σάββατο 27 εμφανίστηκες μαζί με τον Θεοφάνους και δυο εξαιρετικούς τραγουδιστές (τον Γιώργο Λιανό και τον Άκη Δείξιμο) ζωντανά σε μουσική σκηνή. Μίλησέ μου για αυτή σου την εμπειρία.
Αυτό που μου συνέβη από την πρώτη μου επαγγελματική εμφάνιση στη συγκεκριμένη μουσική σκηνή με τον Γιώργο Θεοφάνους και τους δυο αξιόλογους τραγουδιστές που προανέφερες, ήταν ένα όνειρο ζωής, ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Βίωσα την αγάπη του κόσμου και την αποδοχή του, εισέπραξα το χειροκρότημα του και αυτό μου δίνει τη δύναμη για να συνεχίσω στο μέλλον. Ο καθοριστικός, όμως, παράγοντας για τις μελλοντικές εμφανίσεις, είναι ο μουσικοσυνθέτης και δάσκαλος μου Γιώργος Θεοφάνους που από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα σε γνωστό μουσικό τηλεπαιχνίδι όπου είχα λάβει μέρος, ένιωσα μια απίστευτη χημεία μαζί του και έκανα μια ενδόμυχη σκέψη που την θυμάμαι σαν και τώρα που έλεγε «μακάρι κάποια στιγμή στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστώ με αυτόν τον άνθρωπο», τον οποίο θαυμάζω και εκτιμώ ειλικρινά πάρα πολύ και επίσης, τον θεωρώ πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό τραγούδι. Έχει προσφέρει πάρα πολλά και θα προσφέρει ακόμα περισσότερα στο μέλλον.

Έχεις στόχους για το μέλλον; Αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;
Στόχος πρώτης προτεραιότητας για μένα είναι να πάρω το πτυχίο μου, ολοκληρώνοντας  τις σπουδές μου και αν είναι δυνατόν να γίνει ένας συνδυασμός των δυο σπουδών μου (φιλολογία και τραγούδι). Δεύτερος στόχος και μελλοντική προτεραιότητα στη ζωή μου, είναι σε κάποια χρόνια από τώρα να αποκτήσω και τη δική μου οικογένεια.
Πες μου ένα μόνο όνομα καλλιτέχνη, με τον οποίον θα ήθελες να συνεργαστείς οπωσδήποτε.
Επειδή δεν μπορώ να διαχωρίσω και να πω μόνο ένα όνομα καλλιτέχνη, θα πω δύο ονόματα, διότι για μένα στην ψυχή μου είναι το ίδιο ακριβώς.  Μιλάω για τη Χάρις Αλεξίου και τη Γλυκερία. Τις αγαπάω εξίσου το ίδιο και θα ήταν όνειρο ζωής για μένα μια συνεργασία μου μαζί τους. Είναι μία από τις μεγαλύτερες ευχές μου.

Παρακολουθείς τα γεγονότα της καθημερινότητας είτε από το διαδίκτυο είτε από την τηλεόραση; Αν ναι, τι έχεις να πεις για όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας; Δηλαδή, είσαι πολιτικοποιημένο άτομο;
Παρακολουθώ στον ελεύθερο χρόνο μου είτε από το διαδίκτυο είτε από την τηλεόραση όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και στη χώρα μας προκειμένου να ενημερώνομαι και να έχω μια δική μου άποψη. Ναι, είμαι πολιτικοποιημένο άτομο αλλά όχι κομματικοποιημένο.

Θα ήθελες να ζεις σε κάποια άλλη εποχή από την τωρινή;
Επειδή η εποχή μου μοιάζει πάρα πολύ με αυτή του Μεσοπολέμου (Belle Époque), δε νομίζω ότι η διάθεση  μου να ζήσω εκείνη την εποχή διαφέρει από το ότι ζω την σημερινή.

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να κάνεις τρεις ευχές για τη ζωή σου, ποιες θα ήταν αυτές;
Οι τρεις ευχές μου είναι να έχω την υγεία μου πάνω απ’ όλα, η οικογένεια μου να είναι καλά και επίσης να έχω επαγγελματική αποκατάσταση στον τομέα της μουσικής και του τραγουδιού!

www.e-orfeas.gr

Ηλίας Λιούγκος "Η Ελλάδα μας διατηρεί τη σοφία της"

Ο Ηλίας Λιούγκος έχει στις βαλίτσες του ένα τεράστιο βιογραφικό, το οποίο πάρα πολλοί συνάδελφοί του θα ζήλευαν. Αυτό, όμως, που τον στιγμάτισε - όπως τονίζει κι ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί – είναι η συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι. Στις 9 Νοεμβρίου ο Ηλίας Λιούγκος μαζί με μια πλειάδα ερμηνευτών, θα τιμήσουν στο Badminton τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη σε μια βραδιά με τίτλο «Στις αγορές του Μάνου Χατζιδάκι». Για αυτή την παράσταση και για άλλα πολλά μιλάει στον Ορφέα ο επιτυχημένος δημιουργός.

Ουσιαστικά από το ξεκίνημά σας βρεθήκατε δίπλα στο ιερό τέρας της ελληνικής μουσικής με το όνομα Μάνος Χατζιδάκις. Θεωρείτε ότι αν δεν είχατε αυτήν την τύχη, θα είχατε την εξέλιξη που έχετε σήμερα;
Αν δεν τον είχα γνωρίσει θα είχα χαθεί. Ό,τι καλό δείτε σε μένα, οφείλεται στη μαθητεία που είχα κοντά του.  Εκεί  γνώρισα τον εαυτό μου,  το αληθινό πρόσωπο της μουσικής, εκεί ήρθα σε επαφή με τα μεγάλα και εκεί άρχισα να υποπτεύομαι για τα κρυμμένα.
    
Ακόμα και τώρα, το 2012, εξακολουθεί να υπάρχει μια τεράστια μερίδα κόσμου που ακούει Μάνο Χατζιδάκι φανατικά. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Μάνου Λοΐζου. Πού αποδίδετε αυτήν τη συνέχεια δυο καλλιτεχνών που έχουν φύγει εδώ και πολύ καιρό από κοντά μας;  Στο γεγονός ότι είναι αναντικατάστατοι ή στο γεγονός ότι ο κόσμος ξέρει να ακούει καλή μουσική;
Πιστεύω στο ένστικτο του κόσμου. Παρόλο που πολλοί απατεώνες προσπαθούν να τον αποπλανήσουν και να του πουλήσουν τόνους σκουπίδια, στο τέλος ο κόσμος διακρίνει και επιλέγει το αληθινό και αυτό που αξίζει.  Είναι τόσο ανακουφιστικό και παρήγορο αυτό! Χαλάλι όλες οι θυσίες μας.

Πείτε μου ένα και μόνο περιστατικό που σας συνέβη μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και που δε θα ξεχάσετε ποτέ.
Η στιγμή που δεν ξεχνώ είναι όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά. Εκεί η ζωή μου άλλαξε. Κάτι σαν να ξημέρωσε και είδα για πρώτη φορά το φως του ήλιου, ενώ πριν ζούσα στο σκοτάδι.

Τι θα γίνει στις 9 Νοεμβρίου στο Badminton;
Κάτι σαν γιορτή! Εκτός από μένα, η Ανδριάνα  Μπάμπαλη, ο Ορφέας Περίδης, η Καλλιόπη Βέττα και ο Χρήστος Θηβαίος, συναντιούνται με τους μουσικούς  που επί χρόνια παίζαμε τα έργα του Χατζιδάκι σε συναυλίες και στους δίσκους, τον Παναγιώτη Δράκο, τον κύριο Νίκο Γκίνο, τον  Οδυσσέα Κορέλη και τη Στέλλα  Κυπραίου που έχει αναλάβει και την επιμέλεια της ορχήστρας, για να τραγουδήσουμε αυτά τα σπουδαία τραγούδια που όλοι αγαπάμε και δεν μπορούμε να αποχωριστούμε. Δε γιορτάζει κάποιος, αλλά τα τραγούδια της Ρωμαϊκής και Λαϊκής αγοράς, έχουν τη χαρά της γιορτής. Τραγουδήθηκαν πολύ σε εποχές ευημερίας, τότε  που η Ελλάδα ήταν η «Ελλάς χώρα των ονείρων» και η Αθήνα «Μια πόλη μαγική».  Είναι φορτισμένα δηλαδή με πολλές και καλές στιγμές που ζήσαμε στο παρελθόν. Ας γίνουμε για λίγο νοσταλγοί, το έχουμε ανάγκη στις μέρες μας.

Έχετε γράψει πάρα πολλά τραγούδια για μεγάλους καλλιτέχνες όπως τις Φλέρυ Νταντωνάκη, Έλλη Πασπαλά και τη Μόρφω Τσαϊρέλη. Ποιο είναι εκείνο που ξεχωρίζετε και γιατί;
Δεν ξεχωρίζω κανένα από τα τραγούδια μου, όλα γεννήθηκαν από μένα  και πίσω από το καθένα κρύβεται και ένα κομμάτι της δικής μου ιστορίας. Έχουν τραγουδήσει δε, πολλοί άλλοι σημαντικοί τραγουδιστές τραγούδια μου. Ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιώργος  Νταλάρας, η Μελίνα Κανά, ο Βασίλης  Γισδάκης, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Νίκος  Κουρουπάκης, η Βούλα Σαββίδη η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Νιώθω τυχερός που τα τραγούδια μου ευτύχησαν και τραγουδήθηκαν από τόσο σπουδαίους ερμηνευτές. Όταν λέω αυτά τα τραγούδια στις συναυλίες μου έχω τη φωνή τους στα αυτιά μου και κάθε φορά τους θυμάμαι!

 Θα θέλατε να ακούσετε διασκευασμένα κάποια από τα τραγούδια σας και μάλιστα, από νέους καλλιτέχνες; Αν ναι, σε ποιους θα τα δίνατε;
Μου αρέσει πολύ η προσωπική προσέγγιση στη Μουσική. Αυτός είναι και ο λόγος των πολλών εκτελέσεων ιδιαίτερα στη συμφωνική μουσική. Αλλά το προσωπικό κίνητρο συνήθως δεν φτάνει. Πρέπει να το υπερβεί κανείς και να είναι σίγουρος ότι έχει να προσθέσει κάτι παραπάνω στην ήδη υπάρχουσα ερμηνεία. Ο Μάνος έλεγε για τον «Μεγάλο Ερωτικό» δεν χρειάζεται να τον κάνουμε στις συναυλίες, είναι τόσο ωραίος ο δίσκος, που δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Δεν νιώθω, όμως, έτσι για τα τραγούδια μου, κάθε που τα ακούω, μου έρχεται να προσθέσω κάτι, να διορθώσω, ή να αλλάξω. Ελεύθερα, λοιπόν, τα τραγούδια μου, κάντε τα ό,τι θέλετε χωρίς να με ρωτήσετε. Σκεφτείτε όμως, ίσως η βοήθειά μου να σας είναι πολύτιμη!

Υπάρχει κάποια συνεργασία που δεν έχετε πραγματοποιήσει και θα θέλατε να κάνετε άμεσα;
Ετοιμάζω συγχρόνως τον επόμενο δίσκο μου και εκεί υπάρχει ένα τραγούδι που ταιριάζει στη φωνή του Μάλαμα και θέλω να του το προτείνω να το τραγουδήσει. Είμαι θαυμαστής του και θέλω να πω πως με όσους  συναδέλφους μου έχω συνεργαστεί, σε όλους έβρισκα κάτι να θαυμάσω. Η φωνή του Μάλαμα είναι ένας ολόκληρος κόσμος, που προκύπτει κυρίως από το Αχ του Καζαντζίδη, γνήσια λαϊκός και ελληνικός. Ένας κόσμος παρακμιακός που καταφέρνει με ένα λυγμό, με ένα ξόρκι να τον αποπλανήσει, να τον αναστήσει και να τον απογειώσει στον ουρανό της μουσικής του. Η περίπτωση του Μάλαμα όπως και του Ορφέα Περίδη  (που θα μας κάνει την τιμή να τραγουδήσει στη συναυλία) είναι οι άξιοι συνεχιστές τής μετά Χατζιδακικής περιόδου που τροφοδότησαν και κράτησαν τις νεότερες γενιές σε υψηλό επίπεδο. Τελικά η Ελλάδα μας διατηρεί τη σοφία της και ξέρει να επιλέγει τους άξιους εκπροσώπους της.

Κατά πόσο είναι εφικτό στις μέρες μας να βγουν τραγούδια από νέους δημιουργούς (λόγω των δύσκολων καταστάσεων που όλοι βιώνουμε);
Η κάθε εποχή έχει τα δικά της ζητήματα, ικανά για να εμπνεύσει τους ανήσυχους εκφραστές της. Πάντα βιώνουμε κάτι. Και όταν αυτό είναι έντονο απ’ όπου και αν προέρχεται, μας παρακινεί να το εκτονώσουμε, να γράψουμε ένα ποίημα ή ένα τραγούδι αν είμαστε μουσικοί. 

Μετά την παράσταση στο Badminton, τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;
Δυο συναυλίες 27 και 28 Νοεμβρίου στην Κύπρο με την Ανδριάνα Μπάμπαλη και μέρος των μουσικών που θα παίξουν στο Badminton, με τις ενορχηστρώσεις της Στέλλας Κυπραίου. Επίσης, στις 6 Απριλίου πρόκειται να παρουσιάσω στο Μέγαρο ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, που όπου να ‘ναι θα ανακοινωθεί.

Έχετε κάποια θετική σκέψη για το μέλλον; Αν ναι, ποια είναι αυτή;
Ζούμε έναν εφιάλτη και όσα μας στήριζαν και αγαπήσαμε, καταρρέουν. Όμως σε αυτή την κατάρρευση βλέπουμε και το γκρέμισμα μιας σάπιας κοινωνίας που μας μαστίζει επί χρόνια. Τα ποντίκια τρέχουν να κρυφτούν, η σαπίλα και η μούχλα θα καθαρίσει επιτέλους και εμείς θα ανασυνταχτούμε και θα αρχίσουμε απ την αρχή. Αυτό είναι μια θετική σκέψη. Είναι το ωφέλιμο!

www.e-orfeas.gr 

Ερωφίλη & Μαρία Καναβάκη «Και το νοίκι: 2»

κλικ εδώ