Η Αγγέλα στο Vitamina «Vintage πάρτι»

κλικ εδώ

Ο Αλέξανδρος Μπελλές στο Vitamina «Μελωδικό μουσικό ταξίδι»

κλικ εδώ

Οι Μικρόκοσμοι στο Vitamina «Ακουστική απόλαυση»

κλικ εδώ

Αγγέλα "Δεν έχω στεγανά στη μουσική"

Η παρακάτω συνέντευξη της Αγγέλας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «επεισοδιακή»! Ο λόγος; Η αρχική ιδέα ήταν να πραγματοποιηθεί μαζί με τη φωτογράφηση στο - αγαπημένο σε όλους – Vitamina, όπως κι έγινε δηλαδή. Όμως, ο δαίμων της τεχνολογίας αποφάσισε να δηλώσει το παρόν του, σβήνοντας το αρχείο διάρκειας μιας ώρας από το κασετοφωνάκι! Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μετά από νεύρα, άγχος, γέλια και διαφόρων ειδών αντιδράσεις, έγινε η συνέντευξη από την αρχή! Έτσι, λοιπόν, με μεγάλη χαρά, δύο χρόνια μετά την πρώτη της συνέντευξη στον Ορφέα, η Αγγέλα μιλάει στο περιοδικό μας για τη ζωή της, αλλά και για το μοναδικό live που θα πραγματοποιήσει στις 25 Μαρτίου στο Vitamina, στο οποίο η διασκέδαση θα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Έχουμε ακριβώς δύο χρόνια να βρεθούμε σε συνέντευξη. Τι έχει συμβεί σε αυτό το διάστημα σε σένα και στο περιβάλλον σου;
Τι να έχει συμβεί; Ό,τι έχει συμβεί λίγο έως πολύ σε όλους τους Έλληνες! Η κρίση και ειδικότερα ο τρόπος που αυτή αντιμετωπίζεται,  με κάνει να θέλω να τραβάω τα μαλλιά μου. Νιώθω πολύ θυμωμένη με όλο αυτό που γίνεται, με τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν…

Εξακολουθείς να παλεύεις με μεράκι και αγάπη για να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα;
Δεν το βάζω κάτω, όχι! Είμαι από τη φύση μου αγωνίστρια!  Δεν μπορεί κανένας να με πείσει ότι η μουσική έχει πεθάνει, η δισκογραφία και όλα τα σχετικά! Πεθαίνει η μουσική; Η δισκογραφία μπορεί… Αυτή είναι επιχείρηση. Η μουσική, όμως, το τραγούδι, καλά κρατούν και θα κρατούν εσαεί. Είναι φυσική ανάγκη! Φυσικά και εξακολουθώ να παλεύω για το όνειρό μου καθημερινά και όσο ζορίζουν τα πράγματα, τόσο πιο πολύ πεισμώνω. Τα όνειρά μας είναι αυτά που μας κρατούν ζωντανούς. Αλίμονο αν εγκαταλείψουμε στα δύσκολα…

Τότε, αφορμή ήταν η κυκλοφορία του πρώτου σου cd «Μες τον καθρέφτη». Θα ακούσουμε σύντομα κάτι καινούριο από σένα;
Θέλω πολύ να τραγουδήσω καινούρια τραγούδια .Είμαι στη διαδικασία της συλλογής υλικού. Θέλω να πιστεύω ότι μέχρι το τέλος της χρονιάς που διανύουμε, θα έχω «μουσικά νέα» να σας τραγουδήσω…

Μια που θυμηθήκαμε τα παλιά, θέλω να μου μιλήσεις για την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό.
Η πρώτη φορά που τραγούδησα σε κοινό ήταν στην Κω κατά τη διάρκεια σχολικής, μουσικής εκδήλωσης… Είχαμε μια πολύ ωραία μουσική παρέα με παιδιά του σχολείου, αλλά και με μεγαλύτερους και του δίναμε και καταλάβαινε. Νομίζω ότι τότε τραγουδούσαμε και στον ύπνο μας ακόμα! Ήταν φανταστικά. Απίστευτα συναισθήματα… Είχα αυτή τη μαγική αίσθηση ότι εδώ ανήκω πραγματικά, ότι είμαι στο φυσικό μου χώρο, όταν ήμουν στη σκηνή και τραγουδούσα… Ήταν κάτι πολύ λογικό για μένα κι ας φάνταζε στους άλλους από χαριτωμένα παιδικό  έως γραφικό μερικές φορές…

Όσο περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουμε ηλικιακά, αλλάζουν και οι απόψεις μας. Υπάρχει κάτι που πίστευες κάποτε ότι ισχύει και τώρα έχεις αλλάξει γνώμη;
Αναθεωρώ συνεχώς και σε πολλά θέματα. Είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουν οι ανάγκες μας. Μπορεί να μην μας καλύπτουν πια τα ίδια πράγματα, οι ίδιες δραστηριότητες ή ακόμα και οι ίδιες παρέες, οι ίδιοι άνθρωποι.
Σε ό,τι έχει να κάνει με ένα ευρύτερο επίπεδο, δεν πίστευα ποτέ ότι θα φτάναμε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα. Ότι θα κατέρρεαν όλα εν μία νυκτί και ότι θα ξυπνούσαμε μία ωραία πρωία και θα ακούγαμε άλλους να μιλούν και να αποφασίζουν για εμάς ως λαό, ως πολίτες μιας χώρας, καταστρατηγώντας κάθε είδος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και δημοκρατίας. Απορώ ακόμα πραγματικά πώς δεν έχει γίνει επανάσταση!

Όταν είσαι στη σκηνή, έχεις μια τεράστια άνεση. Ακούς τον κόσμο, καταλαβαίνεις τι τραγούδι θέλει από σένα και το λες. Αυτό είναι έμφυτο; Είσαι και στην προσωπική σου ζωή έτσι;
Όταν βρίσκομαι στη σκηνή, είναι πραγματικά σαν να βρίσκομαι σπίτι μου, στο φυσικό μου χώρο… Γι’ αυτό και νιώθω άνετα τις περισσότερες φορές, μετά το δεύτερο - τρίτο τραγούδι βέβαια και αφού έχω βεβαιωθεί ότι όλα βαίνουν καλώς και η φωνή μου «υπάρχει» ακόμα… Δεν είμαι και ο Δαλάι Λάμα, όπως καταλαβαίνεις… Υπάρχει πάντα το δημιουργικό μικρό άγχος στην αρχή κάθε παράστασης. Αλλά πολύ γρήγορα χαλαρώνω. Ακούω τον κόσμο, αυτό είναι αλήθεια. Με ενδιαφέρει το κοινό γιατί για αυτούς τραγουδάω. Αν το έκανα μόνο για τον εαυτό μου,  θα τραγουδούσα μόνη στο μπάνιο μου! Μου αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους να περνούν καλά. Πιστεύω ότι η ψυχαγωγία και η διασκέδαση πρέπει να συμβαδίζουν. Άλλωστε, εγώ έχω γαλουχηθεί μουσικά σε πάλκα κυρίως, με ακουστικές λαϊκές ορχήστρες,  όπως π.χ. του Βαγγέλη Κορακάκη, σε μικρούς χώρους, όπου η επαφή με τον κόσμο είναι εξαιρετικά άμεση και επικοινωνεί αβίαστα τόσο η μουσική όσο και οι καλλιτέχνες με τον κόσμο. Κι αυτό πραγματικά είναι μεγάλο «σχολείο».

Με ποιον καλλιτέχνη (συνθέτη, στιχουργό, τραγουδιστή) θα ήθελες να συνεργαστείς και γιατί;
Είναι τόσοι πολλοί, που πραγματικά δεν ξέρω ποιον να πρωτοαναφέρω! Έχουμε εξαιρετικούς δημιουργούς στην Ελλάδα, μαγικούς τραγουδιστές, παλιούς και νέους. Λατρεύω τον Μάνο Χατζιδάκι (κλισέ θα μου πεις, αλλά τον λατρεύω απόλυτα και ολοκληρωτικά). Θεωρώ ότι η μουσική του είναι ουράνια. Θα ήμουν ευτυχισμένη αν μου είχε χαρίσει όχι ένα τραγούδι του, αλλά ακόμα και μία μόνο νότα του. Και τι να πεις για τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο, τον Γκάτσο…. Θάνος Μικρούτσικος και Καββαδίας, άρρηκτα συνδεδεμένοι μέσα μου! Τι να σου πω, δεν ξέρω…. Νιώθω σαν παιδάκι, που το βάζεις στην ταινία «Εργοστάσιο Σοκολάτας» και του λες, διάλεξε ένα γλυκάκι. Γίνεται; Χαρούλα Αλεξίου – αγάπη ζωής! Γαλάνη, Νταλάρας, Βιτάλη, Γλυκερία. Μαρινέλλα – θεά! Μου αρέσει πολύ ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Παύλος Παυλίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς. Μου αρέσουν πολύ οι νέοι δημιουργοί, που ακόμα δεν έχουν κάνει κάποια επιτυχία και γράφουν μανιωδώς και υπέροχα και στήνουν μπάντες και παίζουν. Τρελαίνομαι γι’ αυτό! Ο Νικόλας ο Αδέσποτος από τους A DES POTES  είναι μια τέτοια περίπτωση, ας πούμε. Μπορώ να σου λέω ώρες ατελείωτες γι’ αυτό. Δεν έχω στεγανά στη μουσική. Η Νατάσα Θεοδωρίδου για παράδειγμα, είναι εξαιρετική λαϊκή φωνή για μένα. Ο Γιώργος Θεοφάνους έχει γράψει πολύ ωραία τραγούδια. Να πω και άλλους; Sting, Shakira,  Amy Winehouse…

Θα ήθελες σε κάποια στιγμή να εμφανιστείς σε μια μουσική παράσταση εποχής, π.χ. ρεμπέτικα, σμυρνέικα, παραδοσιακά κλπ;
Μου αρέσουν πολύ οι παραστάσεις εποχής! Και έχω υπάρξει σε τέτοιες παραστάσεις. Η πρώτη μου παράσταση μόλις ήρθα στην Αθήνα ήταν στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου και μουσική Νίκου Κυπουργού (άλλος υπέροχος δημιουργός) και είχε τίτλο «Ο Διγενής Ακρίτας και η βασίλισσα των αμαζόνων». Εκεί, όλη η μουσική του έργου ήταν βασισμένη στην λαϊκή παράδοση. Και, πίστεψέ με, ήταν εξαιρετική! Έχω πολύ καλή σχέση με το μουσικό παρελθόν κι αυτό γιατί, πάντα πίστευα ότι ένας τραγουδιστής πρέπει να χτίσει τη μουσική βάση του κι εκεί να πατήσει για να πάει παρακάτω και να κάνει τα δικά του βήματα. Και η δική μας βάση είναι η λαϊκή μας και η παραδοσιακή μας μουσική και τα ρεμπέτικα!

Πες μου τι ακριβώς θα απολαύσουμε στο Vitamina στις 25 Μαρτίου.
Η παράσταση έχει τίτλο “VINTAGE LIVE” και στην πραγματικότητα είναι ένας μουσικός αχταρμάς, ο οποίος αποτελείται από τραγούδια παλιά αλλά και καινούργια, τα οποία, όμως, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και αλλοτινά. Έχουν δηλαδή έναν μουσικό χαρακτήρα, που θα μπορούσε να ταιριάζει και σε μια άλλη εποχή. Ελληνικά και ξένα, disco, swing, rock’n roll, λαϊκά, jazz. Τραγούδια δικά μου από το «Μες στον καθρέφτη». Ακούγεται λίγο ό,τι να’ ναι όλο αυτό, αλλά δένουν μαγικά στο τέλος όλα μεταξύ τους. Σε αυτό άλλωστε συντελούν καθοριστικά και οι συνεργάτες μου. Μαζί μου είναι ο πολύ αγαπημένος φίλος μου και εξαιρετικός πιανίστας, σαξοφωνίστας και γενικά άνθρωπος - ορχήστρα Λευτέρης Πούλιου και στις κιθάρες και στη φωνή ο Άκης Σγουρός, επίσης καταπληκτικός μουσικός. Η δε VITAMINA είναι ένας εξαιρετικά φιλόξενος, με άποψη art χώρος, στο Γκάζι που αγκαλιάζει τους νέους καλλιτέχνες και είμαι πολύ χαρούμενη, που αυτό το live θα γίνει εκεί!

Δώσε στους αναγνώστες του Ορφέα την πιο θετική σου σκέψη.
Η πιο θετική μου σκέψη… Να παλεύουμε όλοι καθημερινά για τα όνειρά μας, για τα θέλω μας, για τη ζωή μας και να μην το βάζουμε κάτω. Η ζωή είναι τεράστιο δώρο κι ας μην είναι πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα. Και από τα όνειρά μας αντλούμε μεγάλη δύναμη, όραμα και κουράγιο να συνεχίζουμε να δημιουργούμε. Από αυτά και τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν! Καλή αντάμωση να έχουμε.

www.e-orfeas.gr 

Ο Νίκος Παπακώστας στο ΙΜΚ «Ταξίδι στην παράδοση»

κλικ εδώ

Μίλτος Πασχαλίδης "Αμφιβάλλω διαρκώς για το ταλέντο μου"

Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι ένας τραγουδοποιός που, μέσα από τη δουλειά του έχει κάνει έναν μεγάλο αριθμό κόσμου να νιώσει τη χαρά, τον πόνο, τον έρωτα, τη μοναξιά και πολλές άλλες σκέψεις και συναισθήματα. Τα τραγούδια του από τους προηγούμενους δίσκους μπορούν πλέον να θεωρηθούν διαχρονικά, αφού έχουν αντέξει στον χρόνο. Με αφορμή την κυκλοφορία της νέας του δισκογραφικής δουλειάς «Ξένοι σε έναν τόπο που αλλάζει», έγινε για τον Ορφέα μια κουβέντα σε εντελώς χαλαρό ύφος και πάντα με πολύ χιούμορ, ακόμα και σε σημεία διαφωνίας της υπογράφουσας και του καλλιτέχνη.

Πόσο ξένοι είμαστε σε έναν τόπο που αλλάζει;
Αισθάνομαι πραγματικά ότι ο τόπος αυτός αρχίζει και γίνεται εχθρικός για τους πολίτες του. Όταν ένα κράτος γίνεται εχθρικό προς τους πολίτες, μπαίνει αμέσως ένα αίσθημα «τι κάνω εγώ εδώ;». Αυτό το αίσθημα πάντα σε κάνει να νιώθεις ξένος. Πρόχειρα σκεπτόμενος, όταν ένα κράτος σε αναγκάζει να αγοράσεις ξανά τα σπίτια σου, τα οποία για να τα αποκτήσεις έχεις δουλέψει 30 ή 40 χρόνια και μέσω του χαρατσιού και των ειδικών τελών τα ξαναγοράζεις, αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι ξένος στο σπίτι σου. Γενικώς πιστεύω ότι γίνεται μια πολύ μεθοδευμένη προσπάθεια να σταθούμε ξένοι σε αυτόν τον τόπο.

Είχατε αρκετό καιρό να βγάλετε καινούριο δίσκο. Πώς αποφασίσετε να βγάλετε τώρα ένα cd με 11 καινούρια κομμάτια δεδομένου των οικονομικών συνθηκών; Π.χ. η πτώση των παραγωγών, η ακινησία της αγοράς κλπ.
Το ότι η αγορά δεν κινείται και ότι οι δίσκοι δεν πουλάνε, δε σημαίνει πως εγώ πρέπει να αναστείλω τη δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι να γράφω τραγούδια. Αυτό ξέρω να κάνω, αυτό θα συνεχίσω να κάνω. Το γεγονός ότι οι δίσκοι δεν πουλάνε, δεν είναι καινούριο, συμβαίνει στην Ελλάδα κατακλυσμιαία την τελευταία πενταετία. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι, οι ίδιες οι δισκογραφικές εταιρίες έχουν απαξιώσει το υλικό, αφού το χαρίζουν με εφημερίδες, περιοδικά και με απορρυπαντικά που σημαίνει ότι ο κόσμος αισθάνεται πως αυτό δεν είναι ένα πολύτιμο πράγμα, αλλά ένα ευτελές υλικό, το οποίο γιατί να το αγοράσει αφού κάποια στιγμή θα του το χαρίσουν; Ήρθε και η οικονομική κρίση και αποτέλειωσε τις πωλήσεις των δίσκων. Εγώ έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν έβγαζα δίσκους για οικονομικό όφελος, με την εξής έννοια: πάντα οι δίσκοι μου πουλούσαν κάποια νούμερα μάλλον ικανοποιητικά, αλλά όχι ικανά για να ζήσω από αυτά. Εγώ ζω από τις ζωντανές εμφανίσεις. Οπότε, δε βρίσκω κάποιον λόγο για να αναστείλω τη δραστηριότητά μου ως τραγουδοποιού επειδή δεν πουλάνε οι δίσκοι. Αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι να μπούνε τα τραγούδια μου στα σπίτια.

Σε ένα καινούριο τραγούδι σας γράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου «κοιμηθήκαμε ρεμάλια και ξυπνήσαμε μπαμπάδες». Έχετε καταλάβει τον χρόνο που έχει περάσει ή κύλησε σαν νερό;
Τον χρόνο που περνάει νομίζω ότι δεν τον αντιλαμβάνεται κάποιος κάθε μέρα, απλά κάποια στιγμή μετά από ένα διάστημα πατάει ένα pause και λέει «πόσο είμαι τώρα; τί έχει γίνει;» και κάνει έναν μικρό απολογισμό σταδιακά. Όχι, δεν κυλάει σαν νερό. Ασφαλώς στο παιδί μου βλέπω πιο καθαρά τον χρόνο που περνάει. Το παιδί αλλάζει μέρα με τη μέρα, ενώ εμείς αλλάζουμε πολύ πιο αργά.

Εσείς, μαζί και 3-4 ακόμα καλλιτέχνες ανήκετε στη γενιά που αφύπνισε τη σκέψη και το συναίσθημα μέσω καινούριων τραγουδιών ειδικά τη δεκαετία του ’90. Πιστεύετε ότι, μια τέτοιου είδους αφύπνιση μπορεί να γίνει και σήμερα;
Κατ’ αρχάς, δεν ξέρω αν το κάναμε αυτό. Αν το κάναμε, είμαστε πολύ μάγκες, μπράβο μας. Δεν είμαι και σίγουρο ότι το πετύχαμε εμείς ως τραγουδοποιοί. Πάντως, σίγουρα ανήκω σε μια γενιά τραγουδοποιών που άλλαξε κάπως τον ήχο στην ελληνική δισκογραφία, με πρώτο από όλους τον Ορφέα Περίδη και στη συνέχεια τον Σωκράτη Μάλαμα. Έχουμε πάρει τη σκυτάλη από τους προηγούμενους τραγουδοποιούς, τους Κατσιμιχαίους, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Διονύση Τσακνή και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Νομίζω ότι κάποιοι από μας φέραμε έναν καινούριο ήχο, κάποια ιδιαιτερότητα στη στιχουργία. Εν πάση περιπτώσει, το λιθαράκι που βάλαμε δεν ξέρω αν λέγεται αφύπνιση, αλλά κάπως πήγε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Με ρωτάς αν υπάρχουν νεότεροι που παίρνουν τη σκυτάλη. Νομίζω ναι. Υπάρχουν ο Γιάννης Χαρούλης, η Νατάσα Μποφίλιου, η Δανάη Παναγιωτοπούλου, η Ελεονώρα Ζουγανέλη που μου αρέσει πάρα πολύ. Υπάρχουν νέοι συνάδελφοι, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν γίνει γενιά. Δηλαδή ούτε έχουν συνεργαστεί πάρα πολύ μεταξύ τους ούτε υπάρχει ένα αίσθημα στον κόσμο ότι αυτοί αποτελούν την καινούρια γενιά ως ομάδα. Εμείς για παράδειγμα ήμασταν ο Θηβαίος, εγώ, ο Δεληβοριάς, ο Αλκίνοος μαζί με τον Ορφέα, τον Σωκράτη, τον Λειβαδά και άλλα παιδιά που στη συνείδηση του κόσμου ήμασταν κάπως ομάδα. Τα νέα παιδιά είναι ακόμα μονάδες. Νομίζω στο μέλλον έχουν όλα τα φόντα να γίνουν ομάδα.

Κι όμως, η Μποφίλιου με τον Χαρούλη έπαιξαν αρκετές φορές μαζί με τον Ξαρχάκο.
Κι εγώ τους είδα, αλλά είναι άλλο πράγμα να παίζουν υπό την σκέπη ενός συνθέτη και άλλο πράγμα να συνεργάζονται μεταξύ τους. Κι εγώ με τον Θηβαίο έχουμε παίξει επανειλημμένα με τον Θάνο Μικρούτσικο. Αλλά είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα ότι έχουμε παίξει μαζί πάνω από πεντακόσιες φορές.

Ένα από τα γνωστότερα τραγούδια που έχετε συνθέσει είναι το «Στα είπα όλα». Πώς νιώθετε που ακούγεται σε κάθε είδους νυχτερινό χώρο;
Μια χαρά νιώθω. Γράφεις ένα τραγούδι που το τραγουδάνε οι περισσότεροι δυνατοί καλλιτέχνες. Τώρα, αν με ρωτάς αν μου αρέσουν όλες οι εκτελέσεις, σου λέω πως όχι, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αισθάνομαι ότι με τιμάει όταν ένας άνθρωπος γουστάρει να πει το τραγούδι μου.

Ναι, αλλά είναι κάποιοι που λένε «Σου αρέσει η Πριγκηπέσα του Καρρά»; Εμένα αυτό ως ακροάτρια του Μάλαμα με ενοχλεί, γιατί δεν είναι του Καρρά. Το τραγούδι αυτό το έβγαλε ο Μάλαμας, το καθιέρωσε με τη φωνή του, το γνώρισαν όσοι το γνώρισαν που τον απολαμβάνουν στις εμφανίσεις του και ξαφνικά, κάποιοι λένε ότι είναι του Καρρά. Το ίδιο ισχύει και για το «Στα είπα όλα».
Κοίταξε να δεις. Και την «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» για ένα διάστημα έλεγαν ότι είναι του Σφακιανάκη. Αυτό δεν προσβάλλει τα τραγούδια, δεν παθαίνουν τίποτα τα τραγούδια. Και κακώς εσύ αισθάνεσαι ενοχλημένη επειδή κάποιος σε ρώτησε αν έχεις ακούσει την «Πριγκηπέσα» του Καρρά. Ο άνθρωπος που το ρωτάει αυτό, προφανώς δεν ξέρει τον Μάλαμα και υπό αυτήν την έννοια είναι ένα κέρδος ότι έχει μάθει ένα τραγούδι του Μάλαμα έστω κι αν το είπε ο Καρράς. Υπάρχει μια μεγάλη φιλολογία για το γιατί μαζί με τον Οδυσσέα δώσαμε το κομμάτι στον Καρρά. Κατ’ αρχάς, δεν πήραμε λεφτά, αυτό να το ξεκαθαρίσω. Το δεύτερο είναι ότι, όταν ένας άνθρωπος ο οποίος είναι 30 χρόνια στη δουλειά σου ζητάει να πει ένα τραγούδι σου, τι θα του πεις; Όχι; Και τι θα κάνω εγώ; Το αισθητικό δικαστήριο; Στον ίδιο δίσκο έχει πει την «Πιρόγα» του Μικρούτσικου και το «Κάτι μου κρύβεις» του Ορφέα. Δεν είδα να γίνεται κανένας τρομερός ντόρος για την «Πιρόγα». Εγώ σίγουρα δεν θα διάλεγα τον Καρρά να πει σε πρώτη εκτέλεση το συγκεκριμένο τραγούδι, γι’ αυτό και επέλεξα να το πει ο Μάλαμας και μετά εγώ. Αλλά, από εκεί και πέρα, εφόσον θέλει ένας άνθρωπος να το τραγουδήσει, σιγά να μην κάνουμε λογοκρισία. Οι απαγορεύσεις είναι χειρότερες από μια κακή εκτέλεση.

Σας έχω δει ζωντανά στη σκηνή και – πέρα από τα τραγούδια σας που μου αρέσουν πολύ, εκτίμησα την αμεσότητα και το χιούμορ που κάνετε με τους θεατές. Τελικά αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη; Δηλαδή, κάνετε από τη φύση σας χιούμορ ή εισπράττετε κάτι από τον κόσμο και αποφασίζετε να το κάνετε;
Και τα δύο. Γενικά μου αρέσει να υπάρχει αλληλεπίδραση, δηλαδή μου αρέσει αυτό το πινγκ πονγκ που γίνεται μεταξύ μας κάποιες φορές, αλλά κάποιες άλλες αισθάνομαι την ανάγκη να αυτοσαρκαστώ. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον κόσμο, έχει να κάνει με τα χάλια μου!

Αν είναι αυτά τα χάλια τότε ποια είναι τα καλά; Ας αλλάξουμε θέμα. Μετά την εποχή των Χαΐνηδων και της συνεργασίας σας με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ουσιαστικά μείνατε μόνος. Υπήρξε έστω μία στιγμή που να αμφιβάλλετε για το ταλέντο σας και γενικότερα, τις ικανότητές σας ώστε να τα παρατήσετε όλα και να διδάξετε μαθηματικά;
Αμφιβάλλω διαρκώς και για το ταλέντο μου και για την ικανότητά μου να γράφω τραγούδια. Και κάθε φορά που είμαι μπροστά στο λευκό χαρτί, αισθάνομαι τρόμο. Τώρα, μάλιστα, αισθάνομαι μεγαλύτερο τρόμο, γιατί έχω γράψει γύρω στα εκατό τραγούδια και υπάρχει πάντα ένας φόβος αν μπορώ να γράψω άλλα ή αν μπορώ να γράψω κάτι το οποίο να μην κλέβει τον εαυτό μου – γιατί τους άλλους μπορώ θαυμάσια να τους κλέβω και μου αρέσει πολύ, αλλά τον εαυτό μου δεν καταδέχομαι να το κάνω. Κάτι που έχω πει δε θέλω να το ξαναπώ, ανεξάρτητα αν έχει γίνει επιτυχία ή όχι. Οπότε, το ερώτημα αν έχω ταλέντο και αν μπορώ να τα καταφέρω το έχω διαρκώς. Τώρα, το να τα παρατήσω και να γίνω καθηγητής μαθηματικών, μάλλον δε μου ‘χει περάσει από το μυαλό, γιατί τα πράγματα στη ζωή μου πήγαν καλά σε σχέση με την εργασία μου, οπότε δεν παρέστη η ανάγκη. Αλλά, νομίζω ότι είμαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να το κάνω, δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το πιο ευαίσθητο και το πιο αισιόδοξο τραγούδι σας;
Το πιο αισιόδοξο νομίζω είναι το «Νανούρισμα» του Άλκη Αλκαίου από τον δίσκο «Κακές συνήθειες» που λέει «Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά, εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά…». Όσο για το πιο ευαίσθητο, είμαι ανάμεσα σε δύο. Το «Ακόμα σ’ αγαπώ» και την «Ημικρανία».

Πριν από τρία χρόνια είχατε κάνει «Τα πρόσωπα του έρωτα» μαζί με την Πέμη Ζούνη. Θα σας ενδιέφερε να κάνετε κάτι μουσικοθεατρικό σε κάποια στιγμή; Π.χ. από όσο έχω ακούσει, σε λίγο διάστημα θα ανέβει το «Μεγάλο μας τσίρκο». Θα σας ενδιέφερε να συμμετέχετε εκεί;
Φυσικά θα με ενδιέφερε να το κάνω ξανά. Όλες οι μορφές της τέχνης μου με ενδιαφέρουν. Δηλαδή, η τέχνη της τραγουδοποιΐας και η τέχνη της υποκριτικής, όχι όμως στο επίπεδο του ηθοποιού, γιατί δεν είμαι και δεν το έχω σπουδάσει. Όπως δεν περνάω καλά όταν βλέπω τους ηθοποιούς να τραγουδάνε, αφού κάποιοι από αυτούς έχουν καλή φωνή και κάποιοι άλλοι έχουν άθλια - δε σημαίνει ότι όλοι οι ηθοποιοί πρέπει να τραγουδάνε -, έτσι και δεν πρέπει όλοι οι τραγουδιστές να το παίζουμε ηθοποιοί, δε γίνεται. Αν εξαιρέσεις τον Αλκίνοο, ο οποίος έχει σπουδάσει την υποκριτική, οι υπόλοιποι δεν είμαστε για ηθοποιοί. Οπότε, θα με ενδιέφερε να λάβω μέρος σε ένα μεικτό θέαμα υπό τους όρους που θα μπορούσα να ανταποκριθώ. Το «Μεγάλο μας τσίρκο» είναι μια σπουδαία, ιστορική παράσταση και φυσικά θα με ενδιέφερε.

Για να σχολιάσουμε λίγο την επικαιρότητα, συμφωνείτε με την κίνηση του Γιώργου Νταλάρα να κάνει συναυλίες με ελεύθερη είσοδο σε αρκετές γειτονιές της Αθήνας;
Δε μου πέφτει λόγος. Αποφάσισε να κάνει δωρεάν συναυλίες. Εκείνος παίρνει την ευθύνη, εκείνος ξέρει, εγώ δεν έχω άποψη. Αν με ρωτάς για τα επεισόδια, δε μου αρέσουν καθόλου. Νομίζω ότι έχουμε κατέβει πολλά σκαλιά κι έχουμε γυρίσει πίσω με το να πετάμε γιαούρτια και νεράντζια στον Νταλάρα. Αν δε σου αρέσει ο Νταλάρας, μην πας στη συναυλία του. Κι αν αισθάνεσαι ότι σε έχει προσβάλλει αυτό που έχει πει για το μνημόνιο, πάρε τους φίλους σου τηλέφωνο και πες «παιδιά μην πάμε». Αλλά, το να παίρνεις τους φίλους σου τηλέφωνο και να λες «παιδιά πάμε να του πετάξουμε γιαούρτια» μου φαίνεται πολύ χαμηλό πράγμα. Επίσης, δεν το αξίζει ο Νταλάρας να τον λένε δοσίλογο, γιατί οι δοσίλογοι είναι κάτι άλλο. Είναι μια λέξη η οποία βγήκε στην κατοχή και δοσίλογοι ήταν Έλληνες με κουκούλες οι οποίοι κατήγγειλαν άλλους Έλληνες – δεξιούς ή αριστερούς – και τους κρεμούσαν οι Γερμανοί. Δεν μπορείς να λες τον Νταλάρα δοσίλογο. Κατ’ αρχάς ο Νταλάρας δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από το δάχτυλό του. Ό,τι είχε να πει, το είπε όρθιος. Μπορούμε να κάνουμε κριτική σε αυτά που είπε. Εγώ δε συμφωνώ καθόλου με αυτό που είπε για το μνημόνιο, το βρίσκω τελείως απέναντι στην πολιτική  και την αισθητική μου τοποθέτηση. Αλλά με ό,τι δε συμφωνώ, δε σημαίνει ότι θα το προπηλακίζω ή ότι θα το βρίζω και θα του πετάω γιαούρτια. Μου φαίνεται πάρα πολύ επικίνδυνη κίνηση, γιατί, αν ξεκινήσει αυτό, ο κατήφορος θα είναι πάρα πολύ μεγάλος. Σε λίγο θα βγαίνουμε στη συναυλία και θα ανεβαίνει πάνω ο άλλος και θα λέει «μαλάκα, δε μου αρέσεις έτσι όπως τραγουδάς, κατέβα κάτω». Ο τραγουδιστής είναι φορέας ενός πολιτισμού. Την ώρα που πετάς γιαούρτια στον Νταλάρα, πετάς γιαούρτια στον Κουγιουμτζή, τον Λοΐζο, τον Θεοδωράκη, τον Μαρκόπουλο. Πετάς γιαούρτια σε όλα τα τραγούδια που λέει. Ακυρώνεις έναν πολιτισμό ολόκληρο. Αυτά είναι τραμπουκισμοί. Πια, ίσως πρέπει να βάλει κι αυτός νερό στο κρασί του και να σταματήσει αυτό το πείσμα, γιατί έτσι όπως έχει γίνει αυτό το πράγμα είναι ένα πείσμα. Δηλαδή λέει «όχι, θα μείνω όρθιος». Ναι, αλλά τώρα κινδυνεύουν να σκοτωθούν άνθρωποι στις συναυλίες. Δηλαδή θα παίζουν με τη συνοδεία των ΜΑΤ; Όλο αυτό μου φαίνεται πάρα πολύ επικίνδυνο.
(σ.σ.: η συνέντευξη έγινε τρεις μέρες πριν την επίσημη ανακοίνωση της διακοπής των συναυλιών του Γιώργου Νταλάρα με τίτλο «Είσοδος ελεύθερη»)

Θα ήθελα να αφιερώσετε έναν στίχο από τον καινούριο σας δίσκο ή από τη γενικότερη δισκογραφία σας στη νέα γενιά που διαβάζει το περιοδικό μας.
Μου ‘βαλες πολύ δύσκολα τώρα…  Ο μόνος στίχος που μου ‘ρχεται να αφιερώσω, δεν είναι δικός μου. Είναι του Θανάση Παπακωνσταντίνου και λέει «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει»… 

www.e-orfeas.gr 

Εστουδιαντίνα - Γιάννης Κότσιρας: «Η Σμύρνη του έρωτα»

Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε ο ολοκαίνουριος δίσκος της καταξιωμένης Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας με τίτλο «Η Σμύρνη του έρωτα». Αυτή τη φορά κεντρικός τραγουδιστής είναι ο Γιάννης Κότσιρας σε μια συνεργασία που, όπως ο ίδιος είχε πει στη συνέντευξή του στον Ορφέα, ήθελε πολύ να γίνει. Μπορεί να χρειάστηκαν περίπου δυόμισι χρόνια για να ολοκληρωθεί αυτό το cd, αλλά όλη αυτή η αναμονή άξιζε τον κόπο. Ίσως, γιατί στην εποχή που βγήκε, με όλα τα αρνητικά που μας κατακλύζουν καθημερινά από όλες τις πλευρές, μια γεύση από το άρωμα της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας γενικότερα μέσα από τραγούδια που είναι περασμένα στο dna των Ελλήνων λειτουργεί σαν τονωτική ένεση. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως στο άκουσμα της «Μισιρλούς» και του «Μανάκι μου» έρχεται αυτόματα ένα χαμόγελο λησμονιάς και ικανοποίησης στα χείλη;
Ο Γιάννης Κότσιρας στάθηκε επάξια ως ερμηνευτής σε όλες τις εκτελέσεις των τραγουδιών αυτού του δίσκου, ενώ οι αγαπημένες ενορχηστρώσεις της «Εστιουδιαντινών» μουσικών για μία ακόμα φορά είναι άρτιες τόσο από την άποψη της παράδοσης όσο και από εκείνη της σύγχρονης οπτικής σε παραδοσιακά κομμάτια.
Στο τραγούδι «Όμορφη Σμυρνιά» ακούμε τον Γιάννη Κότσιρα να τραγουδάει ντουέτο με τον Μπάμπη Τσέρτο και στο «Αχ βρε θάλασσα κακούργα» η Ασπασία Στρατηγού αποδεικνύει πως η φωνή της είναι πολύ καλή για τέτοιου είδους τραγούδια. Ακόμα στο « Παραπονιάρα» ακούμε τον Θοδωρή Μέρμηγκα με τα μοναδικά γυρίσματά του. Επίσης, υπάρχουν και πέντε ορχηστρικά κομμάτια διασκευασμένα βεβαίως από την Εστουδιαντίνα, υπό την καθοδήγηση του Κυριάκου Γκουβέντα.
Όσο για την παραγωγή; Ίσως είναι από τις καλύτερες παραγωγές των τελευταίων ετών. Με μία μόνο ένσταση που αφορά το βιβλιαράκι του cd στο οποίο περιγράφονται μόνο τα ονόματα των δημιουργών των τραγουδιών. Καλό θα ήταν να υπήρχαν παραπάνω πληροφορίες για την ιστορία κάθε τραγουδιού. Μόνη εξαίρεση είναι στο «Η μικροπαντρεμένη» που είναι παραδοσιακό Σμύρνης και αναγράφονται οι πληροφορίες καταγραφής του. Αυτό, όμως, το «αρνητικό» δεν είναι αρκετό για να αναιρέσει την εξαιρετική προσπάθεια των δημιουργών του δίσκου για ένα προσεγμένο ηχητικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
01. Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει
02. Μανάκι μου
03. Αμάν Κατερίνα μου
04. Τα ματάκια σου τα δυο (Ελενάκι)
05. Μπαρμπαγιαννακάκης
06. Καρδιά ορφανή
07. Όμορφη Σμυρνιά (Γιάννης Κότσιρας | Μπάμπης Τσέρτος)
08. Αχ βρε θάλασσα κακούργα (Ασπασία Στρατηγού)
09. Μήλο μου και μανταρίνι
10. Ο Αντώνης ο βαρκάρης
11. Μισιρλού
12. Η πεθερά μου
13. Λόνγκα χορός (ορχηστρικό)
14. Κότσαρι (ορχηστρικό)
15. Εγώ θέλω πριγκηπέσσα
16. Το γελεκάκι
17. Παραπονιάρα
18. Φόρα τα μαύρα φόρα τα
19. Το κουκλί της Κοκκινιάς
20. Τρικούβερτο χασάπικο (ορχηστρικό)
21. Φοξ (ορχηστρικό)
22. Η μικροπαντρεμένη
23. Το βαλς της προσμονής (Ορχηστρικό)

www.e-orfeas.gr 

Μαρίνα Σένα & Κων/νος Μάτσικας στο Vitamina «Τέρμα τα γκάζια»

κλικ εδώ

Αρετή Κοκκίνου & Θέλμα Καραγιάννη στο Vitamina «Πολύγλωσση εμφάνιση»

κλικ εδώ

Ο Άκης Δείξιμος στο Vitamina «Απλά… υπέροχη βραδιά»

κλικ εδώ

Η Λυδία Σέρβου στο Vitamina «Το μωβ της ψυχής»

κλικ εδώ

Οι Just Us στο Vitamina "Ανεβασμένη ένταση"

κλικ εδώ

Άκης Δείξιμος "Οι κοπάνες μου από το σχολείο ήταν πάντα στα στούντιο ηχογραφήσεων" [03-03-2012]

Είναι πολύ όμορφο όταν ένας νέος ηλικιακά άνθρωπος ο οποίος έχει γράψει πάνω από 170 τραγούδια, πολλά από τα οποία έχουν γίνει χρυσές επιτυχίες, ενώ παράλληλα τραγουδάει εξαιρετικά, διδάσκει φωνητική και γενικά, βρίσκεται μέσα στα μουσικά πράγματα να είναι τόσο απλός, δεκτικός και χαμογελαστός στην καθημερινότητά του. Ο Άκης Δείξιμος ένας από τους πιο ευχάριστους καλλιτέχνες, με ευγένεια και καλοσύνη ψυχής, μιλάει για την αξιοζήλευτη καριέρα του, για τους φόβους του για το μέλλον, αλλά και για το live του που θα γίνει στις 7 Μαρτίου στο Vitamina με Μέγα Χορηγό τον Ορφέα.

Μίλησέ μου μου για την εμπειρία που είχες ως μέλος στην παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου.
Ο Δημήτρης Τυπάλδος είναι ένας δάσκαλός μου, θα μπορούσα να πω και συγγενής μου. Ήταν και είναι ακόμα δίπλα μου και δίπλα στα παιδιά. Έχει την ικανότητα και σαν δάσκαλος και σαν άνθρωπος να δημιουργεί πρωταθλητές στο είδος. Από πολύ μικρός μπήκα στα βαθιά, κάνοντας συνεργασίες ακόμα και με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο, με διεθνείς διαγωνισμούς τραγουδιού, με διακρίσεις και φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω λάθος. Ήταν κάτι απαγορευμένο. Θυμάμαι μέρες που έκανα λάθος και έφτανα στο σπίτι πάρα πολύ στεναχωρημένος και ντροπιασμένος. Ο Δημήτρης Τυπάλδος είναι ο άνθρωπος ο οποίος έμαθε και εμένα, αλλά και πολλά άλλα παιδιά να τραγουδάμε και να ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι κάνουμε.

Εκτός αυτού, μαθαίνεις και την έννοια της ομαδικότητας στη χορωδία, έτσι δεν είναι;
Εννοείται. Βασικά, όλη αυτή η φάση σε βάζει να κολυμπήσεις μέσα στην αρμονία από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι ότι κάναμε φούγκα, δηλαδή διαφορετικές μελωδίες μεταξύ μας από τότε που ήμουν 9 χρονών. Επίσης, θα έπρεπε να συνοδέψω τον εαυτό μου με την κιθάρα, ενώ εκείνη ήταν διπλάσια από μένα, τραγουδώντας ταυτόχρονα. Να είμαι σωστός βάση της νότας πάνω στην κιθάρα.

Πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη σου για τη μουσική; Από τη χορωδία;
Σόι πάει το βασίλειο… Αδελφός του πατέρα μου είναι ο Αντώνης Βαρδής και αυτό ήταν από μόνο του ένα βασικό ερέθισμα για όλη την οικογένεια.  Ο πατέρας μου είναι σπουδαίος τραγουδιστής, αλλά ποτέ δεν το έκανε επαγγελματικά. Το ίδιο ισχύει και για τη μητέρα μου. Ο αδελφός μου είναι ο Κώστας Δόξας, ο ξάδελφος μου είναι ο Γιάννης Βαρδής… Είμαστε γενικά μια μουσική οικογένεια. Θυμάμαι ακόμα πριν πάω στη χορωδία, ταξίδια με τους δικούς μου στα οποία τραγουδούσαμε όλοι μαζί στο αμάξι τέλεια.

Και μετά τη χορωδία, τι;
Μετά τη χορωδία, σιγά σιγά μεγάλωνα, ήμουν πλέον έφηβος. Βασικά τρόμαξα, γιατί υπήρξε το στάδιο της μεταφώνησης που αλλού πας να τραγουδήσεις και αλλού σου βγαίνει η φωνή. Ωστόσο, ήδη από εκείνη την εποχή είχα μπει ήδη στα στούντιο ηχογραφήσεων αρχικά με τον κύριο Τυπάλδο. Στη συνέχεια, άτομα της δισκογραφίας που με είχαν δει με τη χορωδία με καλούσαν κι εγώ πήγαινα εννοείται – ούτως ή άλλως οι κοπάνες μου από το σχολείο ήταν πάντα στα στούντιο ηχογραφήσεων – να κάνω δεύτερες φωνές. Έκανα φωνητικά στον Δάκη στα τραγούδια «Τσάι με λεμόνι» και «Αλαλούμ», μετά στον Σάκη Ρουβά στο τραγούδι «1992», μετά στον Γιώργο Μαζωνάκη στα «Μη μου ζητάς» και «Με τα μάτια να το λες» και άλλα πολλά, ώστε να φτάσω στο σημείο, γνωρίζοντας πια όλη την ελληνική δισκογραφία να γράφω δειλά δειλά τα πρώτα μου τραγούδια. Πρωτοέγραψα με τον Πάνο Φαλάρα και από τότε, έχω συνεργαστεί στο στούντιο σχεδόν με όλους τους καλλιτέχνες (χωρίς υπερβολή). Έχω γράψει τραγούδια για Νατάσα Θεοδωρίδου, Αντώνη Ρέμο, Πέγκυ Ζήνα, Βασίλη Καρρά, Σταμάτη Γονίδη, Γιάννη Πλούταρχο και πολλούς άλλους. Μπήκα γερά στη δισκογραφία. Είμαι ένα παιδί των στούντιο από το 1987, δηλαδή από 10 χρονών και επιμένω ακόμα και σήμερα να είμαι ακριβώς το ίδιο.

Πριν από αρκετά χρόνια, κάποια τραγούδια σου που είχες ερμηνεύσει ο ίδιος είχαν ακουστεί αρκετά (π.χ. το «Καληνύχτα Ιωάννα»), με αποτέλεσμα να γίνεις αναγνωρίσιμος. Στην πορεία, όμως, έκανες πίσω, κάνοντας άλλα πράγματα. Για ποιο λόγο έγινε αυτό;
Δεν έκανα εσκεμμένα πίσω. Άλλοι αρπάζουν μια ευκαιρία και κάνουν άμεσα το μπαμ και άλλοι βρίσκουν πιο δύσκολα τα πράγματα. Σε μένα, λοιπόν, έτυχαν τέτοιες συγκυρίες που δυστυχώς, φρόντιζαν να με φρενάρουν σε περιόδους της προσωπικής μου καριέρας, κάποιες φορές με σκληρό τρόπο. Συμβόλαια τα οποία με φυλάκιζαν σε κάποια δισκογραφική εταιρία, άλλα συμβόλαια που με ήθελαν για τον ρόλο μου σαν συνθέτη παρά σαν τραγουδιστή. Γενικά, υπήρξαν θέματα που με κράτησαν πίσω. Ποτέ, όμως, δεν το έβαλα κάτω. Από το «Καληνύχτα Ιωάννα» που ήταν στον πρώτο μου προσωπικό δίσκο το 1998 με τίτλο «Σε αποδράσεις μυστικές», έκανα άλλους δύο δίσκους και δε σταματάω εκεί. Γράφω συνεχώς τραγούδια και για άλλους, αλλά, πίστεψέ με, προσέχω πάρα πολύ τον εαυτό μου. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί, όσοι τουλάχιστον έχουν ακούσει τις δουλειές μου, ξέρουν ότι πρόκειται για πάρα πολύ προσεγμένες και σπουδαίες παραγωγές, για τις οποίες είμαι ιδιαίτερα περήφανος. Φαντάζομαι ότι αν τις συγκεκριμένες δουλειές τις έλεγε ένας γνωστός, καθιερωμένος τραγουδιστής, θα ήταν πάρα πολύ επιτυχημένες δουλειές.

Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκεις φωνητική σε νέα παιδιά. Πως σου φαίνεται αυτή σου η ιδιότητα, ότι «περνάς» δηλαδή τις γνώσεις σου στις επόμενες γενιές;
Μου φάνηκε πρωτόγνωρη εμπειρία, γιατί το έκανα για πρώτη φορά στο πρώτο X- FACTOR. Από αυτή την εμπειρία μου, αν έμαθαν δέκα πράγματα τα παιδιά, εγώ πρέπει να έχω μάθει εκατό. Δηλαδή, όλη αυτή η διαδικασία βοήθησε πολύ εμένα να γίνω πολύ καλύτερος και φυσικά και τα παιδιά. Γιατί μπήκαμε σε πάρα πολλή μελέτη ειδικά ξένων παραγωγών, όπου, μπορεί να κάναμε τηλεόραση, αλλά προσωπικά φρόντιζα να κάνω μουσική, όπως και γενικότερα φροντίζω το όνομά μου να το σέβομαι και να το προσέχω. Όπως κάνω σε όλες μου τις ιδιότητες, έτσι ήθελα και στο X-FACTOR το αποτέλεσμα να είναι εφάμιλλο με εκείνο των ξένων παραγωγών. Το καταφέραμε πάρα πολύ καλά με τα παιδιά. Τους βγάζω το καπέλο, γιατί με σεβάστηκαν, τους σεβάστηκα και το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο τηλεοπτικό.
Φέτος συνεργάζομαι με το Μουσικό Εργαστηράκι του Γιώργου Θεοφάνους. Είδα ένα πολύ καλοστημένο, σύγχρονο και όμορφο χώρο που με έκανε να χαμογελάσω. Η πρόταση είχε γίνει από πέρυσι από τον Γιώργο, αλλά λόγω του X-FACTOR κι επειδή είμαι και υπεύθυνο άτομο και δεν θέλω να τα κάνω όλα μαζί, αρνήθηκα την πρώτη χρονιά, αλλά δε χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ όταν ξανασυζητήσαμε με τον Γιώργο. Είναι τόσο όμορφες οι συνθήκες. Χαίρομαι γιατί έχουν επιλέξει και παιδιά τα οποία είναι άξια κι έχουν ταλέντο. Δεν έχουν κάνει τυχαία επιλογή σε άτομα, τα οποία δεν μπορούν να τραγουδήσουν. Εκεί προσπαθώ γενικότερα να δείξω στους μαθητές μου ότι το τραγούδι και η μουσική είναι πάρα πολύ όμορφα. Ότι πάνω από όλα πρέπει να διασκεδάζουν και να μην τα αντιμετωπίζουν με άγχος ή με πάρα πολύ τρακ, γιατί δεν κάνουμε τίποτα δύσκολο. Κάνουμε κάτι όμορφο, οπότε πρέπει να το χαιρόμαστε, πρέπει να αγαπάμε τη φωνή μας για να γίνουμε ακόμα περισσότερο καλύτεροι.

Ποια συνεργασία σου ξεχωρίζεις στη μέχρι τώρα καριέρα σου;
Θα ξεκινήσω με τον Πασχάλη Τερζή, με τον οποίο συνεργαζόμασταν 4 χρόνια στην Ιερά Οδό, στη Θεσσαλονίκη, σε περιοδείες, σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Πασχάλης Τερζής, την περίοδο εκείνη που μου είχε μπει η ταμπέλα ότι κάνω εκπληκτικά φωνητικά και είμαι και καλός συνθέτης, με πήρε από το χέρι για να τραγουδήσουμε μαζί, δίπλα δίπλα, για να δείξει στον κόσμο ότι ο Άκης Δείξιμος είναι τραγουδιστής. Όντως, πάρα πολύς κόσμος με είδε από εκείνες τις συνεργασίες μου και μετά με άλλο μάτι. Επίσης, να μιλήσω για τις υπέροχες συνεργασίες μου με τη Νατάσα Θεοδωρίδου που έχει τραγουδήσει οκτώ δικά μου τραγούδια στη δισκογραφία της, με πιο γνωστό το «Αν υπάρχει παράδεισος», το οποίο έχει αποδείξει εδώ και δέκα χρόνια ότι είναι ένα διαχρονικό τραγούδι από μια σπουδαία ερμηνεύτρια. Ακόμα, θέλω να πω για την Πέγκυ Ζήνα που, εκτός από συνεργάτιδά μου, είναι και φίλη μου, με την οποία αυτή την περίοδο βρισκόμαστε ούτως ή άλλως σε περιοδεία. Την αγαπώ  πάρα πολύ και θα της ευχηθώ να είναι γενικά πάντα όσο χαμογελαστή είναι τώρα.

Ποιο δικό σου τραγούδι που έχεις δώσει σε άλλον καλλιτέχνη θα ήθελες να είχες πει πρώτος εσύ;
Είναι πολύ ωραία ερώτηση αυτή, γιατί είναι ένα θέμα συζήτησης που κάνουμε πολλές φορές με τη δισκογραφική εταιρία. Ποιο είναι το κριτήριό μου για να κρατήσω κάποια δικά μου τραγούδια για μένα και ποιο είναι το κριτήριό μου για να τα δώσω σε άλλους καλλιτέχνες; Η απάντηση είναι ότι, δεν υπάρχει τραγούδι που έχει τραγουδήσει άλλο τραγουδιστής και θα ήθελα να έχω πει πρώτος εγώ. Όταν μπαίνω στη διαδικασία να γράψω για άλλους, γράφω για άλλους και αποκλείω το ενδεχόμενο να το πω εγώ. Σε περίπτωση, λοιπόν, που δεν το πάρει ο άλλος, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο να το σκεφτώ για μένα. Και επειδή ακριβώς τα έχω ξεχωρίσει αυτά τα δύο, αυτός είναι ο λόγος που προχωράω παράλληλα και στα δύο. Παρά το γεγονός ότι αυτό το διάστημα υπάρχει δυσκολία στην ελληνική δισκογραφία, φροντίζω και βρίσκομαι σε σπουδαία cd με μεγάλες συνεργασίες. Αυτό σημαίνει μάλλον ότι κάνω καλά αυτή την επιλογή.

Παρακολουθείς όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας τα 2 τελευταία χρόνια; Πώς τα αντιμετωπίζεις;
Δεν τα παρακολουθώ μόνο, τα ζω. Τα αντιμετωπίζω με δυσκολία, μειώνοντας τα έξοδά μου όσο γίνεται και ακόμα περισσότερο, γιατί όπως όλοι οι Έλληνες, έχω τρομοκρατηθεί. Εννοείται ότι αυτό που νιώθω για τους βουλευτές είναι τουλάχιστον αηδία, γιατί ζούμε την κατάσταση στην οποία μας οδήγησαν αυτοί που φυσικά, εμείς τους βγάλαμε. Με θλίβει γενικότερα που σαν Έλληνας βλέπω ότι μας λείπει η παιδεία ακόμα και σε αυτό, να κάνουμε δηλαδή τις σωστές επιλογές. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να ζητωκραύγαζαν πριν χρόνια στο Σύνταγμα με σημαίες για το κάθε κόμμα λες και ήταν ποδοσφαιρικός αγώνας ψηφίζοντας χρώματα, είναι τώρα αγανακτισμένοι. Περιμένω να δω πιο είναι το επόμενο βήμα που θα κάνουν πλέον οι πολίτες, γιατί προς το παρόν το αποτέλεσμα στις λάθος επιλογές εννοείται ότι θα ήταν η κρίση. Δεν ήρθε ξαφνικά η κρίση. Ήταν ένα αποτέλεσμα, το οποίο ψηνόταν εδώ και πολλές δεκαετίες.

Σε λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 7 Μαρτίου θα εμφανιστείς στο Vitamina, στο πλαίσιο των live του Ορφέα. Πες μου δυο λόγια για αυτήν τη βραδιά.
Θα είναι ένα live ερωτικό, ευγενικό, αφιερωμένο στις γυναίκες μια και την επόμενη μέρα είναι η μέρα της γυναίκας. Αλλά, όλα αυτά είναι μόνο στο μυαλό μου. Το αποτέλεσμα θα το δούμε εκείνη την ημέρα ανάλογα με το τι γυναίκες κυρίως πρόκειται να αντιμετωπίσουμε. Θα ακούσουμε κυρίως ερωτικά τραγούδια, τόσο ελληνικά όσο και ξένα, όσο γίνεται πιο καλόηχα και πιο καθαρά. Σίγουρα θα υπάρχουν και οι πιο χορευτικές μας στιγμές.

Σε γενικές γραμμές, προτιμάς να εμφανίζεσαι σε μικρούς χώρους όπως το Vitamina ή σε μεγαλύτερους (μπουζούκια);
Ο μικρός χώρος σου δίνει την ευκαιρία να είσαι σε πολύ πιο άμεση επαφή με το κοινό. Σίγουρα, έχω δει ότι σε μικρούς χώρους υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να διασκεδάσει ο κόσμος πολύ κι ο ίδιος ο καλλιτέχνης να περάσει πολύ όμορφα. Ωστόσο, μπορώ να σου πω ότι ο κάθε χώρος έχει την ιδιαιτερότητά του. Έχω τραγουδήσει σε μουσικές σκηνές, σε πιάνο μπαρ, σε γήπεδα με 20000 κόσμο, όπως και σε μπουζούκια και στο χειρότερο σκυλάδικο. Κι όμως, όλοι οι χώροι έχουν τον δικό τους τρόπο αντιμετώπισης και τη δική τους ομορφιά. Προτιμώ γενικότερα να κάνω εναλλαγές στους χώρους που δουλεύω, γιατί έτσι δεν κουράζομαι κάνοντας το ίδιο πράγμα συνεχώς. Νιώθω τυχερός που αποδεδειγμένα τα καταφέρνω σε όλα - Δόξα τω Θεώ, είμαι χαρούμενος γι’ αυτό – και φυσικά που μου δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάσσω ενέργεια και με λίγους και με πάρα πολλούς ανθρώπους. Το μεγαλύτερο δώρο που δίνεται σε εμάς που είμαστε στη σκηνή είναι η ενέργεια και η δύναμη που μπορεί να παίρνουμε εκείνη τη στιγμή.

Θα κλείσουμε την κουβέντα μας λίγο περίεργα. Πες μου έναν φόβο σου για το μέλλον και ένα μελλοντικό σχέδιό σου.
Το μόνο που μπορώ να φοβηθώ επειδή - Δόξα τω Θεώ – στην επαγγελματική μου πορεία φροντίζω και υπάρχω, είναι κάποιο θέμα υγείας είτε για μένα είτε για κάποιον συγγενή μου. Ένα σχέδιο για το μέλλον είναι αφενός κι εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ να βγούμε όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα από τις δύσκολες ώρες που περνάμε γενικότερα σαν χώρα και αφετέρου, παίρνοντας τον χρόνο μου, να με βρει το μέλλον με μια υγιή οικογένεια.

www.e-orfeas.gr