Σταύρος Ξαρχάκος - Δισκογραφία Δ' Μέρος: 1991-1997 | Πέντε δίσκοι, πέντε μουσικά χρώματα

Στη δεκαετία του 1990 η δισκογραφική παρουσία του Σταύρου Ξαρχάκου ήταν αριθμητικά χαμηλή συγκριτικά με τις προηγούμενες δεκαετίες. Συγκεκριμένα, εκδόθηκαν πέντε δίσκοι, ο ένας εκ των οποίων αφορούσε κινηματογραφική ταινία της χρυσής δεκαετίας του ’60. Όμως, και οι πέντε δίσκοι ήταν εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, αφού ο καθένας ξεχωριστά είχε το δικό του μουσικό χρώμα. Αυτό αποδεικνύει για πολλοστή φορά τις απεριόριστες ικανότητες του συνθέτη, τις οποίες εκφράζει σε όλα τα αυθεντικά είδη της μουσικής.

1991 - Τα κατά Μάρκον (Γιώργος Νταλάρας)

Στο εισαγωγικό σημείωμα του δίσκου ο Σταύρος Ξαρχάκος αναφέρει ότι «τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής με τα ‘’ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα’’ και σαν νυστέρια φτάνουν ως το κόκκαλο της ευθύνης όλων μας για το κακό που μας τριγυρνά και απειλεί να μας καταστρέψει». Προφανώς, ο Νίκος Γκάτσος, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, αφού οι λέξεις που έγραψε για αυτόν τον δίσκο είναι ολοφάνερο πως θα μπορούσαν να γραφτούν σήμερα. Στο ίδιο ύφος, το κατεξοχήν ονειρικό είναι και η μουσική του Ξαρχάκου. Η μεγάλη έκπληξη έρχεται, βέβαια, στην «Χοντρομπαλού», ένα τραγούδι στο οποίο τις πρώτες δύο στροφές τις λέει ο Ξαρχάκος και τις υπόλοιπες τις απαγγέλει η Δέσπω Διαμαντίδου.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. Ο χορός των Κυκλάδων
02. Οι αστρολόγοι
03. Δώστε μου μια ταυτότητα
04. Οι πρώτοι και οι δεύτεροι
05. Τα γερόντια (συμμετέχει ο Γιώργος Λέντζας)
06. Μια γλώσσα μια πατρίδα
07. Πίσω από μαύρα σίδερα
08. Η χοντρομπαλού (Στ. Ξαρχάκος – Δ. Διαμαντίδου)
09. Τούτος ο τόπος
10. Γράμμα στον Μάρκο Βαμβακάρη (συμμετέχει η Δ. Διαμαντίδου)

1992 - Ο τέταρτος απών (Έργο για έξι αφηγητές και μουσικά σύνολα)

Ο «Τέταρτος Απών» αποτελείται από χωρία της Βίβλου, αλλά και από ποιητικά αποσπάσματα που συνοδεύονται από μια μουσική σύνθεση, στην οποία οι ήχοι και οι απόηχοι των οργάνων, αλλά και των γεγονότων συμπλέκονται. Όλα αυτά γίνονται σε πέντε γλώσσες και το έργο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη, από το Χάος στο Φως και από τη δημιουργία του ανθρώπου ως την κορύφωση του Έρωτα και τη νηφάλια αποδοχή της εξόδου προς τον Θάνατο. Αυτή είναι με λίγα λόγια η επεξήγηση του έργου, όπως περιγράφεται στο εσωτερικό του δίσκου. Ο Σταύρος Ξαρχάκος μαζί με τον Φίλιππο Δρακονταείδη, ο οποίος επέλεξε και προσάρμοσε τα κείμενα, έφτιαξαν ένα έργο για έξι αφηγητές και μουσικά σύνολα, τα οποία αφηγήθηκαν οι: Kimon Friar, Φίλιππος Δρακονταείδης, Αλέξης Κωστάλας, Nobel Armand, Michele Grinstein και Pablo de Gevenois Acillona. Ο «Τέταρτος Απών»  είναι ένας δίσκος που επιτρέπει στον ακροατή να καταλάβει και να νιώσει το ζητούμενο των δημιουργών του, που αφορά τις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.

1994 - Αγάπη είν' η ζωή (Νάνα Μούσχουρη)

Ο δίσκος «Αγάπη είν’ η ζωή» είναι η δεύτερη δισκογραφική συνεργασία του Σταύρου Ξαρχάκου και της Νάνας Μούσχουρη, είκοσι δύο χρόνια μετά την πρώτη («Σπίτι μου σπιτάκι μου»). Εδώ οι στίχοι ανήκουν στους Αγαθή Δημητρούκα, Νίκο Γκάτσο και Μάνο Χατζιδάκι  και τα τραγούδια έχουν έναν σύγχρονο ήχο. Ξεχωρίζει το βαθύτατα ερωτικό «Δάκρυα του φθινοπώρου», ενώ τα «Αγάπη είν’ η ζωή» και «Ανθρωπάκια του σωλήνα» έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από τους ακροατές, αφού και τα δύο περνούν ένα αισιόδοξο μήνυμα για την απλότητα που χρειάζεται ο καθένας στη ζωή του προκειμένου να ευτυχίσει…

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. Παρέα με τους ήρωες
02. Κοντά στο Σηκουάνα
03. Δάκρυα του φθινοπώρου
04. Ανθρωπάκια του σωλήνα
05. Το μαύρο αλώνι
06. Αγάπη είν’ η ζωή
07. Πηλιορείτικη Μαντόνα
08. Κρίση
09. Το ποτάμι
10. Μαρία Ελένη

1995 - Αμάν - Αμήν (Διάφοροι)

Σε αυτόν τον δίσκο περιλαμβάνονται είκοσι έξι διαχρονικά ρεμπέτικα τραγούδια

όλων των εποχών και των συναισθημάτων. Χωρίζονται στα τραγούδια του Χάρου, του τεκέ, της Ανατολής, της αγάπης, της προσφυγιάς και της φυλακής. Όλα αυτά είναι ζωντανή ηχογράφηση από το Αθηναϊκό Θέατρο και τα ερμηνεύουν οι Πόλυ Πάνου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μαρία Σουλτάτου, Δήμητρα Μαυροδάκου, Κώστας Μαντζόπουλος, Νίκος Μαραγκόπουλος, Κώστας Τσίγκος και Σπύρος Λιόσσης. Στο εξώφυλλο του δίσκου, ακριβώς κάτω από τον τίτλο, αναφέρεται πως το «Αμάν… Αμήν» είναι μια μουσική παράσταση βασισμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι πολλά παραπάνω. Το «Αμάν… Αμήν» είναι το ίδιο το ρεμπέτικο τραγούδι βασισμένο στη μουσική ιστορία της Ελλάδας, παρουσιασμένο από την άρτια οπτική γωνία του Σταύρου Ξαρχάκου και του συνόλου των καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε αυτή την παράσταση.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

CD 1
Πρόλογος: Μάνα μου Ελλάς
Του χάρου: Το βουνό / Βγήκε ο χάρος να ψαρέψει / Πέντε Έλληνες στον Άδη
Του τεκέ: Όταν συμβεί στα πέριξ / Λιτανεία του μάγκα / Χτες το βράδυ στο σκοτάδι / Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
Της ανατολής: Μεσ' τον οντά ενός πασά / Η Σεράχ / Γκιουλμπαχάρ / Μανάκι μου / Μπουρνοβαλιά

CD 2
Της αγάπης: Ξαβεριώτισσα / Καπριτσιόζα (Αλανιάρα) / Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη / Το δίχτυ / Καίγομαι καίγομαι

Της φυλακής: Τα μάνταλα / Της Γερακίνας γιος / Ο Σακαφλιάς

Της ποσφυγιάς: Ιμιτλερίμ (Ελπίζω)
Επίλογος: Τα γερόντια / Στου Θωμά / Κόκκινα φανάρια / Τα παιδιά της Άμυνας

1997 - Το ταξίδι (Κινηματογραφική ταινία)

Το 1962 πρότειναν στον Μάνο Χατζιδάκι να γράψει τη μουσική για την ταινία «Το ταξίδι» σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Εκείνος αρνήθηκε, αντιπροτείνοντας τον Σταύρο Ξαρχάκο ως νεαρό ταλαντούχο συνθέτη. Έτσι, ο Ξαρχάκος έγραψε τις μελωδίες σε αυτήν την ταινία, η οποία είχε ως πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Νίκο Κούρκουλο. Η ιστορία είναι άκρως δραματική, σύμφωνη με το ύφος της εποχής. Όσο για τα τραγούδια; Δε θα μπορούσαν να είναι παράταιρα με το αντίστοιχο κλίμα. Στο ομότιτλο ορχηστρικό τραγούδι του δίσκου - όπως και σε αρκετά άλλα - ακούγονται και διάλογοι των δύο πρωταγωνιστών.  Από αυτήν την ταινία ξεχώρισαν τα «Για χατήρι σου» και «Τα δάκρυά μου είναι καυτά» με τη Ζωή Φυτούση σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα. Το περίεργο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το soundtrack της ταινίας κυκλοφόρησε το 1997, τριάντα πέντε χρόνια δηλαδή, αργότερα και μάλιστα, μαζί με το soundtrack της «Μοντέρνας σταχτοπούτας», γι’ αυτό το αναφέρουμε στο αφιέρωμά μας σε αυτή τη δεκαετία… 

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. Εισαγωγή - Ορχήστρα
02. Βαρκαρόλα – Χορωδία
03. Τα δάκρυά μου είναι καυτά – Ζωή Φυτούση
04. Το ζεϊμπέκικο του Στέφανου – Ορχήστρα
05. Το μεγάλο όνειρο – Ορχήστρα
06. Για χατήρι σου – Ζωή Φυτούση
07. Βαρκαρόλα – Ορχήστρα
08. Δραματικό – Ορχήστρα
09. Χασάπικο στη βροχή – Ορχήστρα
10. Το παραμύθι της Μαρίνας – Ορχήστρα
11. Τα δάκρυά μου είναι καυτά – Ορχήστρα
12. Για χατήρι σου – Ορχήστρα
13. Φινάλε - Ορχήστρα

 www.e-orfeas.gr

Σταύρος Ξαρχάκος - Δισκογραφία Γ' Μέρος: 1983-1989 | Μελωδικές δημιουργίες διαφόρων ειδών

Από το 1983 έως και το 1989, κυκλοφόρησαν οκτώ δίσκοι του Σταύρου Ξαρχάκου, τα περιεχόμενα των οποίων ήταν ποικίλου μουσικού ύφους. Από τη μία, ο συνθέτης παρουσιάζει ήρεμα και ερωτικά κομμάτια - ορχηστρικά ή μη -  και από την άλλη, γράφει κυριολεκτικά ιστορία με τη σύνθεση μοναδικών ρεμπέτικων τραγουδιών. Στο τέλος της δεκαετίας, αλλάζει και πάλι ύφος, προκειμένου να μυήσει τους ακροατές σε εκκλησιαστικούς ύμνους.

1983 - The dark side of the sun (Τηλεοπτική σειρά)

Το 1983, το τηλεοπτικό κανάλι BBC γυρίζει τη σειρά «The dark side of the sun», η οποία είναι γυρισμένη στη Ρόδο. Ο Σταύρος Ξαρχάκος γράφει την ορχηστρική μουσική της σειράς, αποτέλεσμα της οποίας είναι αυτός ο δίσκος. Δεκατέσσερα «ονειρικά» κομμάτια που εναρμονίζονται απόλυτα με το κλίμα της σειράς, αλλά και το ελληνικό στοιχείο. Κάποια από αυτά είναι από αρκετά γνωστά τραγούδια του συνθέτη, όπως η «Άσπρη μέρα».

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. In The Dark Side Of The Sun – Main Theme
02. Mandraki Harbour
03. Relentless Pursuit
04. Don’s Theme
05. Chasapikoi
06. The Road To Lindos
07. A Walk On The Shore
08. Anee’s Theme
09. Carnival
10. Sadness
11. Aspri Mera
12. The Gathering Storm
13. Café Nikos
14. Closing Music

1983 - Ρεμπέτικο (Κινηματογραφική ταινία)

Όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος γράφει τη μουσική, ο Νίκος Γκάτσος γράφει τους στίχους και ο Κώστας Φέρρης σκηνοθετεί την ταινία, τότε η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη από όλες τις πλευρές. Το «Ρεμπέτικο», μια ιστορική πλέον κινηματογραφική ταινία, πρόσφερε στους θεατές το δικαίωμα να απολαύσουν τις καταπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών και τα πραγματικά ρεμπέτικα τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για αυτό το φιλμ. Οι Νίκος Δημητράτος, Κώστας Τσίγγος, Σωτηρία Λεονάρδου, Κώστας Μαντζόπουλος, Τάκης Μπίνης και πολλοί άλλοι τραγουδούν ίσως τα πιο διαχρονικά τραγούδια που βγήκαν από τη μουσική μιας ελληνικής ταινίας. Το τραγούδι – σταθμός που ανοίγει τον δίσκο είναι το «Μάνα μου Ελλάς», ενώ τα «Στου Θωμά», «Καίγομαι – καίγομαι», «Μπουρνοβαλιά» και «Το δίχτυ» έρχονται να συναντήσουν «Το πρακτορείο», ένα τραγούδι που ερμηνεύει στον δίσκο ο Σταύρος Ξαρχάκος.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ
02. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
03. ΣΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΤΑ ΞΕΡΟΝΗΣΙΑ
04. ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ
05. ΧΑΣΑΠΙΚΟ «22»
06. ΚΑΙΓΟΜΑΙ – ΚΑΙΓΟΜΑΙ
07. ΙΜΙΤΛΕΡΙΜ
08. ΜΠΟΥΡΝΟΒΑΛΙΑ
09. ΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ
10. ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΑΛΗ
11. ΤΟ ΔΙΧΤΥ
12. ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ
13. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

1984 - Ο δείπνος ο μυστικός (Νίκος Ξυλούρης)

Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη, ο Σταύρος Ξαρχάκος εκδίδει τον τελευταίο δίσκο που ηχογράφησε με τον αείμνηστο κρητικό ερμηνευτή. Όπως αναφέρει στο εσωτερικό του lp ο συνθέτης, ήταν τον Νοέμβρη του 1978 που τραγουδήθηκαν αυτά τα κομμάτια από τον «μοναχικό τραγουδιστή». Η μουσική του δίσκου βασίζεται σε αληθινές καταστάσεις που συνέβησαν το 1821, έχοντας ως κεντρικό ήρωα τον Ιωάννη Νοταρά. Εξαιρετικός είναι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει ο Ξυλούρης όλα τα τραγούδια, μα περισσότερο από όλα το ομότιτλο ή αλλιώς, «Προσκύνημα». Οι στίχοι είναι των Παναγιώτη Ανδρόνικου και Ματθαίου Μουντέ. Η πρώτη πλευρά του δίσκου έχει τίτλο «Ο ΔΕΙΠΝΟΣ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ» και η δεύτερη «ΜΝΗΜΗ ΠΑΛΙΑ ΚΙ ΑΣΤΟΧΙΣΜΕΝΗ».

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
02. ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
03. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ
04. Η ΛΑΜΠΡΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
05. Ο ΔΕΙΠΝΟΣ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ (Πρόζα: Χρήστος Τσάγκας)
06. Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ
07. ΤΟΥ ΝΟΤΑΡΑ
08. ΜΝΗΜΗ ΠΑΛΙΑ ΚΙ’ ΑΣΤΟΧΙΣΜΕΝΗ
09. ΧΑΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ
10. ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
11. ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥ 

1986 - Ξαρχάκος - Πάριος (Γιάννης Πάριος)

Τον Απρίλιο του 1986 ο Σταύρος Ξαρχάκος συνεργάζεται μετά από πολλά χρόνια και πάλι με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο για να γράψουν μαζί τέσσερα από τα δέκα τραγούδια αυτού του δίσκου, του οποίου ερμηνευτής είναι ο Γιάννης Πάριος. Οι υπόλοιποι στιχουργοί είναι οι Λίνα Νικολακοπούλου, Κώστας Κινδύνης, Ματθαίος Μουντές και ο Μάνος Ελευθερίου στο «Είν’ αρρώστια τα τραγούδια» που είχε ερμηνεύσει στο παρελθόν η Μαρία Δημητριάδη και είναι το μοναδικό μέχρι στιγμής τραγούδι που έγραψε ο Ελευθερίου μαζί με τον Ξαρχάκο. Ο δίσκος αυτός περιέχει μουσικές και λόγια τα οποία ταιριάζουν απόλυτα με την ερωτική χροιά του Πάριου. Ο τελευταίος ερμηνεύει με άνεση ακόμα και τις πιο δύσκολες – χαμηλές ή ψηλές – νότες. «Σουξέ» της συνάντησης αυτής είναι το τραγούδι «Μάτια μπλε», αλλά και τα υπόλοιπα κομμάτια θεωρούνται από τα καλύτερα των συγκεκριμένων δημιουργών, γι’ αυτό κιόλας έχουν μείνει διαχρονικά.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
01. ΜΑΤΙΑ ΜΠΛΕ
02. ΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ
03. ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΑ
04. ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
05. ΑΔΙΕΞΟΔΟ
06. ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ
07. ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ ΓΚΡΕΝΑ
08. ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
09. ΕΙΝ’ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
10. ΧΑΜΕΝΟΣ ΗΧΟΣ

1986 - Γλυκειά πατρίδα (Κινηματογραφική ταινία) 

Διευθύνοντας την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών, ο Σταύρος Ξαρχάκος γράφει τη μουσική για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Γλυκιά πατρίδα». Η ταινία αφορά τη δικτατορία της Χιλής μετά τον φόνο του προέδρου της, ενώ κεντρικοί ήρωες είναι δύο οικογένειες οι οποίες παγιδεύονται από τους στρατιωτικούς. Στο αντίστοιχο, λοιπόν, κλίμα είναι η μουσική του Ξαρχάκου, αφού μέσα από τα 14 ορχηστρικά κομμάτια είναι ορατά τα συναισθήματα των ηρώων. Φόβος, πόνος, θλίψη, αγωνία και ό,τι άλλο μπορεί να προκαλέσει αυτό το τόσο δυσάρεστο γεγονός που είναι η προσπάθεια επιβίωσης.

1988 - Συναυλία (Γιώργος Νταλάρας, Δήμητρα Γαλάνη)

Αυτός ο δίσκος είναι απόρροια των ζωντανών εμφανίσεων του Σταύρου

Ξαρχάκου, του Γιώργου Νταλάρα και της Δήμητρας Γαλάνη στο θέατρο Παλλάς. Τα τραγούδια είναι όλα πασίγνωστα και αγαπημένα σε όλους, ενώ οι δυο ερμηνευτές, ο καθένας με τον δικό του τρόπο έκφρασης, αφήνουν το στίγμα τους σε κομμάτια που έγιναν γνωστά στο παρελθόν από άλλους καλλιτέχνες. Να σημειωθεί πως φωνητικά κάνει η Ελένη Τσαλιγοπούλου.

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ
02. ΤΟ ΔΙΧΤΥ
03. ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ
04. ΜΠΟΥΡΝΟΒΑΛΙΑ
05. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ
06. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
07. ΙΜΙΤΛΕΡΙΜ
08. ΣΤΟΥ ΘΩΜΑ
09. ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ
10. ΕΙΝ’ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
11. ΗΤΑΝΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
12. ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
13. Ο ΜΑΥΡΟΣ ΗΛΙΟ 

1989 - 14 songs for classical guitar (Ορχηστρικό)

Με μόνο όργανο την κιθάρα, ο Γεράσιμος Πυλαρινός παρουσιάζει σε αυτόν τον δίσκο 14 τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου. Το «Δίχτυ», η «Άσπρη μέρα», το «Στου Όθωνα τα χρόνια» και πολλά άλλα παρουσιάζονται από μια άλλη οπτική γωνία, η οποία μέσα από τη λιτότητά του ενός μουσικού οργάνου αναδεικνύει τη δύναμη των μελωδιών του Ξαρχάκου. Η χώρα παραγωγής είναι η Ελβετία κι έτσι, οι τίτλοι είναι γραμμένοι στα αγγλικά.

 

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. THE NET
02. WHITE DAY
03. YOU BROUGHT ME UP
04. THE CLOCKS
05. WHAT IS LIFE FOR?
06. SAKENA ‘S DANCE
07. THE AGENCY
08. PATIENCE
09. YOUR TEARS ARE HEAVY
10. VARCAROLA
11. THE WHITE BIRDS DANCED
12. EYES FILLED WITH TEARS
13. IN OTHON ‘S YEARS
14. THE NIGHT 

1989 - Misa Criola (Γιώργος Νταλάρας)

Για μία ακόμα φορά, ο Σταύρος Ξαρχάκος «προκαλεί» το κοινό με ένα δύσκολο

βήμα, εντελώς διαφορετικό από όσα είχε εμφανίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πρόκειται για την «Misa Criolla» του Ariel Ramirez, που ήταν μια παράσταση, η οποία αρχικά παρουσιάστηκε στο Παλλάς και στη συνέχεια στον Καθολικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Διονυσίου, όπου έγινε η ηχογράφηση. Είναι χωρισμένη σε πέντε μέρη, τα οποία αποτελούν εκκλησιαστικά αποσπάσματα της Ανατολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σολίστ είναι ο Γιώργος Νταλάρας, ενώ συμμετέχουν οι Marta Moreleon, Κωστής Κωνσταντάρας και η Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων. Σε αυτόν τον δίσκο αποτυπώνεται πλήρως  η κατάνυξη των δημιουργών, των ερμηνευτών και των μουσικών που συμμετείχαν στη «Misa Criolla». 

ΛΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

01. KYRIE (Vidala – Baguala)
02. GLORIA (Carnavalito Yaravi)
03. CREDO (Chacarena trunca)
04. SANCTUS (Carnaval cochabambino)
05. AGNUS DEI (Estilo pampeano)

www.e-orfeas.gr 

Νυχτερινή εκπομπή, 18/12/2011 | Το γράμμα

 

 

Μία εβδομάδα ακριβώς πριν από τα Χριστούγεννα και η μελαγχολία είναι διάχυτη σε πολύ κόσμο. Τα μεν μικρά παιδιά εξακολουθούν να στέλνουν γράμμα στον Αϊ- Βασίλη για να τους φέρει έστω κάτι από αυτά που επιθυμούν. Οι δε μεγάλοι, θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια και τα αμέτρητα γράμματα που έστελναν στον πιο συμπαθή Άγιο όλου του έτους. Στο τραγούδι, η έννοια του γράμματος είναι διαφορετική – όπως και στην κανονική ζωή δηλαδή. Κυρίως, τα κομμάτια που αναφέρονται σε αυτό το θέμα έχουν την έννοια του αποχωρισμού, της θλίψης, της προσμονής, των κοινωνικών φαινομένων, αλλά και κάποιες φορές της αισιοδοξίας. Σήμερα, η νυχτερινή εκπομπή παρουσιάζει με τυχαία χρονολογική σειρά δέκα τραγούδια όλων των εποχών που αναφέρονται σε αυτό το σημαντικό (και κυρίως ανθρώπινο) μέσο επικοινωνίας, παρόλο που η εξέλιξη της τεχνολογίας το έχει πλέον οδηγήσει σε ένα χαμηλό επίπεδο.

 

 

 

Το γράμμα (Έχω να λάβω γράμμα σου)

Ερμηνεία: Στέλλα Χασκήλ & Βασίλης Τσιτσάνης
  Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος

Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος

[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

 * * * * *

 

 

Το γράμμα

Ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Το γράμμα

Ερμηνεία: Βαγγέλης Γερμανός

Μουσική: Βαγγέλης Γερμανός

Στίχοι: Βαγγέλης Γερμανός[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Το γράμμα

Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης

Στίχοι: Γιώργος Ιωάννου[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Το γράμμα

Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου

Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος

Στίχοι: Θωμάς Μπακαλάκος[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Γράμμα στον κύριο Νίκο Γκάτσο

Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Ένα γράμμα

Ερμηνεία: Γιάννης Πάριος

Μουσική: Αντώνης Βαρδής

Στίχοι: Σαράντος Αλιβιζάτος[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Γράμμα σε έναν ποιητή

Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Ποίηση: Νίκος Καββαδίας[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Το γράμμα

Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

* * * * *

 

 

Γράμμα του χειμώνα

Ερμηνεία: Τρίφωνο

Μουσική: Δημήτρης Υφαντής

Στίχοι: Δημήτρης Υφαντής
[τυχαίο link από το YouTube]

 

 

www.e-orfeas.gr 

Άγγελος & Στέλιος Διονυσίου "Ο Στράτος απευθυνόταν σ’ όλον τον κόσμο"

Κείμενο: Καλή Βανδώρου, Ιωάννα – Φατιόνα Χύζμο, Τάσος Π. Καραντής

Έχουν περάσει 21 χρόνια από τότε που ο Στράτος Διονυσίου έφυγε από τη ζωή. Σήμερα, λοιπόν, οι δυο του γιοι, ο Άγγελος και ο Στέλιος, έχοντας πίσω τους πολλές επιτυχίες ο καθένας, παρουσιάζουν στα ιστορικά «9/8», κάθε Δευτέρα και Τρίτη, ένα αφιέρωμα στα τραγούδια που ερμήνευσε ο πατέρας τους και που όλοι γνωρίζουμε και τραγουδάμε συνέχεια. Με αφορμή αυτήν τους την κίνηση, οι δυο λαϊκοί τραγουδιστές μιλούν στον «Ορφέα» για τον Στράτο, για τη σημερινή κατάσταση στον τομέα της διασκέδασης, αλλά και για τους συνθέτες που δεν πρόλαβαν να συνεργαστούν με τον πατέρα τους.

Μιλήστε μας για το πρόγραμμα που παρουσιάζετε φέτος στα «9/8». Πιστεύετε ότι ο κόσμος διψάει για να ακούσει τραγούδια του Στράτου; Τα έχει ανάγκη;
Άγγελος Διονυσίου: Πιστεύω ότι λείπουν από την νυχτερινή Αθήνα, ειδικά αυτά τα τραγούδια, και στο ραδιόφωνο και στις πίστες. Κάποιοι λένε τραγούδια του Στράτου, δεν το συζητώ, αλλά  νομίζω είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια ολοκληρωμένη δουλειά, σε έναν τέτοιο χώρο που να είναι αφιερωμένη σε έναν μεγάλο τραγουδιστή. Τα «9/8» είναι ένας ιστορικός χώρος από τον οποίο έχουν περάσει πολλοί άξιοι καλλιτέχνες. Ο κόσμος ανταποκρίνεται και ελπίζουμε να ανταποκριθεί και περισσότερο.Στέλιος Διονυσίου: Να συμπληρώσω ότι είναι κάτι το οποίο πραγματικά το θέλαμε πάρα πολύ. Στα μαγαζιά που τραγουδάμε δεν μπορούμε να πούμε όλα τα τραγούδια του Στράτου, λέμε τα πιο γνωστά. Εδώ λέμε και κάποια τραγούδια του πατέρα μας, που δεν έγιναν τόσο μεγάλες επιτυχίες, αλλά είναι γνωστά στον κόσμο. Το κάνουμε με την ψυχούλα μας, τα «9/8» σαν χώρος, βοηθάνε να γίνουν τέτοια πράγματα. Πιστεύω ότι θα περάσουμε όλοι καλά.

Η επιλογή έγινε με βάση κάποια τραγούδια που αγαπάτε εσείς ή που ξεχώριζε ο ίδιος;
Στ. Δ.: Και τα δύο. Σαφώς μπήκαν κάποια τραγούδια που αγαπάμε εμείς, δε θα γινόταν διαφορετικά. Είναι τραγούδια με τα οποία έχουμε μεγαλώσει. 

Υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι «εκμεταλλεύεστε» το όνομα του πατέρα σας, κάνοντας εμφανίσεις με το πρόσωπό του στην αφίσα ή γενικά, προβάλλοντας πολύ το όνομά του. Τι απαντάτε σε αυτούς;
Α. Δ.: Αν το εκμεταλλευόμασταν, θα το είχαμε κάνει εδώ και 21 χρόνια που έχει πεθάνει ο Στράτος. Και δισκογραφικά τόσο ο Στέλιος όσο κι εγώ δεν έχουμε πει κανένα τραγούδι που να αναφέρεται στον Στράτο. Και ένα τραγούδι, το οποίο το έχει πει ο Σφακιανάκης (σ.σ. «Ο Στράτος», μουσική Βασίλης Σδούκος, στίχοι: Γιώργος Θανόπουλος), το είχαν φέρει σε μένα για να το πω και το απέρριψα.
Στ. Δ.: Αυτά για μένα είναι κακοήθειες και κακόβουλα σχόλια για να έχουν να λένε. Εμάς δεν μας αγγίζουν αυτά. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ποιος ήταν ο πατέρας μας, αυτό που κάνουμε το κάνουμε για να τον τιμήσουμε και να θυμηθούμε, τόσο εμείς όσο κι ο κόσμος, τα δικά του τραγούδια. Αν τον εκμεταλλευόμασταν, εδώ και 21 χρόνια που έχει φύγει από τη ζωή, θα κάναμε αφιερώματα κάθε χρόνο.
Α. Δ.: Ένα αφιέρωμα είχαμε κάνει μόνο στο Θέατρο Βράχων πριν από 4 χρόνια, όπου συμμετείχαν όλοι οι καλλιτέχνες σαν φόρο τιμής.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά τα χρόνια της πορείας σας, πιστεύετε ότι το όνομα του πατέρα σας,  σας έχει βοηθήσει ή έχει σταθεί εμπόδιο λόγω της μοιραίας σύγκρισης;Α. Δ.: Ρωτάτε εμένα που έχω 30 χρόνια στο τραγούδι, με 30 προσωπικούς δίσκους, εκ των οποίων οι 15 ήταν πλατινένιοι και οι 10 χρυσοί. Αν υπήρχε πρόβλημα, δε θα με αποδεχόταν ο κόσμος. Κι εκτός αυτού, μόνο το όνομά μου είναι Διονυσίου. Για μένα ήταν πολύ πιο δύσκολο να βγω στο τραγούδι τότε, το 1980, γιατί ο Στράτος ήταν στα ντουζένια του, ο νούμερο ένα λαϊκός τραγουδιστής μέχρι που πέθανε. Έπρεπε να έχει κάποιος κότσια για να το κάνει αυτό. Βέβαια, ξέφυγα από τη δισκογραφία του, καμία σχέση ανάμεσα στα δικά του τραγούδια και τα δικά μου.
Στ. Δ.: Ο Άγγελος είναι ο μόνος γιος τραγουδιστή εν ενεργεία που έκανε παράλληλα τεράστια επιτυχία με τον πατέρα του. Αν το ψάξετε, δε θα βρείτε μέχρι σήμερα γιο ή κόρη τραγουδιστή με ισάξια πορεία με τον πατέρα.
Α. Δ.: Βέβαια, δεν τραγούδησα ποτέ στην πίστα μαζί του. Δηλαδή, δε με πήρε από το χεράκι να μου πει «έλα να σε βοηθήσω». Ό,τι έκανα, το έκανα από μόνος μου, οι επιλογές ήταν δικές μου. είτε καλές είτε κακές. Με έβαλε δηλαδή στο στίβο και μου είπε «προχώρα, από μένα μην περιμένεις τίποτα». Και ήμουν ο πρώτος που το ζήτησα αυτό, να ξεκινήσω σαν ένας άγνωστος τραγουδιστής, αλλά έχοντας έναν όγκο επάνω μου, με ένα βαρύ όνομα που λέει και ο Στέλιος.
Στ. Δ.: Με μένα τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, βγήκα πολύ πιο μετά. Το ότι βοηθάει το όνομα είναι γεγονός. Όταν λέγεσαι Διονυσίου, καλώς ή κακώς, ανοίγουν κάποιες πόρτες. Αλλά από εκεί και πέρα, όμως, η ευθύνη είναι τεράστια. Ο κόσμος απέναντί σου είναι πιο απαιτητικός. Μέσα στα 14 χρόνια που είμαι στον χώρο πιστεύω ότι έχω γνωρίσει αρκετές επιτυχίες, έχω κάνει αρκετές συνεργασίες και είναι κάτι που με τιμά. Βέβαια, πιστεύω ότι έχω να δώσω πάρα πολλά ακόμα στον χώρο του τραγουδιού και πραγματικά, τόσο εγώ, όσο κι ο Άγγελος, είμαστε υπερήφανοι που είχαμε αυτόν τον πατέρα.

Όπως πολύ σωστά είπατε έχετε διαγράψει και οι δυο αξιόλογη πορεία στον χώρο της μουσικής, γιατί δεν επιλέξατε να περιλάβετε στο πρόγραμμα και δικά σας τραγούδια ή και καινούργια  δικά σας;Α. Δ.: Αυτό που κάνουμε είναι βασικά ένα αφιέρωμα στον Στράτο. Τώρα, στο δεύτερο μέρος λέμε κάποια τραγούδια άλλων τραγουδιστών, όπως του Καζαντζίδη και του Αγγελόπουλου, τα οποία τα έλεγε και ο Στράτος. Τις προηγούμενες μέρες μας ζήτησαν και κάποια δικά μας τραγούδια.

Υπάρχει κάποιο, που είναι το πιο αγαπημένο τραγούδι σας του Στράτου, το οποίο και λέτε; Και ποιον δίσκο του θεωρείτε τον καλύτερο;
Α. Δ.: Εγώ θεωρώ τον «Ξένο», όπου ήταν 12 τραγούδια, από τα οποία και τα 12 έγιναν σουξέ, όπως και τα τραγούδια του ξεκινήματός του, του Άκη Πάνου («Γειτόνισσα», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Και τι δεν κάνω», «Να είχα το κουράγιο»).

Ο ίδιος είχε κάποιο πολύ αγαπημένο του τραγούδι;
Α.Δ.: Πιστεύω ότι το κάθε τραγούδι ήταν για εκείνον κάτι ξεχωριστό, μια προσωπική του εμπειρία ή κάτι που είχε βιώσει.

Θα σας ενδιέφερε να διοργανώσετε ένα αφιέρωμα στον Στράτο σε κάποιον χώρο όπως το Μέγαρο Μουσικής ή το Ηρώδειο;
Α. Δ.: Ναι, το έχουμε ψάξει. Στο μέλλον μπορεί να γίνει. Θέλουμε να το κάνουμε πιο πολύ σαν μουσική θεατρική παράσταση. Αυτό το κάναμε σε κάποια στιγμή στη Θεσσαλονίκη και θέλουμε να γίνει και στην Αθήνα. Είναι κάτι που θέλουμε, να παιχτούν τραγούδια του πατέρα μας σε έναν πολύ μεγάλο και όμορφο χώρο.

Θεωρείτε ότι πλέον είναι εύκολο να γίνει κάποια επιτυχία ή ότι λείπουν σήμερα φωνές και στίχοι που εκφράζουν αρχικά τους ίδιους τους ερμηνευτές και ύστερα τον κόσμο που τα ακούει; Α. Δ.: Βεβαίως και υπάρχουν καλοί τραγουδιστές με καλές φωνές. Ας μην τους συγκρίνουμε, όμως, με τους τραγουδιστές εκείνης της εποχής, διότι εκείνοι βίωσαν άλλες καταστάσεις. Τώρα είναι εντελώς διαφορετικά. Πάντα σε όλες τις εποχές ξεχωρίζουν κάποιοι τραγουδιστές. Να συμπληρώσω ότι τα σουξέ της σημερινής εποχής πιστεύω ότι δεν αγγίζουν την ψυχούλα του καθενός. Ναι μεν, βγαίνουν πολύ ωραία τραγούδια – ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα -, αλλά δυστυχώς τα περισσότερα είναι τραγούδια φτηνά διάρκειας πέντε ή έξι μηνών.

Υπήρχαν συνθέτες με τους οποίους ήθελε να συνεργαστεί ο Στράτος και δεν πρόλαβε;
Α. Δ.: Υπήρχαν συνθέτες που ήθελαν να συνεργαστούν μαζί του και δεν πρόλαβε να γίνει αυτό. Ο Στράτος ήταν ανοιχτός σε όλους, αρκεί να του πήγαιναν τα τραγούδια. Θυμάμαι ότι ο Θεοδωράκης ήθελε να πει τραγούδια του ο Στράτος, αλλά εκείνος του είπε «Δάσκαλε, πολύ ωραία τα τραγούδια σου, αλλά για να τα πει άλλος τραγουδιστής. Εμένα δε με ακουμπάνε στην ψυχούλα μου». Δεν το έκανε δηλαδή για να πουν ότι ο Διονυσίου τραγούδησε Θεοδωράκη - που πολλοί το έκαναν αυτό.

Ο μπαμπάς σας ήταν ένας από τους 2-3 σπουδαιότερους λαϊκούς τραγουδιστές μας. Ο Καζαντζίδης είχε το στίγμα του τραγουδιστή της μετανάστευσης και της φτωχολογιάς.  Ποιο στίγμα θα δίνατε εσείς στον Στράτο σύμφωνα με το ρεπερτόριό του και γενικότερα το προφίλ του;
Α. Δ.: Βυζαντινός. Και σαν χαρακτήρας ήταν όπως λέει και ένα τραγούδι του «και του λιμανιού και του σαλονιού». Δηλαδή, απευθύνονταν από τον φτωχό κόσμο μέχρι τον εφοπλιστικό. Δεν είχε μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που τον άκουγε. Επίσης, τον άκουγαν από μικρά παιδιά μέχρι γεροντάκια κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, αφού ο κάθε καλλιτέχνης έχει κοινό σε κάποια ηλικία.

Ποιες διαφορές εντοπίζετε κυρίως στην επιλογή του κόσμου για τον τρόπο διασκέδασής του συγκριτικά με το παρελθόν;
Στ. Δ.: Κι εγώ πρόλαβα εκείνες τις εποχές, οι οποίες ήταν πάρα πολύ όμορφες. Κατ’ αρχήν τα μαγαζιά δούλευαν 5-6 μέρες την εβδομάδα και μιλάω για πριν από 15 χρόνια περίπου. Τώρα βλέπουμε ότι δουλεύουμε δύο μέρες με το ζόρι, είναι μια δύσκολη κατάσταση για όλους μας. Επίσης, θυμάμαι από παλιότερα ότι όταν ο κόσμος αποφάσιζε να βγει, θα πήγαινε να ακούσει κιόλας. Την σήμερον ημέρα πιο πολύ πάνε για το χάζι, για τις δημόσιες σχέσεις, για να κάνουν καμάκι, παρά για να ακούσουν έναν αγαπημένο καλλιτέχνη. Αυτό εισπράττω γενικά. Σαφώς και υπάρχει κόσμος που έρχεται να ακούσει έναν καλλιτέχνη που αγαπάει, αλλά οι περισσότεροι πάνε απλά για να περάσουν καλά. Κι αυτό που θυμάμαι πάρα πολύ έντονα, το οποίο μου είχε κάνει εντύπωση κι ας ήμουν παιδί, είναι ότι τότε, όταν αποφάσιζε ένα ανδρόγυνο να πάει στα μπουζούκια, ντυνόντουσαν επίσημα. Ο άνδρας με το κουστούμι του και η γυναίκα θα πήγαινε στο κομμωτήριο να φτιαχτεί για να βγει έξω. Ενώ σήμερα τους βλέπουμε και με φόρμες, με σαγιονάρες και με σορτσάκια.

Είναι λοιπόν, πλέον ορατή η οικονομική κρίση ακόμα και στα κέντρα διασκέδασης. Βλέπουμε σχήματα με μεγάλα ονόματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο ή να προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια. Εσείς πώς την αντιμετωπίζετε όλη αυτή την κατάσταση;Στ. Δ.: Δεν είναι μόνο τα σχήματα. Εδώ βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, στη γειτονιά μας πόσα μαγαζιά είναι ξενοίκιαστα. Το κακό είναι γενικότερο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή.
Α. Δ.: Ένα έξοδο που θα κόψει ο κόσμος είναι η βραδινή διασκέδαση.
Στ. Δ.: Το να πάει κάποιος να πληρώσει ένα μπουκάλι ουίσκι πια θεωρείται πολυτέλεια. Ειδικά τα λουλούδια έχουν ξεχαστεί.

Πάντως ο Έλληνας ζει με το τραγούδι…
Στ. Δ.: Το τραγούδι είναι στην ψυχή μας μέσα. Από τον Έλληνα δεν μπορείς να κόψεις τη διασκέδαση εδώ που τα λέμε. Αλλά, πλέον το κάνει με μέτρο. Δεν είναι όπως παλιά, που κάποιος μπορούσε να βγει τρεις και τέσσερις φορές την εβδομάδα. Τώρα θα βγει μια φορά το δεκαπενθήμερο, θα περάσει καλά, θα ξεδώσει κι αυτό είναι.

Είναι η μουσική και γενικά η διασκέδαση αντίδοτο σε όλη αυτή την κατήφεια;
Στ. Δ.: Βέβαια! Άλλωστε, γι’ αυτό κάνουμε ακόμα αυτό που κάνουμε. Γιατί κι εγώ νιώθω και έχω την ανάγκη να κάνω τον κόσμο να περάσει καλά. Όταν ο κόσμος αποφασίζει να βγει, θέλει να περάσει καλά. Να φύγει από το σπίτι του, να πάει κάπου για 3-4 ώρες, να ξεχάσει τα προβλήματά του και να γυρίσει σπίτι του με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας. Αυτό είναι το ζητούμενο.

Εάν είχατε μπροστά σας ένα νέο παιδί που εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να επιβιώσει – από όλες τις απόψεις – στο τραγούδι, τι θα τον συμβουλεύατε;
Στ. Δ.: Να αλλάξει δουλειά! Να κάνει κάτι άλλο! Πριν από κάποια χρόνια ναι, αλλά αυτή τη στιγμή όχι. Και ειδικά ένα νέο παιδί που θα έχει ένα πολύ χαμηλό μεροκάματο, μπορεί να συντηρήσει μια οικογένεια; Σε καμία περίπτωση.
Α. Δ.: Είναι δύσκολα τα πράγματα.

Ποια είναι η πιο αισιόδοξη σκέψη σας για τη χρονιά που σε λίγες μέρες έρχεται;
Στ. Δ.: Δεν ξέρω αν υπάρχει αισιοδοξία!!! (γελώντας…).
Α. Δ.: Να μας λυπηθεί ο Θεός να μας ρίξει καμιά δεκαριά δόσεις δανείου!.
Στ. Δ.: Πάνω από όλα, το μεγαλύτερο δώρο είναι να έχουμε υγεία

www.e-orfeas.gr 

Ηρώ Σαΐα "Θέλω να υπάρχω και ως μονάδα" [05-12-2011]

Λαμβάνοντας ως δεδομένο πως η Ηρώ Σαΐα έχει ταλέντο, η είδηση μιας συνέντευξης μαζί της, δε θα μπορούσε να έχει το οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα. Είναι νέα, δυναμική, χαμογελαστή, αισιόδοξη, επικοινωνιακή, με απόλυτη αίσθηση του χιούμορ και πάνω από όλα, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει στη ζωή του και δεν παρεκκλίνει από τον στόχο του. Στο βιογραφικό της έχουν ήδη γραφτεί «δυνατές» συνεργασίες και είναι σίγουρο ότι στην πορεία θα γεμίσει με πολύ περισσότερες. Έτσι λοιπόν, η Ηρώ Σαΐα, σε μια γυναικεία και χαλαρή κουβέντα, αναφέρεται μεταξύ άλλων στους ανθρώπους που την στηρίζουν, αλλά και στις εμφανίσεις που ξεκινάει στο πλευρό της Αφροδίτης Μάνου.

Έχεις συνεργαστεί αρχικά με τον Σταμάτη Κραουνάκη και αργότερα με τον Σταύρο Ξαρχάκο για αρκετό διάστημα. Τι αποκόμισες από κάθε μια από αυτές τις συνεργασίες; Ας μην ξεχνάμε ότι και οι δυο έχουν… έντονη προσωπικότητα.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης συνέβαλλε σε κάποια σημαντικά ‘’ξεκινήματα’’ στην πορεία μου. Ήταν ο άνθρωπος που με έβγαλε στη σκηνή, μου έδωσε σημαντικές γνώσεις, όπως για παράδειγμα ό,τι αφορά στη σκηνική παρουσία ή τη θεατρικότητα στο τραγούδι, αλλά και υπέγραψε την πρώτη μου παράσταση (Γυναίκα Τριαντάφυλλο), η οποία αποτελεί και το πρώτο μου βήμα στη δισκογραφία. Η  συνεργασία μου με τον Σταύρο Ξαρχάκο ήταν το αμέσως επόμενο βήμα, με βοήθησε στο να καταφέρω να αξιοποιήσω τις γνώσεις που είχα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο επί σκηνής, να μπορώ να τραγουδώ  υπό την καθοδήγηση ενός μαέστρου, να πειθαρχώ τη φωνή μου, μια και ήταν μέρος της ορχήστρας και να έχω πάντοτε μέτρο.
Όμως όσα κι αν πω, σίγουρα οι λέξεις δεν φτάνουν ώστε να απαριθμήσω ό,τι απεκόμισα από τους δυο αυτούς δασκάλους! Κερδίζει κανείς ακόμα κι όταν παρακολουθήσει έστω και μια πρόβα τους…

Μετά από αυτές τις συνεργασίες σου είναι εύκολο να κάνεις κάτι ουσιαστικά μόνη σου, χωρίς να είσαι δηλαδή «υπό την προστασία» ενός σημαντικού καλλιτέχνη δίπλα σου; 

Μου αρέσει να λειτουργώ ενίοτε αυτόνομα επί σκηνής. Είναι μεγάλο σχολείο το να είσαι δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν και οι περίοδοι που θέλεις να βγεις και να κάνεις κάποια πράγματα μόνος σου, με την πιθανότητα του λάθους. Εγώ γενικά είμαι υπέρ του λάθους. Πρώτον, από τα λάθη μας μαθαίνουμε και δεύτερον, τα λίγα «πειράματα» που έχω κάνει μόνη μου, μου έχουν βγει σε πολύ καλό. Επίσης, θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να είναι μόνο μαθητής κάτω από την μπαγκέτα του Ξαρχάκου ή την καθοδήγηση του Κραουνάκη. Πρέπει να βγαίνει και μόνος του, τουλάχιστον εγώ έχω αυτή την ανάγκη. Άλλοι μπορεί να είναι μόνο μέσα σε ομάδες ή κάτω από έναν συνθέτη. Εγώ δε θέλω μόνο αυτό. Θέλω και αυτό. Θέλω να υπάρχω και ως μονάδα, έκανα και την αρχή με το «Γυναίκα τριαντάφυλλο» που ήταν μια παράσταση πάνω μου. Αυτό μου άρεσε, παρόλο που είχε έναν μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Το τραγούδι για μένα είναι ανάγκη έκφρασης. Αυτή την ανάγκη μπορεί να την καλύψει είτε το τραγούδι δίπλα σε έναν σπουδαίο τραγουδιστή ή κάτω από έναν μεγάλο συνθέτη είτε μια παράσταση που κάνει κανείς μόνος του ή ακόμα και στο σπίτι του με την παρέα του… εξαρτάται από το τι θέλει κανείς να κάνει κατά καιρούς.

Υπάρχει κάποιος άνθρωπος στον οποίο αισθάνεσαι ότι χρωστάς πολλά;

Υπάρχουν τρεις. Και είναι οι φίλοι μου Γιώργος, Λευτέρης και η φίλη μου Χρυσούλα. Είναι πάντα δίπλα μου. Καλλιτεχνικά, χρωστάω πολλά σε όλες μου τις συνεργασίες. Ακόμα και οι όχι και τόσο «ευχάριστες» μου απέφεραν σημαντικές εμπειρίες ή παραδείγματα προς αποφυγήν.

Οι δυο τελευταίες παραστάσεις στο ΠΑΛΛΑΣ ήταν πολύ επιτυχημένες, τόσο καλλιτεχνικά, όσο και από άποψη κόσμου. Πώς το εξηγείς αυτό, σε μια εποχή που οι περισσότεροι ζορίζονται οικονομικά;

Οι παραστάσεις αυτές ήταν το επιστέγασμα των περσινών επιτυχημένων εμφανίσεων  στο Gazarte αλλά και της παράστασης του Ηρωδείου, η οποία ήταν sold out από τις πρώτες κιόλας ημέρες. Όσοι, λοιπόν, δεν τα κατάφεραν πριν, είχαν την ευκαιρία να δουν στο Παλλάς κάτι που συνδύαζε όλα αυτά. Τελικά, ήταν αρκετοί.

 

Προσωπικά, μου έκανε εντύπωση ότι στο Παλλάς ήρθαν πολλά νέα παιδιά, χύμα, με το τζινάκι τους.

Ναι, διότι αφενός τα τραγούδια που ακούστηκαν είναι διαχρονικά πλέον και αποτελούν θησαυρούς της ελληνικής μουσικής, αφετέρου ακούστηκαν και από ερμηνευτές της νεότερης γενιάς. 

Πιστεύεις ότι οι Έλληνες έχουν αλλαγμένη διάθεση στον τομέα της διασκέδασης λόγω των δυσκολιών που περνάνε;

Ασφαλώς! Όλοι μας φοβόμαστε και ανησυχούμε για το αύριο με αποτέλεσμα να είμαστε και πιο κρατημένοι σε όλους τους τομείς, ιδίως στον οικονομικό, άρα περιορίζονται και οι έξοδοι. Από την άλλη πλευρά, όμως, γινόμαστε και πιο επιλεκτικοί.

Επανέρχομαι στις παραστάσεις του Παλλάς για να σε ρωτήσω πώς αισθάνθηκες που είπες τον αμανέ σε ένα καθαρά βαρύ «λαϊκό» τραγούδι, το «Μάνα μου Ελλάς». Το φοβήθηκες;
Η.Σ.: Το «Μάνα μου Ελλάς» το έλεγα και πέρυσι στις εμφανίσεις μου στον Πυρήνα. Σίγουρα, είναι άλλο πράγμα να το λες μπροστά στον συνθέτη, αλλά και σε τόσο κόσμο που πραγματικά πονάει στο άκουσμα αυτών των συγκλονιστικών στίχων του Γκάτσου. Πραγματικά και το πρώτο και το δεύτερο βράδυ μου ήρθε να βάλω τα κλάματα, είχα βουρκώσει, γιατί και το κοινό το «εισπράττει» διαφορετικά τώρα, στη φάση αυτή που η χώρα μας είναι σε αυτή την κατάσταση. Χειροκροτούν σε αυτό το τραγούδι, νιώθεις ότι αυτό που αισθάνεσαι εσύ, το αισθάνονται όλοι. Ειδικά στον στίχο «τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς». Όσο για τον αμανέ, θέλει ψυχή κυρίως. Άλλωστε αγαπώ πολύ τα ρεμπέτικα, τα σμυρναίικα και τα δημοτικά τραγούδια, μου αρέσει πολύ η παράδοσή μας.

Γιατί διάλεξες τον δύσκολο «ποιοτικό» δρόμο στο τραγούδι σε μια εποχή που το εύπεπτο έχει πέραση;

Αυτό ήρθε μόνο του. Κάπου μετά την εφηβεία άρχισα να γνωρίζω αυτό που τότε έλεγαν «έντεχνο» τραγούδι. Άρχισα να ακούω Χατζιδάκι και αυτό ήταν που μίλησε πιο πολύ στην καρδιά μου. Δεν το έκανα, γιατί θεωρώ κάποιο τραγούδι ποιοτικό, είμαι κατά των κατηγοριοποιήσεων για το ‘’έντεχνο’’ και εμπορικό τραγούδι. Τι θα πει έντεχνο;  Ποιος μπορεί να πει ότι κάνει έντεχνο; Ότι αυτό που κάνει εμπεριέχει τέχνη; Για μένα αυτό που κάνω μπορεί να εμπεριέχει τέχνη, για κάποιον άλλον όχι. Θεωρώ αυτόν τον όρο - και πολύς κόσμος επίσης - αδόκιμο. Υπάρχουν  κακόγουστα τραγούδια και στο «ποιοτικό» - «έντεχνο» τραγούδι… Όσο για τις επιλογές και το δρόμο που θα ακολουθήσει κανείς, είναι μάλλον θέμα προσωπικής αισθητικής.

Θα μπορούσες να είσαι διασκεδάστρια σε ένα μεγάλο μαγαζί;

Μου αρέσει η διασκέδαση, μου αρέσει και το εξωστρεφές τραγούδι, όπως και το λαϊκό. Εξαρτάται από τον χώρο που θα γίνει, από τον τρόπο που θα γίνει και που θα παρουσιαστεί όλο αυτό. Θεωρώ ακόμα και ένα καλό τραγούδι ανάλογα με τον τρόπο που μπορεί να παρουσιαστεί και να τραγουδηθεί μπορεί να γίνει είτε χυδαίο είτε κάτι πάρα πολύ ωραίο είτε απλώς διασκεδαστικό.

Πιστεύεις ότι μπορεί να αναβιώσει η ελληνική δισκογραφία; Να ξαναζήσει τις μέρες της παλιάς, καλής εποχής;

Όχι. Η δισκογραφία έχει «πεθάνει». Απλά, ο δίσκος εξακολουθεί κατά τη γνώμη μου να είναι ένα μέσο προκειμένου να σε γνωρίσει το κοινό είτε μέσω του ραδιοφώνου είτε μέσα από τους  ανθρώπους που αγοράζουν τα cd είτε και μέσω του διαδικτύου. Πρέπει να υπάρχεις δισκογραφικά με κάποιον τρόπο. Απλά, επειδή βγαίνουν πλέον τόσοι πολλοί δίσκοι κάθε μήνα, δεν μπορεί να θεωρηθεί γεγονός. Παλιά ήταν γεγονός όταν οι άνθρωποι που μεσουρανούσαν το ’60 και το ’70 έβγαζαν έναν δίσκο. Τώρα δε νομίζω πως κανένας έχει την αυταπάτη πως η δισκογραφία θα αναβιώσει.

Επειδή έχεις κάνει αρκετά πράγματα στη μουσική με άρωμα θεάτρου πχ. Σπείρα – Σπείρα και Μεγάλος Ερωτικός στο Gazarte και επειδή σπουδάζεις και υποκριτική, σε ποια κατηγορία θα μπορούσες να κατατάξεις τον εαυτό σου αν σου το ζητούσαν απαραίτητα. Τραγουδίστρια ή ηθοποιός; 

Είμαι ερωτευμένη με το τραγούδι και γοητευμένη από  το θέατρο.

Στην προηγούμενη συνέντευξή σου στον ΟΡΦΕΑ είπες ότι, όλες οι σπουδές που έκανες και κάνεις είναι απλά αφορμές για να μαθαίνεις. Τι θα ακολουθήσει, λοιπόν, μετά τη Δραματική Σχολή; 

Πριν από ένα μήνα τελείωσα το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, οπότε φέτος αν είχα περισσότερο χρόνο θα έδινα κατατακτήριες για μια άλλη σχολή. Ίσως το κάνω του χρόνου. Αλλά, πιθανώς να δώσω μεγαλύτερη βάση στη δουλειά μου, γιατί, κακά τα ψέματα θέλω όλα αυτά που κατά καιρούς σκέφτομαι πως θέλω να κάνω, να γίνουν πράξεις. Ο χρόνος δεν είναι αρκετός για να μπορέσω να κάνω όλα όσα θέλω.

Κλείνοντας τα μάτια, σε ποια εποχή βρίσκεσαι; 

Δε βρίσκομαι σε καμία, μου αρέσει να βρίσκομαι στην εποχή που ζω, με τις αντιξοότητες που έχει και να παλεύω εδώ που βρίσκομαι. Δε μου αρέσει να κλείνω τα μάτια  στις δυσκολίες και να αρνούμαι την εποχή και την κατάσταση την οποία βιώνω. Πάντα η ζωή, σε όποια εποχή και να ‘σαι έχει και ωραία πράγματα.

Θα μπορούσες να ζήσεις μόνιμα εκτός Ελλάδας, αρκεί να μπορούσες να κάνεις πράγματα που θες χωρίς δεσμεύσεις;

Είναι μια ιδέα που υπάρχει στο μυαλό μου. Αλλά από το να σκέφτεσαι κάτι μέχρι να το κάνεις, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Τι κάνεις όταν είσαι πολύ πιεσμένη για να χαλαρώσεις; 

Όταν είμαι πιεσμένη και θα βρεθεί λίγος χρόνος, θα συναντήσω άτομα αγαπημένα, θα πιω ένα καλό κρασί, θα πω κάτι που να μην έχει να κάνει με αυτό που με έχει πιέσει. Ή θα δω κάποια ωραία ταινία ή θα ακούσω  καλή μουσική. Συνήθως, όμως, βρίσκομαι με τους φίλους μου.

Ενημέρωσέ μας για τα μελλοντικά σου σχέδια.

Ξεκινάω από μέσα Δεκεμβρίου εμφανίσεις μαζί με την Αφροδίτη Μάνου και την Ευαγγελία Μουμούρη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Το πρόγραμμα υπογράφουν οι Μιχάλης Ρέππας – Θανάσης Παπαθανασίου. Είναι ένα εξωστρεφές πρόγραμμα, με κλίμα ευχάριστο, όπου θα πω πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που έχω τραγουδήσει ως τώρα. Χαίρομαι  πολύ γι’ αυτή τη συνεργασία, θαυμάζω πάρα πολύ την Αφροδίτη Μάνου.

Τι θα ήθελες να ευχηθείς για την επόμενη χρονιά που σε λίγες μέρες έρχεται για όλους μας, αλλά και για τον εαυτό σου ξεχωριστά;

Υγεία και δύναμη. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη για το μέλλον. Δε γίνεται να επιβιώσει κάποιος αλλιώς.

www.e-orfeas.gr 

Ο Πασχάλης στο Small Cafe: Διασκεδαστική επιστροφή στην ποπ

κλικ εδώ

Η Μαρία Σουλτάτου στον Πυρήνα: Μουσικό ταξίδι στα τραγούδια της ψυχής

κλικ εδώ