Ο Γιώργος Περαντάκος στο Black Duck

κλικ εδώ

"Οι μέρες είναι πονηρές" - Μανώλης Μητσιάς

"Οι μέρες είναι πονηρές" - Μανώλης Μητσιάς 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς
Από τον δίσκο "Αθανασία" (1976)

Γυναίκα σκύψε τo κεφάλι
γιατί έρχεται σαρακοστή
και θα σταυρώσουνε και πάλι
τον άγγελο και το ληστή.

Λένε πως πήγανε την Τρίτη
και πήρανε το Γιακουμή
μες απ' το ίδιο του το σπίτι
την ώρα που 'τρωγε ψωμί.

Κλείσ'  το παράθυρο γυναίκα,
κοντεύει δώδεκα και δέκα,
σου το 'χω πει τόσες φορές,
οι μέρες είναι πονηρές.

Γυναίκα χάθηκαν οι φίλοι,
έγινε φίδι ο αδερφός,
κόψε την κάφτρα στο καντήλι
να 'χουμε απόψε λίγο φως.

Πες μου τον όρκο του προπάπου,
κι αν δε γυρίσω μια βραδυά,
να με θυμάσαι κάπου κάπου
και να προσέχεις τα παιδιά.

Κλεισ' το παράθυρο...

Ο Γιώργος Χρανιώτης μιλάει για τα "Φαντάσματα"

Στην ερώτηση πώς ένας καλλιτέχνης καταφέρνει να ανταπεξέλθει εξίσου καλά σε αρκετούς διαφορετικούς ρόλους, τότε ο καταλληλότερος για να απαντήσει είναι ο Γιώργος Χρανιώτης. Φέτος, μέσα από την παράσταση «Φαντάσματα» του Στέλιου Κάτσαρη, ο συγκεκριμένος ηθοποιός ξεδιπλώνει το ταλέντο του, σε ένα θεατρικό με πολλές ερμηνευτικές απαιτήσεις. Στην παρακάτω μίνι συνέντευξη ο Γιώργος Χρανιώτης μιλάει μεταξύ άλλων για το καλό θέατρο και την εμπειρία του από τη συμμετοχή του στην πρωτοποριακή παράσταση που συμμετέχει φέτος.

 

Είστε ένας ηθοποιός που εδώ και αρκετά χρόνια πρωταγωνιστείτε τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο, σε σίριαλ και παραστάσεις που έχουν μεγάλη απήχηση στο ευρύ κοινό. Τώρα, συμμετέχετε ενεργά σε μια παράσταση που πάει κόντρα στις υπόλοιπες μεγάλες παραγωγές. Είναι εύκολη αυτή η μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο; 

Νομίζω ότι το καλό θέατρο, το καλό έργο στεγάζεται σε οποιονδήποτε χώρο, εμπορικό ή ανεξάρτητο δεν έχει και πολύ σημασία ... δύσκολη είναι η μετάβαση από εκείνο που έχει καλή αισθητική στο αντιαισθητικό … κι αυτό το αποφεύγω ορκισμένα. Προσπαθώ το μέγεθος του κοινού να μου είναι αδιάφορο. Εκείνο όμως που με αφορά είναι το είδος του κοινού.

Πείτε μας ένα θετικό και ένα αρνητικό στοιχείο του ήρωα που υποδύεστε που να είναι κοινό με το δικό σας χαρακτήρα. 

Υποδύομαι 5 διαφορετικούς χαρακτήρες σε αυτή την παράσταση και μόνο θετικές σκέψεις κάνω για αυτή την επιλογή μου. Νιώθω τυχερός και ευτυχής.

Ποια είναι τα συναισθήματα που έχετε αποκομίσει από τη μέχρι τώρα σας επαφή με το συγκεκριμένο έργο;

Όταν έχεις την αίσθηση ότι παρουσιάζεις ένα έργο που μπορεί να κάνει κάποιον να σκεφτεί και να γίνει καλύτερος ή έστω διαφορετικός συνειδητοποιείς ότι αξίζει τον κόπο. Αυτό είναι! Αξίζει τον κόπο να βλέπω τα πρόσωπα των θεατών τη στιγμή της υπόκλισης. Είναι όμορφα ... και εμείς (εγώ και ο Στέλιος Κάτσαρης ) είμαστε όμορφοι μετά την παράσταση. Έτσι νομίζω.

 

Για το τέλος, θα ήθελα να μας πείτε αν και κατά πόσο θεωρείτε πως οι Έλληνες πιστεύουν στα «Φαντάσματα» κάθε είδους …
Νομίζω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει δυστυχώς αφήσει αρκετό χώρο στη ψυχή και στο μυαλό του προκειμένου να κατοικήσουν εκεί φαντάσματα παντός καιρού και τύπου. Η λύση δεν είναι σίγουρα τα ξόρκια αλλά η γενναιοδωρία και η καλλιέργεια. Ίσως!! Προτείνω να συγκατοικήσουμε και όχι να κυριευτούμε από αυτά. Ευχαριστώ!

www.e-orfeas.gr 

"Της θάλασσας νανούρισμα" - Μαρία Σπυροπούλου

"Της θάλασσας νανούρισμα" - Μαρία Σπυροπούλου 

Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Στίχοι: Άντα Δούκα
Ερμηνεία: Μαρία Σ πυροπούλου
Δίσκος: Ήλιος θάνατος
2002

Έστειλα
στον άνεμο μηνύματα
να παίξει με τα κύματα
για να με θυμηθείς...

Άνοιξα
στα δυο όλα τα σύννεφα
το φως του ήλιου πέρασα
να βρεις να ζεσταθείς...

Έσκυψα
κι ένα κοχύλι σου ΄δωσα
της θάλασσας νανούρισμα
για ν΄ αποκοιμηθείς...

Κι ύστερα
στην άμμο πάνω σ΄ άφησα
κι από τα χείλη σου έφτασα
στην ψίχα της ζωής...Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Στίχοι: Άντα Δούκα
Ερμηνεία: Μαρία Σ πυροπούλου
Δίσκος: Ήλιος θάνατος
2002

Έστειλα
στον άνεμο μηνύματα
να παίξει με τα κύματα
για να με θυμηθείς...

Άνοιξα
στα δυο όλα τα σύννεφα
το φως του ήλιου πέρασα
να βρεις να ζεσταθείς...

Έσκυψα
κι ένα κοχύλι σου ΄δωσα
της θάλασσας νανούρισμα
για ν΄ αποκοιμηθείς...

Κι ύστερα
στην άμμο πάνω σ΄ άφησα
κι από τα χείλη σου έφτασα
στην ψίχα της ζωής...

Studio Κηφισιά: Διασκεδάστε ελεύθερα!

κλικ εδώ

Ο Μπάμπης Τσέρτος στη μουσική σκηνή Μνησικλέους

κλικ εδώ

Λυδία Σέρβου "Δε θέλω να φοβήσω τα όνειρά μου και φύγουν..."

Ειλικρινής, άνετη, γλυκιά και κυρίως, γεμάτη από μουσικές γνώσεις, η Λυδία Σέρβου συστήνεται στο κοινό, μέσα από μια εκ βαθέων συνέντευξη. Έχοντας ήδη στο βιογραφικό της αρκετές σημαντικές συνεργασίες με αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες, μας μιλάει για το ελληνικό τραγούδι, για τα όνειρά της, αλλά και για όλα όσα τη σημάδεψαν στην καλλιτεχνική της πορεία μέχρι τώρα. Η Λυδία Σέρβου έχει όλες τις προδιαγραφές για να τραβήξει την προσοχή όλων μας στο άμεσο μέλλον. Διαβάστε την…

Λυδία, πες μας για τα πρώτα σου ακούσματα ως παιδί.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλή μουσική, έχοντας ως πρώτα ακούσματα σμυρνέικα τραγούδια κι εκκλησιαστικούς ύμνους λόγω του πατέρα μου που είναι ιερέας. Στα αφτιά μου έχω ακόμα τη φωνή της Βιτάλη, της Μαρινέλλας, της Αλεξίου, της Γλυκερίας, του Μπιθικώτση, της Μοσχολιού… Ήμουν τυχερή, γιατί η οικογένειά μου ήταν και είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζει σε όλες μου τις επιλογές.

Και αυτά τα είδη μουσικής σε επηρέασαν στην μετέπειτα πορεία σου;
Σίγουρα επηρεάστηκα, δε θυμάμαι να θέλησα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου εκτός από το τραγούδι. Η μουσική και ιδιαίτερα το τραγούδι είναι για μένα η αιτία για να υπάρχω ή αν θες, το οξυγόνο μου. Κάπως έτσι ξεκίνησα τις μουσικές σπουδές μου στο πιάνο, στα ανώτερα θεωρητικά, στη μονωδία και αργότερα στη βυζαντινή μουσική.

Πώς σου δόθηκε το έναυσμα για να ξεκινήσεις την καλλιτεχνική σου πορεία στη μουσική και κυρίως στο τραγούδι; Ρωτάω, γιατί πολλά παιδιά έχουν ταλέντο, αλλά κάτι γίνεται και δεν ακολουθούν τον καλλιτεχνικό δρόμο.
 Έχεις δίκιο… Για μένα τα πράγματα κύλησαν ως εξής: Μια τυχαία γνωριμία το 1995 με τη Μαρίζα Κωχ μου άνοιξε το δρόμο για το ταξίδι μου. Με τη Μαρίζα Κωχ συνεργαστήκαμε 13 χρόνια. Ασχολήθηκα δίπλα της με το παραδοσιακό, αλλά και με το παιδικό τραγούδι, συμμετέχοντας σε παιδικές παραστάσεις και δισκογραφικές παραγωγές. Ήταν πολύ μεγάλο σχολείο, γιατί πρέπει να σου πω πως τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό… Δεν τα κρατάς εύκολα σε μια καρέκλα για δύο ώρες… Παράλληλα συνεργάστηκα με πολλούς και αξιόλογους μουσικούς και τραγουδιστές παίζοντας σε μικρές μουσικές σκηνές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της επαρχίας γενικότερα.

Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό σου, θα παρατηρήσει ότι οι σπουδές σου αφορούν το κλασσικό τραγούδι. Πώς πήρες την απόφαση να αλλάξεις ρεπερτόριο και να μεταβείς στο σύγχρονο ρεπερτόριο; 
Όταν το 1994 «έφυγε» ο Μάνος Χατζιδάκις που ήταν ανέκαθεν ο αγαπημένος μου δημιουργός, άρχισα να μελετάω σε βάθος το έργο του. Διάβασα βιβλία του, άκουσα σχεδόν όλα του τα τραγούδια και προσπάθησα να καταλάβω με ποιον τρόπο ήθελε ο ίδιος να τα προσεγγίσει ένας τραγουδιστής. Κάπως έτσι ξεκίνησα να κάνω συναυλίες αρχικά αφιερωμένες στον Μάνο Χατζιδάκι και το έργο του και στη συνέχεια σε άλλους δημιουργούς, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Γκάτσος κ.α.

 

Φαντάζομαι πως σε αυτές τις συναυλίες θα είχες και κάποιους συνεργάτες…
Ναι, όντως. Σε αυτά τα χρόνια συνεργάστηκα με πολλούς καλλιτέχνες και από την κάθε συνεργασία πήρα πολλά. Στις συναυλίες μου το βασικό όργανο είναι το πιάνο και εδώ και κάποια χρόνια τα δύο πιάνα ταυτόχρονα. Ο Πλωτίνος Μικρομάτης και ο Σάββας Σάββα – δύο πολύ σπουδαίοι πιανίστες από την Κύπρο – είναι πάντα μαζί μου και από κοινού φτιάχνουμε το εκάστοτε αφιέρωμα.
Όσον αφορά τους τραγουδιστές, βρέθηκαν στον δρόμο μου αρκετοί άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν και με συμβούλεψαν και τους ευχαριστώ όλους γι΄ αυτό. Νιώθω την ανάγκη, όμως, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τη Μαρίζα Κωχ που ήταν η αφετηρία για το ξεκίνημά μου. 13 χρόνια συνεργασίας είναι πολλά… Μια ζωή….
Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω ολόψυχα άλλη μια σπουδαία ερμηνεύτρια, τη Μαρία Σουλτάτου, που εδώ και 4 χρόνια με στηρίζει, με συμβουλεύει και μου ανοίγει νέους δρόμους με γενναιοδωρία…

 

Εκτός από τις συναυλίες που κάνεις, υπάρχει κάποιο δικό σου δείγμα στην ελληνική δισκογραφία;  
Έχω στο ενεργητικό μου μια σειρά συμμετοχών σε παραγωγές της Μαρίζας Κωχ για παιδιά, ενώ το 2006 ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε από την AVANTGARDE PRODUCTIONS σε περιορισμένα αντίτυπα η συναυλία – αφιέρωμα που έκανα για τον Μάνο Χατζιδάκι στην Κύπρο με τίτλο «Για δυο πιάνα και δύο φωνές», με συνεργάτες τον Σάββα Σάββα και τον Πλωτίνο Μικρομάτη στο πιάνο, τη Λία Βίσση κι εμένα στο τραγούδι. Αξίζει να σου πω σε αυτό το σημείο, πως για να κυκλοφορήσει αυτή η δουλειά, πήραμε την έγκριση από τον υιό του Χατζιδάκι, ο οποίος την έδωσε με μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Εντός του μήνα είναι να κυκλοφορήσει άλλο ένα αφιέρωμα που κάναμε οι ίδιοι συντελεστές στην Κύπρο το 2008, στον Μίκη Θεοδωράκη αυτή τη φορά.
 
Πολύ σημαντικά αυτά που λες. Όλοι γνωρίζουμε πως ο υιός του Χατζιδάκι δε δίνει εύκολα άδεια για να κυκλοφορήσουν τραγούδια του πατέρα του. Για το μέλλον, όμως, τι γίνεται; Ετοιμάζεις κάτι;  
Με πετυχαίνεις σε μια δημιουργική περίοδο, μια και ετοιμάζω την πρώτη προσωπική δουλειά μου. Ο Σάββας Σάββα εκτός από εξαιρετικός πιανίστας, είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Κύπριους συνθέτες και ανέλαβε να γράψει τραγούδια για μένα και είναι μεγάλη μου τιμή. Η χαρά μου, όμως, είναι διπλή, γιατί σε αυτή τη δουλειά θα υπάρχουν μελοποιημένα ποιήματα της Λένας Παππά, αλλά και στίχοι πολύ αξιόλογων ανθρώπων.

Θα έχουμε την ευκαιρία να σε απολαύσουμε κάπου live;
 Η αλήθεια είναι πως δεν εμφανίζομαι πολύ συχνά και αυτό είναι από επιλογή. Θέλω κάθε φορά που θα κάνω κάτι να είναι όσο τελειότερο γίνεται και αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο από εμένα. Το τελευταίο διάστημα, όμως, έκανα αρκετά πράγματα. Με τη Μαρία Σουλτάτου και μια ομάδα σπουδαίων μουσικών κάναμε ένα αφιέρωμα στους δυο μεγάλους ποιητές μας Γιάννη Ρίτσο και Οδυσσέα Ελύτη στο Δημοτικό Θέατρο της Πεύκης και σίγουρα θα το επαναλάβουμε και αλλού. Επίσης, στην Κύπρο πριν λίγες μέρες με συνεργάτες – και πάλι – τον Πλωτίνο Μικρομάτη και τον Σάββα Σάββα στο πιάνο κι ένα ταλαντούχο παιδί, τον Μάριο Αλουπό στο τραγούδι, κάναμε μια συναυλία – αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο.
Τώρα, για τη συνέχεια, το σίγουρο είναι πως θα κάνω κάποιες εμφανίσεις σε μουσική σκηνή με ένα πρόγραμμα αρκετά σημερινό που θα περιλαμβάνει όλα εκείνα τα τραγούδια που μίλησαν στην ψυχή μου. Ημερομηνίες δεν ξέρω ακόμα, αλλά θα τα ανακοινώσουμε εν καιρώ… 

Με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Από συνθέτες θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Αντώνη Μιτζέλο, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Νίκο Ζιώγαλα και πολλούς άλλους… Από τραγουδιστές, θα ήθελα να τραγουδήσω με τη Μαρινέλλα, τον Γιάννη Πάριο, τον Πασχάλη Τερζή, τον Μάριο Φραγκούλη (αν και με τον Μάριο έχουμε βρεθεί στην ίδια σκηνή), τον Κώστα Μακεδόνα, την Αφροδίτη Μάνου, την Τάνια Τσανακλίδου και από νεότερους, εκτιμώ πολύ την πορεία της Νατάσσας Μποφίλιου.

Ευχή όλων να γίνει σύντομα αυτό… Κάτι άλλο τώρα, εκτός από το να τραγουδάς η ίδια, είσαι παράλληλα και δασκάλα τραγουδιού, όπως και καθηγήτρια πιάνου.
Από πολύ μικρή ηλικία, ξεκίνησα να διδάσκω πιάνο σε παιδιά και απέκτησα μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους. Γι΄ αυτό και το κάνω ακόμα. Επίσης, σήμερα ασχολούμαι πολύ ενεργά με τη φωνητική και διδάσκω στο Fame Studio. Είναι πολύ όμορφο να συναναστρέφεσαι τη νεότερη γενιά και να νιώθεις πως μεταφέρεις τη γνώση και την εμπειρία σου σε ταλαντούχους ανθρώπους.

Και κάπου εδώ έρχεται η ερώτηση: Τραγούδι ή διδασκαλία;
Δεν συγκρίνονται αυτά τα δύο… Όπως προανέφερα, το τραγούδι είναι το οξυγόνο μου. Η διδασκαλία είναι κάτι που γίνεται παράλληλα, μου αρέσει, αλλά και να σταματήσω αύριο το πρωί δε με πειράζει. Το τραγούδι, όμως, είναι άλλο πράγμα… Είναι η ψυχή μου… Είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με ό,τι υπάρχει γύρω μου και αγαπώ.

Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και ειδικά στον τομέα της μουσικής. Ασχολείσαι καθόλου με το συγκεκριμένο μέσο προβολής ή το θεωρείς ανούσιο;
Δεν το θεωρώ ανούσιο. Είμαι σε θέση να καταλάβω ότι η νέα γενιά έχει πολλούς τρόπους για να βρεθεί κοντά με τον αγαπημένο της καλλιτέχνη. Και, κακά τα ψέματα, το ίντερνετ έχει βοηθήσει πολλούς νέους καλλιτέχνες να γίνουν ευρύτερα γνωστοί. Κι αυτό το κρίνω από την ομάδα που έχει δημιουργηθεί για μένα στο facebook, στην οποία είναι μέλη πάνω από 1200 άτομα. Όλα χρειάζονται, αρκεί να γίνονται με τη σωστή αναλογία.

 

Σε αυτό το κλίμα που επικρατεί στον χώρο σας, πώς νομίζεις ότι θα εξελιχθεί το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού;
Πιστεύω πως έχει πολύ μέλλον το ελληνικό τραγούδι και γενικά διακρίνω μια στροφή. Εμφανίζονται νέοι τραγουδοποιοί, συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδιστές, όλοι πολύ αξιόλογοι και φαίνεται ο κόσμος να τους αγκαλιάζει.

Τι θα έλεγες, λοιπόν, σε κάποιον που ξεκινάει τώρα την επαφή του με το τραγούδι;
Θα του έλεγα αυτά που λέω και στους μαθητές μου. Ο χώρος είναι δύσκολος, αλλά χωράει όλους τους ταλαντούχους. Θέλει υπομονή, επιμονή και πίστη για να κατακτήσει κάποιος το όνειρό του. Να έχει αυτοπεποίθηση, αλλά να είναι σεμνός και διακριτικός. Να σέβεται και να εκτιμά τα ψηλότερα από εκείνον. Να προσπαθεί κάθε μέρα για να τα φτάσει. Να αναγνωρίζει το ταλέντο των διπλανών, χωρίς κόμπλεξ και μικρότητες και να δίνει χώρο στους νεότερους όταν μπορεί. Μόνο έτσι, κατά τη γνώμη μου πάντα, μπορεί κάποιος να προχωρήσει και να κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση του χώρου και των συναδέλφων του.

Πολύ σημαντικές είναι οι συμβουλές σου… Λίγο πριν κλείσουμε, θα ήθελα να μας πεις έστω ένα από τα όνειρά σου…
Τα όνειρά μου είναι πάρα πολλά, αλλά δεν θα σου τα πω μην τα φοβίσω και φύγουν….. Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να κάνω πραγματικότητα το ένα εκατοστό όσων ονειρεύομαι… και θα είμαι πολύ ευτυχισμένη….

Εύχομαι να τα πραγματοποιήσεις σύντομα τα όνειρά σου, Λυδία….
Σε ευχαριστώ πολύ! Εγώ με τη σειρά μου να ευχηθώ σε σένα ό,τι καλύτερο στη ζωή σου και υγεία σε όλον τον κόσμο, σωματική και ψυχική. Η νέα χρονιά να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Να αγαπάμε….

 www.e-orfeas.gr

"Μάτια ολοκαυτώματα" - Μαρία Φαραντούρη

"Μάτια ολοκαυτώματα" - Μαρία Φαραντούρη 

Μουσική: Μιχάλης Γρηγορίου
Ποίηση: Ρηνιώ Παπανικόλα
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Κύκλος τραγουδιών "Μπλε"

Δε θέλω τώρα να ξυπνάω
τα φλογερά πουλιά της τρυφερότητας.
Δε θέλω τις συνηθισμένες μικρές σιωπές
και τις κουβέντες τις μεγάλες,
κουβέντες που δεν λένε τίποτα.

Δε θέλω τρίμματα,
θέλω δυο μάτια ολοκαυτώματα
και μια συνηθισμένη καλημέρα.

Θέλω κοντά μου τη σιωπή των ήχων
που σαν γυρνάνε απ΄ το ταξίδι τους
διαλέγουν να κουρνιάσουν δίπλα μου.

Κι οι μέρες γύρω μου να πλέκουν
να πλέκουν το πουλόβερ των αφρών τους.

Φαντάσματα στο Σταυρό του Νότου Plus

κλικ εδώ